illicit affairs 🪩 mert günok

yirmi

🪩

2 hafta olmuştu.

Hayatımın düzene girdiğinin farkındaydım. Sağlıklı hissediyorum, kaç ay sonra ilk defa erken yatıp erken kalkmış, düzgün bir kahvaltı yapmıştım.

Dışarı sahile gitmiş, üzerimde uçuşan martılarla en sevdiğim şarkıları dinlemiş, derin bir nefes almıştım.

Artık tamamiyle temiz olduğumu düşünüyordum.

3 yıl boyunca sanki omuzuma düşen ve gittikçe bedenimi parçalara ayıran bir yük vardı. Sonra biri çekip almıştı onları.

Bu kişi Semih'ti.

Ona şans vermemle doğru şeyi yaptığımı biliyordum. Beni hayata geri döndürmüştü sanki, yeniden doğmuş gibi hissediyordum.

Bir an da gelişen bu duygularıma alışmaya çalışıyorum hâlâ. Yani, bilirsiniz.. 3 yıl aynı adama takıntılı kaldıktan sonra bir an da başka birine bir şeyler hissetmem benim için çok garip ve yeni bir deneyim.

Semih beni kırmaktan çekindiğini söylemişti. Ayrıca benden ayrı kalmadığını da. Her buluştuğumuzda sarılıyor, kafasını boynuma koyuyor ya da bacaklarıma yatıp bacaklarıma sarılıyordu. Saçlarını okşamamı, oynamamı seviyordu.

Garibime gidiyordu, bir insanın güvendiği yer olmak, gerçek duygularla sevilmek.

Mert'te hissettiğim şeyler kendi kendime gelin güvey olmamdı. Aslında gerçekten beni sevmemişti ki, sevseydi bunun için uğraşırdı.

Ben yıllarca beni sever diye beklemiştim.

Kimse kendisinden 14 yaş küçük birine duygular besleyemezdi.

Ona olan duygularım öylesine yara açmıştı ki, benliğimi kaybetmiştim. Bir insan diğer bir insana karşı nasıl böyle duygular besleyebilirdi?

Onu sürekli görmek istiyor, derbi günleri onu göreceğim heyecanıyla uyanıyor, onun için dağınık saçlarımı tarıyordum. Hiç değmeyecek ve beni asla sevmeyecek bir insan için bu kadar uğraşmış olmak kendime bencillikti.

Şimdi, tamamiyle temizdim. Ama onu özlüyor muyum diye sorarsanız.. Tamamen dürüst olacağıma yemin ediyorum.

Evet, arada gerçekten onu özlemediğim anlamına gelmiyordu. Bu kalbimden geçen bir histi.

Ama farkındaydım ki, artık beni tüm kalbiyle seven daha düzgün bir adam vardı. Ve ben bu sevgiye elimden geldiğince karşılık verecek, bu sevgiyi hakedecektim.

Semih.. İsmi bile heyecanlanmamı sağlıyordu.

Yüzümdeki renkleri yeniden aydınlatmıştı. Onu ailemle tanıştırmıştım. Anne ve babamla. Zaten abim Semih'i hâliyle tanıyordu.

Şeyi hatırlıyorum.. Semih'le sevgili olduğumuzu öğrendiğinde benden daha çok sevinmişti İrfan abim. Doğru bir insan seçtiğim için benimle gurur duyduğunu söylemişti.

Tabii Semih'i kenara çekip beni üzerse onun üzerinde epey şey deneyeceği şekilde tehdit etmesi de dahil...

Gözde yengem peki.. Bana öyle imalar yapmıştı ki utançtan yerin dibine girmiştim. Yeniden güldüğümü gördüğü için çok mutlu olduğunu ve benimle gurur duyduğunu söylemişti. Duygulanmıştım.

Tanışma yemeğinde abimle Semih salona girdiğinde abim sırıtıyor, Semih'se tedirgince bakınıyordu. Onları öyle görünce epey bir gülmüştüm. Abim Semih'in gözünü epey korkutmuştu..