Danger's Back(Greek)

Chapter 15

Kelsey:

"Τι στο διαολο εννοεις οτι δεν νομιζεις οτι θα μπορεσεις να ερθεις σημερα?" Ο Justin μουγκρισε καθως εσφιξε το κινητο του βιαια στην παλαμη του χεριου του. Αυτη τη στιγμη πηγαινε περα δωθε στο σαλονι με το ελευθερο χερι του στο γοφο του, θυμος εμφανης στο προσωπο και στον τονο της φωνης του.

Μολις ξυπνησα και εκανα ντουζ οταν ακουσα φωνες απο κατω και σχεδον αμεσως ηξερα ποιος ηταν. Αναστεναζοντας, επιασα τα μαλλια μου σε μια χαλαρη αλογοουρα, βαζοντας τις φραντζες μου πισω απο τα αυτια μου καθως κατεβηκα το τελευταιο σκαλι.

Ο Bruce, ο John, ο Marcus και ο Marco καθονταν στον καναπε, ακουγοντας αυτο που συνεβαινε, ξεκαθαρα γνωριζοντας τι συνεβαινε. Κοιτωντας με, ο Bruce απο μεσα του εβρισε, τα ματια του αποκαλυπταν ολα οσα σκεφτοταν-δεν θα επρεπε να βρισκομαι εδω. Λεγοντας μου νοηματικα να μην πω τιποτα, απλα κουνησα το κεφαλι μου.

Χωρις να προσεχει καν οτι ημουν εκει, ο Justin συνεχισε να περιπλανιεται, σφιγγοντας και ξεσφιγγοντας το σαγονι του καθως ακουγε αυτον που ηταν στην αλλη γραμμη. Μαυρο επισκιασε τα ματια του σε δευτερολεπτα, οι φλεβες στον λαιμο του φαινονταν. "Ακου με και ακου με καλα Paul. Δεν με νοιαζει οτι και αν εχεις σχεδιασει να κανεις σημερα. Ακυρωσε το και και συναντησε με στην αποβαθρα στις πεντε ή αλλιως Θεε μου βοηθα με, θα ερθω εκει και θα σε κανω να ευχεσαι να με ειχες ακουσει στην αρχη."

Γυρνωντας, ο Justin με ειδε και ο μορφασμος του προσωπου του γρηγορα εξαφανιστηκε καθως τα ματια του βρηκαν τα δικα μου. Παροτρυνοντας με να μεινω ακινητη, ο Justin συγκεντρωθηκε στην κληση. Καλη επιλογη, Paul. Παντα ηξερα οτι ησουν εξυπνος." Χλευασε με σαρκασμο. "Θα τα πουμε τοτε." Και με αυτο τελειωσε την συζητηση, ριχνοντας την προσοχη του ξανα πανω μου.

"Ποιος ηταν αυτος?" Ρωτησα ηρεμα, χωρις να ξερω αν ειχε ή δεν ειχε διαθεση για να μου μιλησει λογω της οχι και τοσο χαρουμενης κλησης που μολις ειχε τελειωσει.

Μια σοβαρη εκφραση κατεκλυσε το προσωπο του καθως με κοιταξε. Ξυνοντας το πισω μερος του λαιμου του, αναστεναξε, κοιτωντας στην ακρη προς τα αγορια που μας κοιταζαν.

Παιρνοντας το ως την ευκαιρια τους να φυγουν, ο Bruce σηκωθηκε μαζι με τους υπολοιπους. "Θα μιλησουμε περισσοτερο οταν ερθει η στιγμη. Χτυπωντας ενα χερι στην πλατη του Justin, ο Bruce τον εσφιξε καθησυχαστικα. "Ηρθε η ωρα Justin." Μουρμουρισε στο αυτι του καθως ο Justin ενευσε διστακτικα αλλα σιγουρα. "Ξερεις τι να κανεις." Αφηνοντας το χερι του να πεσει, εφυγε απο το σαλονι με τους αλλους απο πισω, αφηνοντας μας μονους.