Ruhsal

13. Bölüm

Multimedia: Murat Haznedar

Geçmişte yapılan bir iyilik, bugün size şans olarak geri döner.

--

Etrafımı hayranlıkla izleyerek misafir odalarının bulunduğu koridorda yürümeye başladım. Burası dışarıdan normal bir ev gibi görünsede içine girince her şey değişiyordu, bu kadar büyük ve güzel olduğunu tahmin etmek zordu. Uzun koridorda yürümeyi sürdürürken gözüme diğer tabloların arasında daha çok göze çarpan altın çerçeve ile süslenmiş büyük bir tablo takıldı, çok güzel bir kadın resmedilmişti. Tablonun önünde durarak incelemeye başladım, bu tür şeylere ilgim vardı. Bu yıl içinde birkaç sergiye bile katılmıştım, resim çizmeyi ve incelemeyi seviyordum. En büyük hayallerimden biri de bir meslek sahibi olunca kendi evimin en büyük odasının bir duvarını tamamen kitaplarla, diğer duvarını da sadece ünlü ressamların tablolarıyla doldurmaktı. Yere siyah bir halı serecek, adını da huzur odası koyacaktım. Arkadaki adamlardan birinin "En sondaki odaya geçebilirsin." demesi üzerine bakışlarımı tablodan ayırıp hayal dünyamdan sıyrıldım. Adımlarımı biraz daha sıklaştırarak koridorun sonundaki odaya ulaştım, içeriye girdiğimde tiksinerek yüzümü buruşturmamı engelleyemedim. Gözüme çarpan ilk şey kocaman, üzeri rengarenk yastıklarla süslenmiş bir yatak oldu. Duvarlar toz pembeydi, beyaz bir makyaj aynasının önünde de mor bir puf vardı. Sıkıntıyla pufa oturup dirseklerimi dizlerime yasladım ve yüzümü ellerimin arasına alarak oflamaya başladım. Kendi odam gözümde tütüyordu; küçük balkonumdaki lacivert salıncağımı, gri perdelerimi, siyah yatak örtümü ve ders kitaplarımı özlemiştim. Okuldan döndükten sonra elimde jumbo boy pizza kutularıyla saatlerce televizyon izlemeye daldığım, ders çalışamadığım için kendime küfrettiğim günleri özlemiştim. Kendime göre harika bir gelecekle sonuçlanacak iyi bir hayatım vardı, Buğra tek seferde her şeyi yerle bir etmişti. Tüm dünyam yıkılmasada bir kısmı büyük bir zarar görmüştü; ve benim hemen evime, eski hayatıma geri dönüp tüm hasarı gidermem gerekiyordu.

Kapının açılma sesiyle düşüncelerimden kurtulup bakışlarımı içeriye giren yaşlı kadına yönelttim, üstündeki kıyafetlere bakılırsa Murat denilen adamın bahsettiği yardımcısı Nermin olduğunu anlamak zor değildi. Rahat ve sevecen bir tavırla yanıma yaklaştı.

"Merhaba, bir şeye ihtiyacın var mı?"

Kibar olmak için çaba harcamayarak "Hayır." deyip gitmesini söyleyecektim ki, üzerime bakınca hemen bundan vazgeçtim.

"Temiz kıyafetlere ihtiyacım var."

Günlerdir duş almadığımı da hatırlayarak fazla duraksamadan devam ettim.

"Ve duş almam gerekiyor."

Dediklerimin üzerine tebessüm ederek odanın içindeki banyoya girdi, saniyeler sonra elinde beyaz bir bornoz ve baş havlusuyla birlikte banyodan çıktı.

"Bunlar misafirlerimiz için kullandığımız havlular, hepsi yeni yıkandı. Duş aldıktan sonra kullanabilirsin. Kıyafete gelirsek, bu evde üzerine uygun bir şeyler yok malesef."

"Bu evde yaşayan bir bayanın eski kıyafetlerini de verebilirsin, zaten fazla kalmayacağım. Aslında hiç istemezdim ama işte görüyorsun durumları."

Gözlerimle üzerimdeki elbiseyi gösterince anlayışla gülümsedi.

"Bu evde sadece Murat Bey ve oğlu yaşıyor, benden başka bayan yok."

"Bu evin tek çalışanı sen misin? Koskoca evi temizlemek zor oluyordur."

"Evi düzenli temizlemiyorum, hatta bazı günler yemek bile pişmiyor. Murat Bey fazla uğramaz, oğlu da evi sadece uyumak için kullanıyor."