You Write, I Read

Chapter 22

Chapter 22: Sunset

Marie POV'S

Hindi ko maiwasang mapangiti habang inaantay ang tuluyang pag lubog ng araw.

Hindi ko naman talaga sana ito malalaman, kung hindi niya ako dinala dito.

Nagulat nalang ako nung hinatak niya ako. Isang linggo na syang nasa bahay at ngayon na ang araw kung kailan sya aalis. May pasuk pa raw sila at gusto muna niyang magpa salamat bago umalis. Hanggang sa dinala niya ako rito.

Sariwa ang hanging dumadampi sa balat ko habang naka upo sa nilatag niyang panyo na uupuan namin. Kasalukuyan kaming naka tanaw sa malawak na dagat, habang inaantay ang pag lubog ng araw.

"Do you like it?" he ask before staring in my direction. Tumango ako dito ng ilang ulit.

"Is so beautiful kib, diko alam na may napaka ganda palang lugar na ganito. I never expect na makikita ko ang lugar na sa libro kolang nababasa." i replied.

Hindi ko magawang alisin ang ngiti ko. Napaka laki pala ng mundo. At hindi ko yun nakita. But now I realize na napaka ganda palang mabuhay ng matiwasay. Yung walang sakit, walang lungkot kundi ngiti lang. Yung ngiting totoo, at walang pag papanggap.

"Thank you Kib, because you brought me here. You make me realize how i I'm so lucky, because I'm still here and watching these beautiful sunset. Thank you for everything." i smile to him, and he smiles too.

"Sana makita ko lagi yung ngiti mo. Wag mong isipin yung mga bagay na masakit. Isipin mo yung mga magagandang bagay na nandyan parin at nanatili. Deserve mo ang maging masaya at hindi mo kasalanan kong naiwan ka. Because it is the real consequences of love. Love is the best happy memories, but also it is the most painful story. Learn to let go, i know na maraming nagmamahal sayo, I know na mahahanap mo rin yung taong talagang para sayo, just wait for it. Once god give it to you, catch it, and don't let her go." I said  before i give a simple smile to him.

"Thank you rin Maye. Your so mean to me. Sana ikaw nalang sya" natigilan ako sa pag ngiti ng marinig iyong sinabi niya.

"Did i hear is right? What did you say? Can you repeat it?" wala akong ibang nagawa ng kapitan nya ang kamay ko.

"Wha-what is" hindi kona natapos ang sasabihin ko ng harangan nya ang bibig ko gamit ang kanyang hintuturo.

"You hear is right. I like you Maye, i like you so much" he smile to me after he saying those word. Kapit nito ang kamay ko.

Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Parang namanhid ang buong katawan ko. Totoo ba toh? Mahal nya ako.

"Do you like me too?" he ask habang kapit parin ng mahigpit ang kamay ko.
Hindi ko maiwasang mapangiti ng matamis.

"Yes Kib, I like you too" naka ngiti kong tugon rito. Nagulat pa ako ng bigla niya akong hinigit bago niyakap ng mahigpit.

"So on na tayo?" tanong nito habang hindi nawawala ang kanyang ngiti sa labi. Tumango ako dito ng ilang ulit.

"Wala sanang bumitaw satin ha, hindi kona ulit gustong maiwan." aniya ko rito.

"Oo, kahit kailan hindi kita iiwan. I will stay to your side forever." he smile to me and i reply him smile too.

Subra pa sa subra ang sayang nararamdaman ko. Parang dati lang crush ko sya, tapos ngayon, akin na sya.

"So your mine simula ngayon." nakaka lukong ngiti nito. I rolled my two eye balls.

"Anong your mine sayo, hindi mo akong pagmamay- ari pre, isa kalang alalay" tugon ko rito. He also rolled her eyes.

"As your servant, syempre pro-protektahan kita sa mga taong mananakit sayo. Your mine at all, at wala kang magagawa dun" he said.
Umirap nalang ako bago naglakad papalayo dito.