NEVER FORGET U ✨(មិនអាចបំភ្លេចអូន)

នេះជាបណ្ណាល័យមិនមែនរោងល្ខោន

Part 12

ក្រោយញាំអីរួចហើយយ៉ុនហ្គីក៏បើកឡាននាំជីមីនមកក្រុមហ៊ុនវិញ
     យ៉ុនហ្គី fighting ! «នាយតូចឡើងជណ្ដើរយន្ដមកដល់ជាន់ខ្លួនហើយមុននិងចេញក៏ជ្លៀតលើកដៃប្រាប់អោយស៊ូៗទាំងមុខក្រមិចក្រមើមជាមួយយ៉ុនហ្គី ទៀត ធ្វើអោយនាយក្រាស់ចង់តែចាប់ថើបអោយណាណីទេ តែមិនហ៊ានត្រូវតែធ្វើតាមមួយដំណាក់កាលៗសិន
     Skip
នៅសកលវិទ្យាល័យមួយនៅក្រុងសេអូលសិស្សនិស្សិតជាច្រើនកំពុងចេញមកញាំបាយថ្ងៃត្រង់ក្នុងនោះក៏មានក្មេងប្រុសមុខមាត់គួរអោយស្រលាញ់ម្នាក់ផងដែល
       ឈូ! សំលេងទឹកមួយដបបានចាក់ចូលចានអាហាររបស់ថេហ្យុងតែនាយតូចនៅតែញាំដដែលដូចគ្មានរឿងអីសោះ
      ណែ! អាក្មេងសម្រែ ! «នាយកម្លោះអាយុប្រហាក់ប្រហែលថេហ្យុងនិងគ្នីគ្នា២នាក់ទៀតកំពុងឈររ៉ូម នាយតូចព្រមទាំងស្រែកឡើង
      យ៉ា! មិនឃើញយើងកំពុងញាំបាយទេហេស៎ «មិនអោយចាញ់ថេហ្យុងងើកឡើងស្រែកដាក់ពួកគេវិញ
     ហឹស! ចង់ងាប់ហើយមែនទេ អាចង្រៃ!«មេធំក្នុងចំណោមពួកគេក៏សើចរហឹសចាប់ករអាវនាយតូចជាប់ អ្នកនៅក្បែរនោះគ្មានអ្នកណាហ៊ានមកជួយទេអ្នកណាមិនស្គាល់ពួកបងធំអស់នោះបើហ៊ានលូកដៃស៊ុយមិនខានទេ
       លែង ! លែងយើង! «នាយតូចឈជើងបំភិតបំភោយព្រោះការលើករបស់ពួកគេ
ប្រុង! អាម្នាក់នោះក៏បោះថេហ្យុងទៅម្ខាងរួចបោះពាក្យសម្ដីដាក់
      នេះជាការព្រមាន បើលើកក្រោយមិនគោរពយើងទៀតឯងត្រូវធ្ងន់មិនខាន« ថារួចពួកវាក៏ដើរចេញទៅអស់ទុកអោយកម្លោះតូចប្រឹងងើបដោយលំបាកលំបិន
នៅក្នុងបណ្ណាល័យស្ងាត់ច្រងំព្រោះគេចូលរៀនអស់ហើយ តែនៅមានក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងអង្គុយយំស្ងាត់ៗម្នាក់ឯង តែសុខៗក៏មានសម្លេងមាំបន្លឺឡើងមក
      នេះជាបណ្ណល័យ មិនមែនរោងល្ខោន«

Be continue...