The Forgotten Girl #2

10

{Mason}

Ik zit op de bedrand, wachtend op Sophie. Vandaag mag ik naar huis en ze zou me komen ophalen. Melissa's situatie is nog steeds hetzelfde. Haar moeder heeft besloten de operatie te doen. Er valt niets te verliezen volgens haar. Maar voor mij ligt dat anders. Als Melissa niet sterk genoeg is om een operatie aan te gaan zal ze het niet overleven. Dat ze waarschijnlijk verlamd raakt als de operatie niet wordt uitgevoerd klinkt minder erg. Het is tenslotte maar aan één been. Ik zal altijd van haar houden. Of ze nu in een rolstoel moet zitten of niet.

'Hey, ben je er klaar voor?' Ik kijk op en zie Sophie staan.

'Ja.' Langzaam sta ik op. Mijn schouder doet het meeste pijn. Daarom heb ik ook een mitella gekregen die ik zal moeten dragen.

'Ik wil nog even langs Melissa' zeg ik als we door de gang lopen. Sophie zucht geïrriteerd. Ik negeer het en loop de kamer van Melissa in. Ik ga naast haar zitten en pak haar hand vast.

'Kom er alsjeblieft snel uit' smeek ik. 'Ik wil je weer kunnen vasthouden.' Ik voel een heel licht kneepje in mijn hand. Mijn hart begint als een gek te kloppen en ik richt me op haar gezicht. Er gebeurt niks. Ik zal het me wel verbeeld hebben. Zuchtend sta ik weer op en druk ik een kus op de palm van haar hand voor ik hem op haar schoot leg. Vervolgens loop ik de kamer uit.

'Dus Melissa is nu mijn concurrente' neemt Sophie aan.

'Hoe je het wilt noemen' mompel ik terwijl ik mijn tas oppak.

'Geef maar.' Sophie pakt mijn tas van me over en glimlacht. Ik glimlach terug en loop achter haar aan het ziekenhuis uit.

Sophie opent de deur en laat me binnen. Zuchtend ga ik op bed zitten. Het is deels mijn schuld dat Melissa in coma ligt. Als ik haar geen reden gaf om weg te lopen was dit nu nooit gebeurd. Sophie komt naast me zitten en legt haar hand op mijn schouder.

'Je moet jezelf niks verwijten' zegt ze. 'Melissa lette niet op het stoplicht. Daar kan jij niks aan doen.'

'Het voelt gewoon alsof het mijn schuld is.'

'Dat is het niet.'

'Wil je wat afleiding?' vraagt ze na een tijdje stilte. Ik knik. Sophie helpt me mijn mitella af doen en trekt vervolgens voorzichtig mijn shirt uit. Het doet pijn om mijn schouder te laten werken maar ik laat me niet kennen. Sophie trekt haar eigen shirt ook uit en drukt dan haar lippen op de mijne. Ik ga erin mee en maak met mijn vrije hand haar bh sluiting los.

'Ik neem de leiding wel vandaag' fluistert Sophie. Ik glimlach naar haar en zoen haar weer.

Sophie ligt zwijgend in mijn armen. Ze slaapt. Ik zucht. Dit had niet mogen gebeuren. Het voelt alsof ik vreemdga terwijl ik niet eens een relatie heb. Dit had ik Melissa nooit mogen aandoen. Ze mag Sophie al niet en dan ga ik met haar naar bed. Ik trek mijn boxer aan en negeer de pijn in mijn schouder. Vervolgens trek ik een vest en een sportbroekje aan. Ik kan hier niet blijven. Mijn schuldgevoel wordt te groot. Langzaam loop ik richting Melissa's kamer. Wanneer ik de deur open ligt Sky op bed een boek te lezen.

'Heey, wat is er?' vraagt ze terwijl ze haar boek dichtklapt.

'Is het goed als ik hier slaap?' vraag ik. 'Ik mis Melissa en de deken ruikt naar haar. Dit klinkt echt heel stom, maar goed.' Sky lacht en knikt.

'Als je maar niet snurkt.' Ik ga op Melissa's bed zitten. 'Hoe gaat het met je schouder?'

'Beter' antwoord ik. 'Is het erg dat ik Sophie in mijn bed heb laten liggen? We zijn net met elkaar naar bed geweest en toen is ze in slaap gevallen.' Sky begint te lachen.

'Laat haar lekker daar liggen. Ze redt zich wel.' Ik knik en kruip onder de deken. Ik leg mijn mitella op het nachtkastje en verberg mijn gezicht in Melissa's kussen. Ik neem haar geur diep in me op en glimlach. Vervolgens klem ik de deken in mijn handen en sluit ik mijn ogen.