KURŞUN İZİ (Temmuz'da Yeniden Yayınlanacak)

• K.İ. | Bölüm 48 - Hasret

Güzel bir bölüm oldu, şimdiden keyifli okumalar dilerim.

...Lorensi Size keyifli okumalar diler...

Bölüm Kırk Sekiz - Hasret

Saat bilmem kaçı bulmuştu. Saatlerdir boğazımdan hiçbir şey, bir lokma dahi geçmiyordu. Ömer Asaf'ın yanımdan ayrılmasının üzerinden tam dört saat geçmişti. Onsuz geçirdiğim bu dört saat öyle ağır gelmişti ki bana, zamanın nasıl geçtiğini, ne hızla geçtiğini fark etmemiştim. Yangınların, kızgın korların yüreğime oturmuş oldukları bu odada onsuz nasıl yatacaktım? Bu yatakta her gün beraber yatarken şimdi tek başıma, yalnız başıma nasıl yatacaktım?

Yaralarım henüz iyileşmemişken, bu odanın aydınlık tarafı bile bana karanlık, bir boşlukta gibi hissettiriyor. Yüreğim yanıyor, ellerim gidişiyle titriyordu. Bir asker sevdim, sevmek bu kadar zor olmamalı. Bunlara alışmak bu kadar zor olmamalı. Biliyorum, sağ salim dönecek bana. Biliyorum

Yatakta yan yatmış, elimde tutmuş olduğum kolyenin içinde ki fotoğraflara baka baka yaşlarıma izin verirken aniden tıklatılan kapı ile refleks olarak alelacele ellerimle yaşlarımı sildim ve açılan kapıyla yavaşça doğruldum. Sevda hanımı kapıda gördüğüm vakit, yatağın üzerinde yer alan ayaklarımı aşağıya doğru sarkıtıp, ayağa kalktım.

"İyi misin güzel kızım?"

"Hım hım" dedim yapay ve buruk bir gülümsemeyle.

Kapıyı kapadı, yavaşça yaklaştı bana doğru ve yatağa oturdu. Odanın beyaz ışığı bizi aydınlatırken, "otursana" dedi eliyle yanını gösterirken. Burnumu çektim, yanına oturdum ve elimde ki kolyeyi istemsiz bir şekilde avucumun içinde sıktım.

"Seninle gelin kayınvalide konuşalım biraz" dedi ve ben dikkatle ne diyeceklerini dinlemeye koyuldum yüzümde kurumaya başlamış yaşlarımla.

"Ama öncelikle ağlama" dedi elleri her iki gözlerimin altını silmeye başlamışken. Başımla onayladım onu, ellerimle yaşlarımı sildim ve derin bir nefes aldım.

"Biz de alışık değiliz kızım. Ömer Asaf ta nerelere gittide aylarca gelemedi" dediği vakit içim sızladı. Kim bilir ne zaman gelecekti?

"Ama gidişi ne kadar hüzünlü olsa da gelişi bir o kadar güzel oluyordu. Biz alışmaya çalıştık ama alışamadık. Sanırım hiç bir zaman da alışamayacağız" dedi eli elimi tutup, okşamaya başlarken.

"Ben korkuyorum. Kabuslar görmeye devam ederken" dediğimde bakışlarım odanın içerisinde gezindi. "Nasıl yatacağım?" dedim başımı önüme indirerek.

"Korkma güzel kızım. Sen sadece kendini ve bebeğini düşün" dedi ve ekledi. "Sana birşey anlatayım."

Burnumu çektim. Birşey diyemedim. Onu başımla onayladım ve göz göze geldik.

"Ömer Asaf bir gün yine ben böyle salonda otururken yanıma yaklaştı, oturdu. Ne dedi biliyor musun?" diye sorunca, meraklı bakışlarımla onu dinlemeye koyuldum.

"Anne... Ben aşık oldum..." Her ikimizin de gözleri doldu, Sevda hanımın bakışları bir noktaya odaklandı ve başını omzuna eğerek konuşmaya devam etti.

"Beklemezdim. Kendini kapatmıştı aşka diye düşündüm çünkü bir kere olsun gelipte anne ben bunu seviyorum dememişti. Hiç bir zaman söylemedi" dedi ve dudaklarını ıslatıp, ekledi.