GELECEĞE GİDİŞ

3 1 1
                                    

BARAN’IN ANLATIMIYLA

Asena yine her zamanki gibi matematik dersinde uyuyordu. Dersin 20 dakikası geçti benimde uykum gelmişti masaya kafamı koyup gözlerimi kapattım.
Elimi kanlı bir el tuttu ve yavaş yavaş yukarı çıktı. Kanlı el yüzümü avuçladı teni fazlasıyla tenimi yakıyordu. Gözlerimi korkuyla açtım.
Gözerimi açtım ve etrafa baktım okulda değildim ofis gibi bir yerdeydim. Üzerimde takım elbise vardı. Masa oldukça büyüktü masanın önünde 3 tane tekli koltuk vardı. İkisi karşılıklı  biri de aralarında duruyordu koltukların ortasında beyaz bir sehpa duruyordu. Oda baya genişti ama nerede olduğumu bilmiyordum. Bu stresten terlemiştim ceketimi çıkarıp askılığa astım. Asansörün kapısı açıldı karşımda Emir vardı.
“Emir?” şok bir ifadeyle ona bakıyordum
“Baran? Şükür tanıdık biri sen uyuduktan sonra neler oldu neler”
“Neler oldu?” meraka sordum çünkü kum saati ile ilgili olabilirdi.
“Sen baya uyudun biz teneffüste Deniz, Asel ve Gökçe’nin yanına gittik. Asena o sırada uyuyordu onun önünde garip bir kum saati vardı. İlgimi çekti bende elime aldım sonra Gökçe elimi tutup Asena’nın eşyasını almamamı söyledi bende onu dinlemeyip kendime çektim bizimkilerde bizi izliyordu sonra elimdeki kum saati döndü bir beyaz ışık gördük sonrada buradayız işte.”
Hiç şaşırmamıştım ilk kum saatini bulduğumuzda da her yer donmuştu bu zaman yolculuğu gibi bir şeydi ama ne olduğunu bilmiyordum. Emire döndüm:

“Uras ve Barış nerede?”
“Onları bende bilmiyorum telefondan arayalım” Telefonu cebimden çıkardım ben Uras’ı ararken Emir de Barış’ı arıyordu. Barış telefonu açtı.

“ULAN SİZ NEREDESİNİZ? BEN NEREDEYİM? BURAYA NASIL GELDİK? IŞINLANDIK MI?”
“Barış çok soru soruyorsun neredeysen boşver Onju City’e gel” dedi Emir.
“Emir sen salak mısın? Barış nereden bilsin nerede olduğunu”
“OHA! Baran yanında mı?” dedi Barış şok olmuş sesiyle
“Evet yanımda ben sana konum atıcam bi de sen Uras’ı ara biz ulaşamadık”
“Tamam” diyip telefonu yüzümüze kapattı. Emir ve Ben asansör zemin kata indiğinde asansörden indik türnikelerin önünde beklemeye başladık.

EVRENİN OYUNUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin