The Forgotten Girl #2

12

{Mason}

Ik klop aan bij Sophie's kamer. Een paar seconden later vliegt de deur open.

'Heey, hoe was het?' vraagt Sophie terwijl ze me binnenlaat.

'Haar situatie is beter geworden dus de kans dat ze eruit komt is groter.'

'Mooi.'

'Wat wil je doen?' vraag ik terwijl ik op bed ga zitten. Nu pas valt me op dat ze haar badjas aanheeft.

'Je kan wel wat afleiding gebruiken' zegt ze en ze laat haar badjas op de grond vallen. Ze heeft alleen haar ondergoed aan.

'Sophie...'

'Sst.' Ze loopt naar me toe en gaat op mijn schoot zitten.

'Sophie, ik wil dit niet' zeg ik terwijl ik haar van mijn schoot afduw. 'Niet nu.' Ik sta op en loop de kamer uit. Ik loop naar mijn eigen kamer en ga daar aan mijn bureau zitten. Ik steun met mijn voorhoofd tegen mijn hand en zucht.

'Mason...' Ik kijk op en zie Sophie staan. 'Het spijt me.' Ik wenk haar. Ze loopt naar me toe.

'Het is oke.' Ik pak haar hand en trek haar op mijn schoot.

'Ik schaam me dood' zucht ze. 'Ik dacht dat jij het ook wilde.'

'Je hoeft je niet te schamen' zeg ik terwijl ik een pluk haar uit haar gezicht veeg. 'Je zag er mooi uit.' Ze verbergt haar gezicht in mijn nek.

'Nee, het was stom.'

'Misschien vanavond' fluister ik in haar oor. Ik heb afleiding nodig en ik weet dat ik dat uit iets anders moet halen maar op dit moment kan ik niks bedenken. En daarbij wil ik ook niet dat Sophie zich hier slecht door gaat voelen.

'Soof, als ik voor Melissa kies. Beloof je me dan dat je haar niets aandoet?' vraag ik. Sophie knikt.

'Ik beloof het.' Ik glimlach naar haar en plaats een teder kusje op haar lippen.

'Wanneer mag je mitella weg?' vraagt Sophie.

'Dat duurt zeker nog wel een week' antwoord ik. 'Maar het gaat steeds beter. Ik heb al bijna geen pijn meer.'

'Dat is fijn.'

'Zullen we ergens uiteten gaan?' stel ik voor. Sophie knikt en staat op.

'Wil je me dan wel even helpen met me omkleden?' vraag ik.

'We gaan gewoon naar de McDonald's. Lekker makkelijk.' Ik wil protesteren maar besluit het niet te doen. Het voelde echt als een ding van Melissa en mij maar het is maar de McDonald's, gewoon een fastfoodrestaurant.

'Is goed.' We lopen mijn kamer uit.

'Waarom heb jij eigenlijk geen kamergenoot?' vraagt Sophie terwijl we de trappen aflopen.

'Ik weet het niet. Misschien krijg ik die nog. Maar dit is ook wel chill. Nu hoef ik nergens rekening mee te houden.' Zodra we buiten staan pak ik Sophie's hand vast.

'Ik snap wat je bedoelt' lacht ze. In de verte zie ik het zebrapad waar het ongeluk gebeurde. Ik knijp stevig in Sophie's hand, bang om haar ook in het ziekenhuis te zien liggen. Wanneer we bij het zebrapad aankomen staat het licht op rood. Sophie kijkt snel om zich heen.

'Kom, er komt niemand aan. We kunnen doorlopen.' Ze wilt me meetrekken maar ik trek haar terug.

'Het stoplicht staat op rood' zeg ik.

'Ja, dus?'

'We gaan niet oversteken.' Sophie zucht en wacht ongeduldig tot het licht verspringt. Wanneer het licht op groen springt trekt Sophie me mee. Zwijgend laat ik me meetrekken. Uiteindelijk komen we bij de McDonald's uit. We gaan in de rij staan en wachten tot we aan de beurt zijn.

'Wat neem jij?' vraag ik.

'Een Chicken Sensation met fanta' antwoordt ze. Ik knik.

'Jij?'

'Hetzelfde' mompel ik. Degene voor ons loopt met zijn bestellingsnummer weg en de medewerker kijkt ons aan. Ik doe onze bestelling en pak mijn portemonnee.

'Mason, ik betaal zelf wel' zegt Sophie maar ik schud mijn hoofd.

'Je kent me nu toch wel langer om te weten dat ik betaal op dates?' Sophie's ogen beginnen te glinsteren. Blijkbaar had ze niet verwacht dat dit een date is. Ik betaal het bedrag en neem het briefje met ons nummer aan. Sophie pakt mijn hand weer vast en leunt tegen me aan.