7.Bölüm

755 29 10
                                    

Demir sabaha kadar deponun girişinde ne yapacağını düşündü. Gün doğarken derin bir nefes alıp arabasına bindi. Dedesini arayıp onunla yalnız konuşabileceği bir yere çağırdı. Ali bey geldiğinde Demir'in dertli dertli oturduğunu görünce merakla ona baktı 'Hayırdır inşallah?' Dedi. Demir sıkıntı ile ona baktı 'Dede...' diye başlayıp ona bütün öğrendiği şeyleri anlattı. Ali bey sinirle yerinden kalktı. 'Şerefsiz köpek... SEREFİMİZİ İKİ PARALIK ETTI... BIRDE GIDIP ADAMLARA NELER SOYLEDIM ONUN YÜZÜNDEN... AH ULAN AHHH... ' dedi. Demir de sinirliydi. 'Şimdi ne yapacağız dede?' Diye sordu. Ali bey odada sinirle volta atarken 'Ne yapacağız... Bu durumda berdel bozulacak... ' dedi. Demir sıkıntı ile ona baktı 'Dede...Zeynep'ten vazgeçemem...' dedi. Ali bey sinirle ona baktı 'Vazgeçeceksin Demir... Daha dün bir bugün iki... ' dedi. Demir kafasını sağa sola salladı 'Yapamam dede... ' dedi. Ali bey öfke ile 'NE DEMEK YAPAMAM DEMIRRR??' Dedi. Demir derin bir iç çekti 'Dede ben onu seviyorum...' dedi. Ali bey 'Iki günde ne sevgisi Demirrrr...' dedi. Demir dedesinin gözlerinin içine baktı 'Iki gün değil dede... 4 yıldır ben onu seviyorum... ' dedi. Ali bey şaşırarak torununa baktı. Demir ona her şeyi anlatınca Ali bey sıkıntı ile 'Çınarlar bu gerçeği duyarsa sana o kızı vermez...' dedi. Demir sıkıntı ile başını salladı. Ali bey 'O zaman bilmeyecekler...' dedi. Demir hemen itiraz etti 'Dede ben bunu gizleyemem... yalan söyleyemem Ömer agaya herseyi anlatıp...' dedi ama Dedesi 'Ömer bunu öğrenirse kabul eder mi sanıyorsun?? Dün ne dedi görmedin mi? O çocuğu o bulsaydı iş buraya gelir miydi?? ' Dedi. Demir sıkıntı ile iç çekti. Ali bey 'Siz resmi olarakta evlenene kadar hiç kimse bu gerçeği öğrenmemeli...' dedi. Demirin bu durum içine sinmiyordu ama Zeynep'e kavuşmak için mecburdu. Bu sefer diğer bir konuya geldi. 'Dedee o itin hesabını ne yapacağız peki? Leyla... Leyla mahvolur bu gerçekle...' dedi. Ali bey öfke ile 'Onun hesabını ben keseceğim sen merak etme... Leyla'ya gelince işte o konu en zoru olacak... ' dedi. Onlar konuşurken Demir saatine baktı. Zeynep'i alacağı saatin yaklaştığını görünce dedesinden izin isteyip arabaya bindi. Üstünü değiştirmeye bile vakti yoktu. Gömleğine baktığında kan lekelerini gördü. Sıkıntı ile ceketini üstüne giyinirken dün gece çıkardığı yüzüğünü de cebinden çıkarıp parmağına taktı. Ellerinin durumu da hiç iyi görünmüyordu. Demir derin bir iç çekerek arabayı çalıştırdı.

