Chapter 22 Say Good Bye For Ethan

0 0 0
                                    

     Matapos ng pan yayari hindi na nag paramdam si ethan kahit ano gawin ko tawag iyak o tampo wala, wala talaga siya ilan gabi na din ako umiiyak dahil sobra mis na mis kuna siya inisip ko bakit niya ginawa un bakit sinugal niya ang sarili niya para lang magising ako sobra ko sinisisi ang sarili ko sa mga nanyari lalo na nasa alala ko pa huli niya sinabi na mahal na mahal niya ako 1week na kakalipas at sobra padin ng longkot ko halos ayaw ko mag lalabas ng room ko kahit pumasok sa trabaho ay hindi kuna ginagawa kahit pag silip sa phone ko ang gusto ko lang gawin ay umiiyak ng umiiyak umaasa na any time babalik siya habang nakahiga ako ng makarinig ako ng door bell...

" oh tay papa mag kasama ata kayo"

" kamusta ka anak nag pasama kasi ako sa tatay manuel mo kung saan ka nakatira gusto sana kita yayain kumain sa labas"

" puwede po next time na lang pero pasok pasok muna kayo"

" than anak alam ko hindi ka ok"

" tay saan naba kasi siya"

" sino anak sabihin mo kay papa"

" pa bakit lahat nalang ng mahal ko iniwan ako sobra na ako nag alaalaa kay ethan papa"

at doon humagolgol na ako ng iyak sobra na kasi sakit ng nararamdaman ko sinisisi ko ang sarili ko bakit hindi na makakabalik si ethan sa katawan niya  niyakap lang ako ni papa habang umiiyak ako  makalipas ng ilan oras nakatulog pala ako sa kakaiyak ko at hindi umalis si papa sa tabi ko pinag luto niya ako ng sopas  at niyaya niya ako kumain dahil ilan araw na pala ako hindi kumakain ng maayus sinuboan ako ni papa at ramdam ko ang pag alala niya sa akin pina resked niya mga meeting niya ngayon araw para masamahan ako..

" papa puwede mo ba ako samahan"

" sure anak saan "

" sa hospital kay ethan pa"

" o sige anak papa tawag ko ang driver natin para ihatid tayo doon"

habang nasa kotse hindi naman maiwasan hindi umiiyak pag nakita ko un mga lugar kung saan mag kasama kami dalawa naramdaman ko naman ang pag hawak ni papa sa kamay ko na batid ko na gusto niya sabihin nandito lang siya kahit ano manyari nag smille lang ako kay papa at niyakap siya..pag dating namin sa  hospital ay agad ako nag palit nh damit para makalapit kay ethan sa icu..

" ethan nandito kanaba sa katawan mo gumising kana nasaan kanaba ha alam mo ba mis na mis na kita kaya sana naman mag paramdam ka sa akin para hindi ako nag alala ng ganito sana naririnig mo ako please ohh patawarin mo ako hindi ko kaya nawala ka ethan balik kana please.."

sobra na hagulgol ko dahil sobra na bigat ng nararamdaman ko hindi kuna alam  paano mag aadjust sa sitwasyon ko sa saglit ko nakasama si ethan pinaramdam niya sa akin ng saya at pag mamahal kahit hindi ko sabihin gingawa pa rin niya dahil alam niya doon ako masaya at hindi ko talaga kakayanin ang mawala siya pag labas ko ng icu nakita ko si papa kausap si sir max bibista pala si sir max kay ethan..

" hello sir good afternoon po"

" its true ba samantha na kasama mo ang anak ko kamusta siya"

gusto ko naman maiyak dahil sa sinabi ni sir max kinuwento pala ni papa kay sir max na kasama ko un kaluluwa ni ethan simula na coma siya ang kaso paano ko now malalaman kung ok siya kung wala naman siya sa tabi ko

" its ok lang anak kung hindi mo sagot ang tito max mo alam ko nag alala ka ng sobra ngayon"

" bakit alvin may nanyari ba sa anak ko"

" diba na kuwento kuna sayo mga nanyari simula un hindi na nav paramdam si ethan sa anak ko at un ang lubosan pinag alala niya "

" saan na kaya ngayon si ethan?"

" hindi natin alam max umaasa tayo na magising na siya"

narinig ko usapan nila papa at sir max ang pag alala sa anak kaya alam ko narardam niya ngayon niyaya kuna si papa umuwi dahil medyo nahilo na ako dahil ilan araw na ako wala kain niyaya ako ni papa kumain pero wala talaga ako gana iyak at pag ka lumo lang ang alam  ko gawin pag uwi sa condo ay lumabas si papa para bilihan ako ng mga makakain kasi wala na ako stock sa bahay humiga ako sa kama at may naramdaman ako lamig parang may yumakap sa akin hindi ko muna dinilat ang mga mata ko kasi alam ko si ethan un tumulo na luha ko sa mga mata ko at unti unti nawala un yakap na raramdaman ko open kuna mga mata ko pero wala ethan ako nakita pero my isang papel ako na kita sa sahig pinulot ko un at un nabasa ko un mas lalo na ako umiiyak...

" hi sam.please kumain kana ayusin mo sarili mo without me malongkot ako dahil nag kakaganyan ka gusto ko maging masaya ka sorry kung hindi ako sumunod sayo mag hintay ako sa labas pero hindi ko naman kakayanin may manyari sayo masama mahal kita sam huwag mo hayaan makulong ka sa longkot isipin mo maganda pinag samahan natin mahal na mahal kita"

at habang hawak ko un papel bigla tumunog ang phone ko call ni sir luke..

" sam si ethan "

" ano nannyari sa kanya gising na siya"

" no sam nag flat line na siya"

---------------------------------

#highlightseveryone
#bookofstories
#storyfortoday
#Chapter22

When I Felt In Love With A GhostWhere stories live. Discover now