FORCED TO BE PERFECT

CHAPTER 18

A thick itchy fabric hugs my body. I stared at myself wearing a white elgant wedding gown.

"Hindi ko pala talaga bagay ang puti" I said to my self.

Umalis na ang mga stylist at make-up artist na hi-nire ni Mommy.  I remembered last time, Mommy told me, I looked Horrendous when I'm wearing a White dress. I'm still hoping she will make me remove this white dress. Ngayon niya sana maisipang papalitan ang suot ko dahil puti ito.

I can't believe this is really happening, They tied my hair into a bun and put some annoying head pieces, I have a long elegant vail. My bridal bouquet was beautiful. Beautiful for a funeral. This wedding Disgust me to the bone.

Napabaling ako sa pinto when I heard a soft knock. Nandito parin ako sa kwarto ni Kuya Felix. Dito na ako inayusan at mabuti nalamg pumayag sina Mommy dahil sa mga basag na Glass sa kwarto ko.

Niluwa nito si Daddy. Simula nung makabalik ako ay ngayon lang siya nagpakita saakin. Lumapit siya saakin ng Dahan-Dahan.

"Hindi ako makapaniwalang ikakasal na ang Prinsesa ko. Parang noon lang ay nag-tatakbo kapa sa labas." He sigh then held both of my hands," Noon wala kang pakialam kahit madapa at masaktan ka kakalaro mo. Ngayon, Nadadapa ka at Nasasaktan dahil sa kapalpakan ko pero wala ka paring pakialam. I'm sorry anak. Ito lang ang alam kong paraan para makabawi kaagad"

He looked at me intently,  I can read the regret in His eyes. Hindi niya alam na may pakialam ako, It's just that. Mommy is blackmailing me with the people I cherished.

"Maraming paraan Daddy, Hindi mo lang kaya na mag-umpisa ulit. You want to solve your problem instantly   without knowing your already hurting somebody " Saad ko. Inalis ko ang pagkakahawak ng kamay ni Daddy saakin. Nagtungo ako sa Balcony, napagtanto ko na parang konektado ang nararamdaman ko sa panahon.

The murky clouds hung low im the sky, It was grey indicating that that rain will pour down anytime, It seems that the sky knows what I'm feeling right now. My dad went out the room. Hindi ko na siya pinansin pa dahil parang nawalan na ako ng respeto sakanila, Nakita ko ang repleksyon ni Kuya Felix sa bintanang nasa harap ko.

I heard a soft stomp coming near my side. Kuya Felix touched my Head softly. Hinagod-hagod niya ito ma siyang nagbigay ng comfort saakin. He let a deep long sigh out.

"Act normal Luna. I will help you get out of this mess. I'm tired watching you miserable like this. I can't take this anymore.  Just wait for my signal sa church. Itatakas kita"

For the first time in my life,  I hugged my Brother. Nabalot ng saya ang aking sistema dahil sa sinabi niya, Hindi ko inasahan na sa bandang huli, Siya ang magiging kakampi ko. Kumalas siya sa pagkakayakap saakin and showed me his sweetest smile.

"Thank you kuya. Ikaw nalang ang kakampi ko ngayon" I said.

He Laughed, " Don't worry Luna. Hindi ko hahayaang matuloy ang kasalang ito. Itatakas kita, Tatakas tayo at magpapakalayo-layo, Hindi natin deserve ang ganitong buhay" Pinunasan niya ang mga luhang dumalow sa aking mukha.

Kontento ako sa sinabi ni Kuya Felix, I'm looking forward to it but I still acted normal.  Hindi ko pinahalatang masaya ako dahil may magaganap na maganda mamaya. Kuya Felix told me His plans. Hindi namin kayang tumakas mula rito sa bahay dahil delikado, kaya naman hihintauin naming makarating kami sa simbahan.

Sabay na kaming lumabas ng bahay ni Kuya Felix,  He squished my hands softly. I felt the comfort he's giving me this time. Sana nagtagumpay kami sa plano niya. Sana ay pareho kaming makalaya sa  impyernong ito. I know he also wanted to be free.