Düş Kapanı [ASKIYA ALINDI]

7. Bölüm

Keyifli okumalar...

Yorumlarınızı ve votelerinizi unutmazsanız çok mutlu olurum :)

Saniyeler, dakikalarla alış veriş yaparken gene sonunu düşünemeden anı yaşamıştım. Bu durumdan pişman değildim. Tabi şimdilik. Önümüzü göremeden attığımız her adımın bir sonu var; kimisi uçurumlarda, kimisi de geniş düzlüklerde sonlanıyor.
Bende gözüm kapalı bir adım atmıştım. Sonucunu bilemeden! Hoş hâlâ bilmiyorum ya..

"Zeynep söz vermiştin bana"

Yanımda endişelenmekten ağlamak üzere olan Yağmur'a dönüp içten kocaman gülümsedim.

"Canım benim endişelenicek bir şey yok, valla. Hem o kas hayvanının yanında bana bir şey olmaz."

Garip ama sebepsizce Kerem'e güveniyordum. İlk defa birinin yanında koşulsuzca güvenli hissediyordum.

"Yapmasan?"

"Olmaz! Ben Zeynep sözünde durmadı dedirtmem. Hem bu benim çok sevdiğim birşey ve berabere kaldık, o da benim istediğimi yapacak."

Zorlu ama keyifli bir mücadelenin ardından berabere kalınca Keremle küçük çaplı bir krize girmiştik. Berabere kalmak hesaba kattığımız bir durum değildi çünkü.. Sonuç olarak ikimizde birbirimizin istediklerini yapmak zorunda kalmıştık.

"Sinirimi bozuyorsun, en son bindiğinde olanları hatır-"

"Abartıyorsun alt tarafı bir kırık."

Gülmeye başladığımda Yağmur'da sinirle koluma hafif bir yumruk atmıştı.

"Ooo bakıyorum keyifler yerind- Pardon Yağmur'un değilmiş. Bir sorun mu var?"

"Evet var Kerem! Bak belli ki sen bunu Zeynep korksun diye istemişsin ama bu Zeynep için baya baya ödül!"

Ben başımı iki yana sallarken Kerem ise kaşlarını kaldırıp şaşkınlıkla bakarken "Anlamadım" dedi.

"Bak Zeynep motoru, hızı, hele ki yarışı çok sever!"

"Bak sen! Hiç belli etmiyorsun kıvırcık!"

"Endişeleniyorum Kerem! En son bindiğinde kaza yapıp kolunu kırmıştı"

Yağmur'un endişeli tavrı gülmeme sebep olsada dudaklarımı birbirine bastırıp kendime engel olurken Keremle göz göze geldiğimizde kaşlarımı kaldırarak "Sen bakma ona" mesajı vermeye çalıştım.

"Hayatım boşuna endişeleniyorsun Kerem bu konuda baya iyidir"

"Caaan!"

Can "Peki, sustum" deyip eliyle ağzına fermuar çekince bu duruma Keremle birlikte gülmüştük. Yarışmacılar, yarış için hazırlanmaya başladığında bizde motorun yanında yerimizi almıştık. Motor şimdiye kadar gördüğüm en güzel parçalardan biriydi. Simsiyahtı ve üzerinde metal detayları vardı. Kerem'e yakışacak güzellikteydi..

Motoru incelemeyi bıraktığımda Kerem'in bana uzattığı kaskı aldım.

"Hazır mısın Zeynep?"

"Fazlasıyla!"

"Ama ben değilim!"

"Anlamadım?"

"Yani diyorum ki.. Motoruma ilk defa bineceksin ve bu önemli bir yarış. O yüzden bir şans öpücüğü almam gerek. Tam şuraya!"

Eliyle gülünce çıkan gamzesinin hemen üstünü gösterinde bu tatlılığına kıkırdamadan edememiştim. İsteyince nasılda tatlı oluyordu ama gel gör ki beyimiz öküzlükten yana!