Düş Kapanı [ASKIYA ALINDI]

9. Bölüm

Merhaba canımcımlar :) Kusura bakmayın bölüm birazcık gecikti :( Umarım bu bölümü beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyoreee :D

Keyifli okumalar..

Fazlasıyla tanıdık gelen ses vücudumda şok etkisi yaratınca kafamı geriye çevirip iyice emin olmuştum kim olduğundan.

"Ne yapıyorsun sen ya?"

"Başkalarının senden faydalanmasına engel oluyorum!"

"Allah Allah duyanda seni her takıldığı kızı tanıyor sanır. Sanane ya?"

"Sen başka ben başka Zeynep! Hem tanımadığın birine güvenmemelisin!"

"Doğru! Seni de tanımıyorum Kerem hatırlattığın için sağol!"

Yüzüme yerleştirdiğim sahte bir minnet gülüşüyle birlikte eşyalarımı toplamaya başladım.

"Tanımadığın her erkeği öper misin?"

Hiç beklemediğim yerden gelen bu ani soru duraksamama sebep olmuştu. Ne diyeceğimi bilemediğimden vakit kazanmak için küçük bir kıkırtı döküldü dudaklarımdan ama çok fazla düşünüp onun bundan bir anlam çıkarmasınıda istemediğimden sakinliğimi koruyarak cevapladım onu.

"Birlikte olduğun her kadını tanır mısın?"

"Soruma sadece cevap ver!"

"Aaa oysa ki gayet net cevapladım. Bence bi düşün!"

Tekrar gitmek için hamlede bulunduğumda bu sefer eliyle bileğimi kavrayarak durdurmuştu beni.

"Hep böyle mi olacak?"

Aramızdaki mesafeyi iyice kapatırken yüzümde dolaşan nefesi sıcağa rağmen içimi titretmeyi başarırken fısıltıyla konuşabilmiştim.

"Nasıl?"

"Hep benden kaçacak mısın?"

"Birbirimizden nerdeyse nefret ediyoruz Kerem!"

"O yüzden mi o gece-"

"Bak bu mevzu artık çok uzadı anladın mı? Ne tür bir anlam çıkarmak istiyorsun ya da neler kurguluyorsun bilmiyorum ama o gecenin hiçbir anlamı yok! Rüyamı anlatmam gerekiyordu ve anlattım! O gecenin senin için fazlasıyla sıradan bir gece olduğunu biliyorum sırf beni sıkıştırmaya çalıştırmak adına sanki ilk öpücüğünü benimle paylaşmışsın gibi kendince olay yaratma. Bırak o kısmı ben dert edineyim!"

Ağzımdan sinirle hiç kaçmaması gereken son cümle dökülünce hayretle bana bakan Kerem'in birşey demesine imkan vermeden ayrıldım oradan. Ne demek istediğimi anlamamış olmasını umarak otelin otaparkından aldığım arabayla karavana doğru ilerledim.

~~~~~

Buraya geldiğimizden beri etrafı çok fazla gezme fırsatım olmamıştı. Şimdi hem bu yüzden hem de kafamı toparlamak adına bu fırsatı değerlendirecektim. Her ne kadar aklımda bunu tek başıma yapmak gibi bir düşünce olmasada Yağmur hanıma ulaşamamıştım. Ne yazık ki araba sürme konusunda berbattım ama böylesine trafikten uzak bir yerde pekde zorlanmayacağımı düşünmüştüm. Ne yapabilirim Yağmur'a ulaşamadım diye bu fikirden vazgeçemem ya!

Karavanla birlikte yola çıktığımda bir anlık huzur içimi kaplamıştı. Radyoda çalan müziği eşlik ederken arabayı şimdiye kadar sorunsuz sürmem sevindirsede bitmek üzere olan benzin anı fazlasıyla bozmuştu. Yol üstünde rastladığım ilk benzinciye ani bir kararla dönmek zorunda durmak için biraz zorlandım. Ta ki önümde park halinde duran motora çarpana kadar.