Danger's Back(Greek)

Chapter 5

Μερια του Justin:

«Τι? Εκπληκτος που με βλεπεις?» Χαμογελασε, εκνευριζοντας με.

«Τι στο ονομα του Θεου κανεις εδω στο Stratford?» Φωναξα, τα χερια μου αμεσως εγιναν γροθιες στα πλευρα μου.

«Σκεφτηκα να επισκεφτω τον παλιο μου φιλαρακο.» Ηταν σχηματισμενο ενα χαμογελο στο προσωπο του αλλα το σκοταδι που επισκιαζε τα ματια του εδειχνε οτι ηταν οτιδηποτε αλλο παρα χαρουμενος που με εβλεπε και μπορω να πω ειλικρινα πως το συναισθημα ηταν αμοιβαιο. «Γιατι εισαι τοσο κατσουφης?» Εγυρε το κεφαλι του στην ακρη, τα ματια του ακτινοβολουσαν με χιουμορ.

«Μπες στο ψητο Cole,» Φωναξα, περνωντας τις μαλακιες και μπηκα στο θεμα. Ηταν ολο παιχνιδια μυαλου και δεν ειχα τη διαθεση να παιξω. «Ξεκαθαρα εισαι εδω για αλλο λογο απο το να πεις γεια.»

«Εχεις δικιο.» Εγνεψε, φωτια διαπερνουσε τα ματια του. «Ειμαι εδω με τα αγορια μου.» Και αμεσως σαν να το ειχαν σχεδιασει, τρεις αλλοι τυποι εμφανιστηκαν απο πισω.

«Ασε με να μαντεψω.» Γελασα χιουμοριστικα, λαμβανοντας το ολο αυτο. «Ειστε οι, και το παραθετω, Ελευθεροι Σκοπευτες?» Σηκωσα το φρυδι μου, με ψυχαγωγια στις λεξεις μου καθως κρατησα ενα γελιο που ειχε εμφανιστει στο λαιμο μου, απεγνωσμενο να απελευθερωθει.

«Εισαι σωστος, Justin Bieber.» Χτυπησε τα χερια του επιθετικα. «Και εσεις ειστε οι, και το παραθετω, Βασιλιαδες σωστα?» Κοροϊδεψε, κοιτωντας πισω μου προς τον Bruce, τον Marcus και τον Marco οι οποιοι σταθηκαν πισω μου, μπερδεμενοι ως προς το τι συνεβαινε τωρα.

Κρατησα σταθερα το κεφαλι μου προσπαθωντας σκληρα να μην ξεσπασω σε γελια αλλα ηταν τοσο δυσκολο με το να σκεφτομαι πως ηρθαν εδω σαν να ηταν καποιο ειδος ταινιας που τραβουσαμε. Ηταν εντελως χαζο και ειλικρινα απροσμενο. Εννοω, θα σκεφτοσουν πως θα εμφανιζονταν με οπλα. Αυτο θα ηταν περισσοτερο διασκεδαστικο απο αυτο.

«Τι στο διαολο βρισκεις τοσο διασκεδαστικο Bieber?» Φωναξε, καθολου ευχαριστημενος απο το να βλεπει οτι δεν ετρεμαν τα ποδια μου ή τουλαχιστον να ημουν φοβισμενος απο τους αλλους τρεις διπλα του.

Τους κοιταξα, τα ματια μου γυαλιζαν με δακρυα γελιου. «Μαλακες,» Εκανα μια παυση, γελωντας, «ειστε γαμημενα ξεκαρδιστικοι.» Ηταν η σειρα μου να γελασω, ενα μεγαλο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου μετα απο λιγο. «Εννοω, θα μπορουσατε απλα να μπειτε μεσα,» Εβαλα τα χερια μου στις τσεπες του τζιν μου κοιτωντας τους μεσα απο τα βλεφαρα μου. «αλλα αντι για αυτο, απλα αποφασισατε να κανετε σκηνη σαν να επρεπε να απειληθουμε απο σας.» Γλειφοντας τα χειλη μου, ανασηκωσα τους ωμους μου. «Δεν ξερω για εσας παιδια,» Εδειξα πισω μου στον Bruce και αυτους, «αλλα περιμενα περισσοτερα απο εσενα Santangelo.» Γυρισα για να τον κοιταξω.