The Forgotten Girl #2

3

{Melissa}

'Melissa slaapt nog' hoor ik Sky zeggen.

'Maar ik zou komen vandaag.' Het is Masons stem.

'Weet ik. Maar ik wist ook niet dat je zó vroeg zou komen.' Mason lacht. Ik krijg ook een glimlach op mijn gezicht.

'Ik sta altijd vroeg op' vertelt Mason. 'Melissa weet dat inmiddels.'

'Je kan hier wel wachten tot ze wakker is. Maar ze heeft gisteren een zware dag achter de rug gehad dus ze heeft rust nodig. Maar ik moet nu gaan. Ik zie je nog wel.' Na die woorden valt de deur dicht. Nu ben ik alleen met Mason in de kamer. Naast me voel ik het matras indeuken. Langzaam open ik mijn ogen.

'Eindelijk wakker?' vraagt Mason.

'Ja.'

'Hoe gaat het met je na gisteren?'

'Goed.' Ik ga rechtop zitten.

'Waar wilde je over praten?' vraagt Mason. Ik sla mijn ogen neer en pluk aan mijn dekbed.

'Ons' antwoord ik zacht.

'Melissa, het is over.'

'Dat weet ik' mompel ik. 'Maar...'

'Wat is er?' Mason legt zijn hand onder mijn kin en tilt mijn hoofd omhoog.

'Ik mis je' stamel ik. 'En ik snap dat je voor Sophie kiest. Ze is een mooi meisje maar toen ik haar zag besefte ik dat ik me nooit goed genoeg voor je heb gevoeld. En ik wilde nog zeggen dat het me echt spijt dat ik niets over Tim zei toen ik de kans ervoor had.'

'Melis, je bent goed genoeg voor me geweest' zegt Mason. 'Sophie is mooi, ja. Maar dat ben jij ook.' Ik schud mijn hoofd.

'Kijk naar haar. Ik lijk net een verrotte aardappelzak naast haar.' Mason lacht.

'Verrotte aardappelzak?' Ik haal mijn schouders op. Mason pakt mijn hand vast.

'Melissa, je bent echt heel mooi en lief. Je moet niet zo aan jezelf twijfelen. Maar ik kan geen relatie hebben met iemand die tegen me liegt.'

'Het was nooit de bedoeling om tegen je te liegen. Ik was bang dat je het gelijk zou uitmaken, me achter zou laten in het zwembad, dat je me nooit meer zou willen zien. Ik was gewoon bang, Mason. Bang voor jouw vader als jij er niet meer voor me zou zijn, bang dat je anders over me zou denken. We hadden het die dag zo leuk samen en ik wilde het niet verpesten.'

'Melissa...'

'Nee, Mason. Ik was er nog niet klaar voor om mijn maagdelijkheid af te staan. Sophie wel en dat is wat je bij mij miste. Je probeerde zo vaak om verder te gaan maar ik hield je tegen. Ik was er nog niet klaar voor en dat zat je dwars. En toen ik er eindelijk klaar voor was maakte je het uit omdat ik de waarheid vertelde.' Mason laat mijn hand los.

'Dat is niet waar' gaat hij tegen me in. 'Ik wilde wachten tot jij er ook klaar voor was. Ik wilde niks tegen je zin in doen. Ik miste niks. Ik had jou en dat was voldoende. Ja, ik wilde verdergaan maar niet tegen jou wil in. Ik hield meer van jou dan van mijn vader. Sophie heeft niks meer of minder dan jij. Het klikt gewoon weer tussen ons. Dat zij er toevallig wel klaar voor is heeft niks met mijn gevoelens voor jou te maken. Het is uit tussens ons omdat je tegen me hebt gelogen en nu weet ik ook hoe je me echt ziet. Je ziet me als die als het erop aankomt jou in de steek laat. Ik heb je beschermd tegen mijn vader, ik heb je getroost, je gezoend tot je je wat beter voelde. Ik gaf helemaal niks om seks want ik had jou. Ik wilde voor je zorgen en pas verdergaan als jij er ook klaar voor was. Ja, ik gaf aan dat ik verder wilde maar wat moet ik dan? Vragen aan jou of je er ook klaar voor bent? Het gebeurt gewoon, zoiets spreek je niet af. Ik heb je niet verlaten vanwege Sophie.' Er staan inmiddels tranen in Masons ogen, ook in die van mij. Ik weet niet wat ik moet zeggen. De tranen ontsnappen uit mijn ogen en rollen over mijn wangen.

'Sorry, ik wilde je niet aan het huilen maken.' Mason sluit me in zijn armen.

'Waarom ging het eigenlijk uit tussen Sophie en jou?' vraag ik na een lange tijd van stilte.

'Ze ging vreemd. Ik betrapte haar toen ik bij haar langs ging. Ze vond me blijkbaar niet goed genoeg.'

'Maar waarom wil je haar nu terug dan?' Mason haalt zijn schouders op.

'Ik heb gewoon gevoelens voor haar' antwoordt hij. 'Heb jij nog een relatie gehad?'

'Ja, voor twee weken. Hij dwong me zowat om seks te hebben met hem. Toen heb ik het uitgemaakt.' Mason streelt met zijn vingers over mijn rug.

'Je verdient iemand die beter voor je is. Die wacht tot jij er ook klaar voor bent.'

'Die iemand was jij' mompel ik. Mason zucht en laat me los.

'Ik kan het gewoon niet meer.'

'Maar Sophie ging vreemd' zeg ik. 'Haar vergeef je wel maar je vergeeft mij niet omdat Tim mij zoende?'

'Het spijt me.' Mason staat op en loopt de kamer uit. Ik loop achter hem aan.

'Eigenlijk ben je gewoon een klootzak!' roep ik voor ik de deur achter hem dichtsla. Huilend laat ik me op bed vallen.