Danger's Back(Greek)

Chapter 9

Μερια της Kelsey:

«Οταν η Jazzy πεθανε...» Ο Justin εκανε μια παυση, ενωνοντας τα φρυδια του καθως εκλεισε τα ματια του, ζαρωνοντας καθως θυμηθηκε το παρελθον. «Εχασα τον εαυτο μου ολοκληρωτικα.» Μουρμουρισε τοσο χαμηλα, που δεν μπορουσες πιθανον να καταλαβεις λεξη απο αυτα που ειπε αλλα τον ακουσα. Τον ακουσα δυνατα και καθαρα.

Περνωντας τα δαχτυλα μου μεσα απο τα μαλλια του, εκανα μασαζ στο κρανιο του, χαλαρωνοντας τον καθως εγυρε στο αγγιγμα μου, το κεφαλι του επεσε παρηγορητικα στα ποδια μου. Τον αφησα να μιλησει, θελοντας να ακουσω τι ειχε να πει.

«Εσπασα πραγματα, φωναξα, ουρλιαξα, κατηγορησα ατομα λεγοντας οτι εκαναν πραγματα που δεν εκαναν... ειχα ακομα σκεψεις για να αυτοκτονησω.» Κουνησε το κεφαλι του, πονος εμφανης στο προσωπο του καθως ξαναεζησε την αναμνηση. «Σκεφτηκα οτι αν επρεπε να πεθανει εξαιτιας μου, επρεπε να κανω και εγω το ιδιο για αυτη.»

Κρατησα την αναπνοη μου, το στηθος μου σφιχτηκε ως προς αυτο που μου εκμυστηρευτηκε. Βαζοντας το χερι μου στην ακρη του κεφαλιου του, πηρα μια βαθια ανασα, προσπαθωντας να το συνηθισω.

«Περνουσα πολλα συναισθηματικα και απλα ηθελα να τα τερματησω ολα.» Ψιθυρισε, τα δοντια του βυθιστηκαν στο δερμα του κατω χειλους του. «Ηξερα πως οτι συνεβη με την Jazzy ηταν δικο μου λαθος. Ξερω οτι δεν ηταν εκ προθεσεως αλλα εφταιγα εγω που κατεληξε εκει αρχικα και ηταν εξαιτιας μου ο λογος που ο Jason τιναξε το σπιτι.»

«Δεν μπορουσες να ξερεις οτι θα το εκανε αυτο...» Τον ενθαρρυνα, προσπαθωντας να απαλυνω τον πονο του αλλα βαθια μεσα μου, ηξερα οτι τιποτα δεν μπορουσε να σβησει τις ψυχικες πληγες που αφησε πισω του.

«Αυτο δεν εχει σημασια. Το θεμα ειναι οτι, η αδελφη μου πεθανε εκεινη τη νυχτα οταν επρεπε να ειμαι εγω αυτος που θα πεθαινε.» Σφιγγοντας το κρατημα του στη μεση μου, βυθισε το κεφαλι του βαθυτερα στο στομαχι μου. «Τα θαλασσωσα.» Μουρμουρισε. «Κατεστρεψα τα παντα και επρεπε να πεθανει η Jazzy για να.... ξυπνησω τελικα.»

Τοσες πολλες ερωτησεις βασανισαν το μυαλο μου μονομιας και πεθαινα για να βρω απαντησεις αλλα ηξερα οτι αν του εδινα χρονο, θα τις απαντουσε απο μονος του.

«Ημουν μονος στο σπιτι μια νυχτα οταν χαλασα το σπιτι.» ο Justin αναστεναξε, χαλαρωνοντας το χερι του. «Καθομουν στον καναπε με το κεφαλι μου στα χερια μου και ολα συνεχιζαν να επαναλαμβανονται στο κεφαλι μου ξανα και ξανα... το ουρλιαχτο της και η εκρηξη... δεν μπορουσα να το βγαλω απο το κεφαλι μου. Οσο και αν ηπια, η φωνη της ηταν ακομα ζωντανη στο μυαλο μου. Ηταν σαν να ημουν ακομα σε εκεινο το σπιτι με αυτη μονο μερικα μετρα μακρια μου.