The Forgotten Girl #2

19

{Melissa}

Met z'n allen staan we op het vliegveld. Vandaag gaan we naar Spanje. Het is drie uur 's nachts en iedereen is nog slaperig.

'Wij gaan koffie halen' vertelt Max. 'Willen jullie ook?'

'Is goed' mompel ik.

'Ik wil ook' zegt Mason en hij legt zijn hoofd tegen het mijne aan die op zijn schouder ligt. Max en Sky lopen weg.

'Het is veel te vroeg' zucht ik terwijl ik mijn handen verberg in het vest van Mason dat ik aanheb.

'Klopt.' Hij slaat zijn arm om me heen. 'Maar in het vliegtuig kan je weer verder slapen.'

'Dat is maar twee uur.' Mason wrijft over mijn arm.

'Melissa' begint Mason maar hij kan zijn zin niet afmaken door Max en Sky die komen aanlopen met de koffie.

'Jullie zitten er gezellig bij' lacht Max terwijl hij ons onze koffie aangeeft.

'Ze is moe' zegt Mason en hij neemt een slok. Sky gaat tegenover ons zitten en Max neemt naast haar plaats. Ik drink langzaam mijn koffie op en zet vervolgens het bekertje op de tafel voor ons. Daarna kruip ik weer tegen Mason aan. Ik ben benieuwd wat hij wilde zeggen. Hopelijk komt hij er later nog op terug en anders ik wel. Nog niet alles is helemaal goed tussen ons maar het gaat in ieder geval goed nu. Ik ben nog niet vergeten dat hij met Sophie naar bed ging toen ik in coma lag maar ik weet wel dat hij er spijt van heeft. Als hij iets anders had gevonden als afleiding zou hij nooit met Sophie naar bed zijn geweest.

'Hoe gaan we eigenlijk de kamers indelen?' vraagt Mason. Sky kijkt Max aan.

'Mij maakt het niets uit' zegt Max uiteindelijk. Sky kijkt weer naar Mason en Mason kijkt naar mij.

'Wat wil jij?' vraagt hij.

'Ik weet het niet' mompel ik. 'Ik wil wel met jou maar ik wil niet dat Sky en Max zich ongemakkelijk voelen.'

'Het is wel goed, hoor' zegt Max. 'Dit zou sowieso een romantische vakantie voor jullie worden dus wat mij betreft gaan jullie bij elkaar.' Ik kijk Sky vragend aan.

'Ik vind het ook goed' zegt ze. 'Ik overleef het wel met Max.' Max rolt met zijn ogen naar haar en Sky geeft hem lachend een duwtje. Dat overleeft ze zeker. Die twee zien elkaar echt wel zitten. Mason slaat ook zijn andere arm om me heen en drukt me tegen zich aan.

Even later zitten we in het vliegtuig. Max en Sky zitten voor ons. Ze wilden zelf naast elkaar zitten dus ik zit naast Mason. Hij leunt naar me toe en brengt zijn lippen naar mijn oor.

'Volgens mij werkt je plan' fluistert hij. 'Ook al had je niet eens een plan.' Ik glimlach naar hem.

'Soms is er geen plan nodig' fluister ik terug. Daarna staar ik uit het raam. Ik hoor hoe Mason de armsteun naar boven klapt. Ik draai mijn hoofd naar hem. Hij kruipt tegen me aan en slaat zijn armen om me heen.

'Wat wilde je zeggen voordat Sky en Max terugkwamen met de koffie?' vraag ik.

'Ik wilde zeggen dat het me spijt voor alles wat ik heb gedaan. Ik had me gewoon op één iemand moeten richten en niet op jou én Sophie. Het voelde alsof ik vreemdging, het voelde gewoon niet goed maar toch deed ik het. Ik ben gewoon een eikel en ik besef nu wat ik heb gedaan. Ik zou helemaal niet degene mogen zijn die een keuze mocht maken. Ik heb dat niet verdiend. Vanaf het moment dat ik je tegenkwam in het studentenhuis wist ik al dat ik voor jou zou kiezen. Ik had je gemist en toen besefte ik dat. Ik besefte dat ik stom was geweest door het uit te maken door iets wat jij niet eens had gedaan. Ik snap nu dat je niks tegen me zei nadat Tim je zoende. Je was bang dat ik het uit zou maken en dat deed ik. Maar ondanks alles, hou ik nog altijd zielsveel van je. Ik zou mijn eigen leven zelfs voor je geven, als jou maar niks overkomt.' Verbijsterd staar ik hem aan, zoekend naar de juiste woorden. Ik wil hem vertellen hoeveel ik van hem hou, dat ik blij met hem ben. Er komt alleen niks uit mijn mond. Er verlaat slechts een traan mijn oog die over mijn wang rolt. Wanneer Mason de traan wegveegt schrik ik op.

'Mason, je betekent zoveel voor me en ik hou meer van je dan je denkt. Ik wil gewoon de relatie die we eerst hadden terug. Toen we ons nergens zorgen om hoefde te maken. Het enige probleem was onze ouders maar er was geen onzekerheid in onze relatie zelf.' Mason plaatst een kus op mijn haar.

'Het komt goed' fluistert hij. 'Ik ga ervoor zorgen dat die relatie weer terug komt. Ik vertrouw je voor honderd procent en ik ga jou vertrouwen in mij ook terugwinnen.'

'Mason' begin ik maar hij kapt me af.

'Melissa, ik weet dat je me nog niet volledig vertrouwt en ik snap het volkomen. Maar in deze vakantie ga ik je vertrouwen terugwinnen. Ik ga je laten zien hoe erg het me spijt.' Ik glimlach naar hem en druk zacht een kus op zijn lippen.

'Ik hou van je' fluister ik tegen zijn lippen aan.