සකපෝරුව

15 වන සකය.

"උබ කොහෙද මෙහෙ ?"

"ඇයි මචෝ අපිට මෙහෙ එන්න බැරිද නේද රතු අප්පුවෝ"

අතේ වහලා ඉන්න රතු අප්පුව අත ගාන ගමන් අමුත්තා අප්පුට නෝක්කාඩු කියද්දි අප්පුවත් මොනාදෝ මංදා කියන්න කට ඇරියා..

"අභීට මෙහෙ එන්න පුළුවන් අභීට පුළුවන් මනුල පුචා අභීට එකේකේවා කියන් එන්නෙපා"

"චහ්!! රතු අප්පුත් හරක් දැක්කම හරි ආසාවෙන් උන්ගේ පිටේ වහනවා නේද ?"

"අඩෝ අඩෝ උබ මටද මනූ හරකා කිව්වේ.. උබේ දිවේ අතුල්ලනවා හර්ත අප්පුට ගෙනාව මිරිස් කරලක්"

"අප්පුගේ මිරිස් අභීට දෙන්නෑ.. අභීට මිරිස් ගන්න සල්ලි නැද්ද.. අප්පුගේ මිරිස් දෙන්නෑ අභීට.."

අභීට බැන බැන රතු අප්පුවා පියාඹලා ගිහින් මනුලගේ අතේ වැහුවේ අභී එක්ක තරහයි කියන්න වගේ.. යසයි පැත්ත මාරු කරපු ලස්සන..

"ඉතින් ඉතින් ඇමති පුතාට පාර වැරදිලද ? මොකෝ England වල වින්ටර් සීසන් එකද ?"

"හොඳම යාලුවා බලන්න වින්ටර් සීසන් එනකන් ඉන්න ඕනෙද මචෝ"

ඇඳ උඩ ඉදගෙන හිටිය අභිෂේක් ඇවිත් තද කරලා මනුලට හග් එකක් දුන්නා.. අනේ ඉතින් මේ ඉන්නේ අවුරුදු ගාණක යාලුවෝ දෙන්නෙක් නේ.. එකෙක් නම් දැන් දුරු රට ගිහින් ඉවරයි..

"මේක අපිලගේ රට.. අපිලගේ නීතිය නේද අභී.."

"එහෙයි එහෙයි රතු අප්පුවෝ..

මනුල නම් මේ කල්පනා කරන්නේ රතු අප්පුට ගැලපෙනම රට හරකා මේ අභීම තමයි කියලා.. මාස ගාණක් නොදැක්කත් මුන් දෙන්නා හොඳම යාලුවෝ වගේ වෙලාවකට..

"ටහුක්.. මචෝ මූට මොනවද දෙන්නේ.. රෙකෝඩර් එකක්ද මංදා මෙච්චර මතක තියා ගන්නේ.."

"වෙනසක් නෑ උබෙයි ඌගෙයි කෑම රටාව.. එකම කුලයෙනේ අභී.."

කින්ඩියට වගේ හිනා වෙවී මනුල අභීට එහෙම කිව්වම අභී උඟුර පෑදුවා.. මනුලට දැන් තමයි තේරුණේ එයා කරගත්තු ගොංකම..

"මේ ඇස් දිහා බලන්
දැන්වත් කියන්න මගේ රත්තරං
මා ඔබේද ඔබ මගේද අපි අපේද කියලාආආආආආආආ
දැ.."