Zeynep erkenden uyandığında yataktan kalkmak istemedi ama annesi gelip kahvaltıya çağırınca istemeye istemeye kalkıp hazırlandı. Telefonuna baktığında saat 08:50'yi gösteriyordu. Telefonunu odada bırakıp aşağı indi. Daha kahvaltıya yeni başlamıştı ki kapı çaldı. Kadir abisi kapıyı açmaya gitti. Demir kapıya geldiğinde Zeynep'e mesaj atmıştı ama cevap gelmeyince o da kapıyı çaldı. Açılan kapıyla karşısında Kadir'i görünce derin bir nefes aldı. Kadir kapıyı arkasından çekip ona baktı. 'Dün gecenin hesabını ver bakalım Demirhan??' Dedi. Demir içindeki savaşlarla ona baktı. Dik duruşunu bozmadan 'Sana ne anlattı, ne dedi bilmiyorum ama.... Benden yana şüphen olmasın Kadir...' dedi. Kadir ona şüphe ile baktı 'Bak Demirhan... Benim kız kardeşimi üzecek bir şey yaparsan...' dedi. Demir sıkıntı ile nefesini alıp verdi 'Kadir... Tamam bak bende abiyim ve seni anlıyorum ama sende beni anla Zeynep'i üzmeyeceğim... O benim artık eşim...' dedi. Kadir sinirle ona baksa da Demir 'Haydi çağır da geç kalmadan işleri halletmeye gidelim...' dedi. Kadir içeri girip Zeynep'e seslenince Zeynep ayaklarını sürüye sürüye odasına gidip çantasını hazırladı. İşini ağırdan alıyordu. Sonunda aşağı indiğinde ailesine zorlukla gülümsedi.


Dışarı çıktığında arabasına yaşlanmış sinirle sigarasını içen adamla derin bir nefes aldı. Demir onu görünce hemen sigarasını söndürüp arabaya binerken 'Bin...' dedi. Zeynep sinirle söylenerek onun taklidini yaptıktan sonra 'Kalas... odun...' diyerek arabaya bindi. Zeynep daha kemerini takamadan Demir gaza bastı. Zeynep derin bir nefes alarak sabır diledi.  Demir içinde verdiği savaşı susturmak için müzik sistemini açınca çıkan şarkı ile Zeynep'e baktı. Zeynep bakışlarını kaçırınca Demir müziğin sesini açıp yola baktı...

(Müslüm gurses- kal benimle)

Hastaneye geldiklerinde arabayı park edip indi. Zeynepte peşinden indi. İkisi resmi nikah için gerekli testleri yaptırırken Zeynep onun gömleğinde ki kan lekelerini ve ellerinin halini görünce korku ile ona baktı. Ama Demir'in hiç canı acıyor gibi durmuyordu. Zeynep onun bu haliyle daha çok korkmaya başladı. Dinen evli oldugu adam hakkında ismi dışında hiç bir şey bilmiyordu... Gördüğü görüntüde ona hiçte iyi biri olduğunu göstermiyordu... Dolan gözlerini saklamak için arkasına döndü. Sonuçlar çıkana kadar da ondan mümkün olduğu kadar uzak durdu. Belediyeye giderken arabada ölüm sessizliği vardı. Nikah işlemleri için daha girer girmez iki adam gelerek işlemleri hızlandırmak için yardım etmeye başlayınca Zeynep korkarak Demir'in koluna dokundu. Demir onun teması ile düşüncelerinden sıyrıldı. Ona bakarken Zeynep'in dolu gözleri ile ona baktığını görünce merakla ona döndü. Zeynep sesi titreyerek 'Hersey...çok hızlı...olmuyor mu?...Bu kadar aceleye gerek var mı?' Diye sorunca Demir iç çekerek 'Var Zeynep... sonuçta Dinen evliyiz... resmi olarakta bir an önce evlenelim...' dedi. İçinden 'seni kaybedemem be ay yüzlüm... senden ayrı kalamam...' dedi. Zeynep bir şey diyemeden ona baktı. Demir'in araya koyduğu adamlar ile nikah için 3 gün sonraya gün aldılar. Tüm işlemler bitince Zeynep ne kadar korksa da arabaya binince ona döndü.


