කාල ( 𝐊𝐀𝐀𝐋𝐀 ) 𝐓𝐊 ✔✔

• 14 කොටස •

" මගේ දෙයියන් වහන්සේ !! මං දන්නවා ඔබ වහන්සේට මාව ඇහෙනවා කියලා .. මට කවදාවත් නැතුව පපුව මිරිකන අමුතු හැගීමක් දැනෙනවා මගේ දෙයියෝ .. වෙලාවකට මේ යන්තරේ බිදේවී කියලත් හිත කියනවා .. තවත් වෙලාවකට ලොකු නරකක් සිද්ද වේවිත් කියලා හිතෙනවා .. ඒත් ඒ මොන දේ සිද්ද උනත් මගේ චේතුව මගෙන් අහක් නොකර ඉන්න මගේ දෙයියොන්ට පුලුවන් නේද .. ?? "

කවදාවත් නැතිව රුක්කත්තන ගහ පා මුල හිදන් ඉන්නා කාල රුක්කත්තන ගසෙහි මුදුන් අත්තට නැග අත්ත මත හිදමින් තමා ගේ දෙයියන් වහන්සේ එක්කලා කතා කරන්නට උනා . තමා ගේ හිත වෙලා ගෙන ඇති කෘෂ්ණාබර සිතුවිලි සියල්ලක්ම තම දෙයියන් හට කියමින් කාල තම හිත නිදහස් කර ගන්නට උත්සාහ කලා .

මන්දගාමී සුළං කවයන් එක්කලා රුක්කත්තන මල් කූමර එක්කාසු වන අතරෙම කාල ගේ යාතිකාවන් අහස් කුස දෙබෑ කර පයෝධරයන් මතින් දෙයියන් වහන්සේ වෙතට යෑමට ඉඩ සලස්වා දුන්නා . කාලත් තම දෙයියන් වහන්සේත් අතර ඇති වන සන්නිවේදයන් ඔවුන් හට පමණක්ම තේරුම් ගන්නට පුලුවන් උනා .

" යන්තරේ බිදුනු දාක මට චේතු ගෙන් අහකට යන්න උනත් මං කොහොමද මගේ දෙයියෝ එහෙම කරන්නේ .. ?? ඌත් හරි මගේ පණත් හරි .. මගේ චේතුව මගෙන් අහක් කරන්න එපා දෙයියෝ .. ඌ මගේ පණ ඩිංග .. "

කාල ගේ හඩ තරමක් වෙවුලන්නට උනා . යන්තරේ බිදුනු දාක නිසැකයෙන්ම තමා හට මනුස්ස ලොවෙන් නික්මෙන්නට සිදු වන බව දෙයියන් වහන්සේ තරයේම කියනා විට කාල ගේ පපුව තවත් හිර උනා . රුක්කත්තන මුදුන් අත්ත මත තවමත් වේදනාකාරි හැගීම් පොදි බැදන් උන් කාල තම දරදඩු බව ඉස්මතු කර තම දුර්වල පැතිකඩ සගවන්නට උත්සාහ කලා .

" මගේ දෙයියෝ මට දෙනවයි කිව්ව වරය ගැන මම තාම චේතුට කියන්න ගියේ නැහැ .. බලාපොරොත්තු දීලා මට ඒවා ඉෂ්ඨ කරන්න බැරි උනෝතින් නිස්කාරනේ චේතු ගේ හිත සවුත්තු වෙනවා දකින්න මගේ මනාපයක් නැහැ .. දැනටමත් මං ඒකගේ හිත නොසෑහෙන්න රිද්දලා .. තවත් බැහැ මට මගේ චේතුගේ ඇස් වල කදුලු පුරවන්න .. "

පසුතැවීම පිරුනු බවකින් ගැඹුරු සුසුමක් පහත හෙලුව කාල තම රක්ත උකුසු ඇස් නැවත වතාවක් නීල පයෝධරයන් ගෙන් ආඪ්‍ය වී ඇති අහස් කුස දෙසට යොමු කලා . කාල ගේ හඩ තුල වේදනාවත් සෙනෙහසත් ලෙංගතුවත් පිරි මෘදු බවක් ගැබ්ව තිබුනා . තම දරදඩුකම් රෞද්‍රවත් බව නිසාම චේතු ගේ පපුවට නොසෑහෙන්න ගින්දරක් තමන් දී ඇති බව කාල හට දැනෙන්නට උනා .