The Forgotten Girl #2

23

{Melissa}

Tegen de avond hebben Max en Sky besloten om uit te gaan. Mason en ik gaan niet mee aangezien Mason me die grot wil laten zien. Buiten is het nog licht maar het zal niet lang duren voor de zon onder gaat.

'Ben je er klaar voor?' vraagt Mason terwijl hij tegen me aankruipt en zijn armen om me heen slaat. Ik draai me om in zijn armen zodat ik hem aan kan kijken.

'Ja.' Hij glimlacht en veegt een pluk haar uit mijn gezicht.

'Ik hou zo ongelofelijk veel van je' fluistert hij.

'Ik ook van jou.' Glimlachend pak ik zijn hand vast. 'Maar we moeten nu wel gaan anders wordt het donker.'

'Spannend, toch?' Mason grijnst.

'Ja, tot je wordt opgegeten door een haai.' Hij lacht en laat me los.

'Dat zal wel meevallen.'

'Je weet maar nooit.' Ik sta op en trek mijn slippers aan. Mason volgt mijn voorbeeld.

'Melis' begint hij. 'Zullen we straks samen douchen?' Hij slaat zijn ogen neer. Ik glimlach. Zijn onzekere kant maakt hem echt schattig.

'Lijkt me leuk' zeg ik. Meteen gaat Masons hoofd omhoog en glimlacht hij.

'Zullen we nu maar gaan?' vraagt hij. Ik knik en we lopen de kamer uit.

Eenmaal buiten verstrengelt Mason zijn vingers met de mijne. Ik glimlach kort naar onze handen en kijk dan weer voor me uit.

Zodra mijn voeten het zand raken trek ik mijn slippers uit. Mason doet hetzelfde en met onze slippers in onze handen lopen we verder.

'Zullen we hier zitten?' vraagt Mason.

'Is goed.' We leggen onze spullen neer. Ik trek mijn jurkje uit en stop die in de tas. Als Mason ook klaar is lopen we richting de zee. Wanneer mijn voeten het lauwwarme water raken trekt er even een rilling door mijn lichaam. De zon gaat langzaam onder.

'Kom.' Mason loopt verder het water in en langzaam volg ik hem. Af en toe glij ik bijna uit over een steen.

'Lukt het?' vraagt Mason terwijl naast me komt lopen. Ik knik en glimlach. 'Mooi.' Als we niet meer kunnen staan zwemmen we. Mason gaat voorop.

Uiteindelijk komen we uit bij een grot. Hij is redelijk groot en er is een stukje waar je kan zitten.

'En?' vraagt Mason.

'Het is super mooi.' We zwemmen richting de kant en Mason hijst zichzelf erop. Vervolgens helpt hij mij uit het water. Ik ga liggen en zucht.

'Wat is er?' vraagt Mason terwijl hij naast me komt zitten.

'Ik ben gewoon een beetje moe' mompel ik.

'We kunnen wel teruggaan.'

'Nee, hoeft niet' zeg ik snel. 'Het gaat wel.'

'Zeker weten?' Ik knik.

'Ja.' Ik ga ook rechtop zitten en kruip op Masons schoot.

'We moeten dadelijk nog wel terugzwemmen.'

'Weet ik.' Mason streelt over mijn wang en drukt dan zijn lippen op de mijne. Ik ga erin mee en haal mijn handen door zijn haar. Onze lippen bewegen teder tegen elkaar aan. Masons vingers glijden zacht over mijn rug. Kippenvel verspreidt zich over mijn lichaam.

'Gaat het?' vraagt Mason als zijn lippen de mijne loslaten.

'Ja, ik heb het gewoon een beetje koud' glimlach ik. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Ik hoor wat gerommel vanuit de lucht komen.

'Het gaat onweren' zegt Mason. 'We moeten gaan.' Ik knik en ga van zijn schoot af. We laten ons weer in het water zakken en zwemmen de grot uit. Al snel staan we weer op het strand. Ik pak mijn handdoek en sla hem om me heen. Vervolgens trek ik mijn slippers aan. Mason heeft zich al afgedroogd en zijn shirt aangetrokken. Als ik me ook heb afgedroogd trek ik mijn jurkje aan en stop ik de handdoeken in de tas.

'Klaar?' vraagt Mason.

'Ja.' We lopen weer richting het hotel.

(Sorry dat dit zo'n stom hoofdstuk is maar ik had geen tijd om te schrijven omdat ik strafwerk voor Frans had, 130 zinnen :| En ik had veel inspiratie voor 'Let's play a game' dus heb ik vooral daarvoor geschreven. Ik probeer het volgende hoofdstuk er zo snel mogelijk op te zetten maar ik moet wel even tijd maken aangezien ik vrijdag 2 toetsen heb. Ik beloof dat het volgende hoofdstuk extra lang en leuker wordt x)