Zeynep 'Fight Clup mı?' Diye sordu. Demir anlamayarak ona baktı. Zeynep gözleriyle ellerini işaret ederek 'Dövüş kulübün falan mı var? Yoksa hobi olarak mı birilerini dönüyorsun?' Dedi. Demir sıkıntı ile nefesini aldı. 'Yok... ' dedi. Zeynep devamını getirecek diye beklerken Demir arabayı çalıştırınca Zeynep alayla 'Ne güzel ya... Tek kelimelik cevaplar, hep emir kipleri ile konusmalar... Çok iyi vallaa ya... ' dedi. Demir yandan ona baktı 'Ne merak ediyorsan sor cevaplarım... konuşmak istediğini bilmiyordum...' dedi. Zeynep alayla gülerek 'Ay Allah razı olsun ya lutfedersiniz Demir hazretleri... ' dedi. Demir gülmemek için dudağını ısırdı. 'Sen hep böyle alay ederek , laf sokarak mı konuşursun??' Diye sordu. Zeynep ona gözlerini devirerek 'Sürekli emir kipleri ile konuşan adam mı bunu bana soruyor??' Dedi. Demir dayanamayarak gülümsedi 'Emir vermeye alışığım... Ama seni bu kadar rahatsız ettiğini bilmiyordum... daha dikkatli olurum...' dedi. Zeynep alayla 'Ayy valla çok büyük lütuf yaaa...' dedi. Demir gülerek ona baktı. 'Haydi alayı birakta ne merak ediyorsan sor...' dedi. Zeynep kafasını sağa sola salladı. Kollarını göğsünde birleştirip 'İnan hiç merak etmiyorum ama sonuçta evlenecegiz ya...' dediğinde Demir 'Evliyiz...'dedi. Zeynep 'Ya sabır... he he evliyiz oldu mu?' Dedi. Demir 'Oldu...' dedi. Zeynep o ellerinin ve kan lekelerinin sebebini ögrenmek amacıyla 'Ne iş ile meşgulsünüz beyefendi?' Dedi. Demir gülerek 'Maaş bodrosu da ister misin?' Diye alayla sordu. Zeynep ona sinirle bakınca Demir hemen 'Tamam tamam şaka... Fabrikamız var ona bakıyorum... birde ekilen topraklarla ilgileniyorum... Başka soru?' Dedi. Zeynep somurtarak 'Sanki mülakata giriyormuş gibi davranma... Takdir edersin ki birbirimizi tanımıyoruz...' dedi. Demir ona dikkatle bakarken başını salladı. Arabayı sağa çekip tamamen ona döndü Gözlerinin icine bakarak 'Haklısın... Zeynep bana bir şans verirsen senin için herseyi yaparım... Benim hakkımda ne duydun bilmiyorum ama seni üzmem yani bilerek asla üzmem... ' dedi. Zeynep derin bir nefes alarak ona baktı. 'Senin hakkında elimdeki bilgiler... En sevdiğin renk siyah ve fabrika da çalışıyorsun... birde emir vermeye alışıksın... ' dedi. Demir gür bir kahkaha atarak ona bakınca Zeynep onu dikkatle inceliyordu'Hah birde gülebiliyormuşsun ve gamzelerin varmış...' dedi. Demir daha çok gülerek ona baktı 'Ve sana bir itiraf... Bunları yalnızca sen biliyorsun...' dedi. Zeynep şaşırarak ona bakarken Demir onun gözlerinde kaybolmuştu...





Onların  bakışmalarını Demir'in çalan telefonu  böldü. Demir Zeynep'i evine bıraktığında bir yanı deli gibi mutluydu diğer yanı ise bu mutluluğun sürmesi için yapması gerekenlerle savaşıyordu... Zeynepte kaçınılmaz olan bu evlilik için ona guvenmek istiyordu. Ki bu kararını yarın çıkacakları çarşıda tekrar düşünmek zorunda kalacaktı...


(Furkan Halıcı - Sarıl bana ) **Demir'den Zeynep'e...














***************************************************

Ay Işığında Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin