Danger's Back(Greek)

Chapter 32

Γενικά:

Ένα βογκητό βγήκε από τα χείλη της Carly Risi καθώς άρχισε να ξυπνάει. Η αναπνοή της κόπηκε από τον πόνο στο κεφάλι της, και πήρε μία απότομη ανάσα ενώ τα δόντια της έσφιξαν το κάτω χείλος της. Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της, μια, δυο και τρεις, κοίταξε τριγύρω το δωμάτιο, προσπαθώντας να καταλάβει που στο καλό ήταν.

Νιώθοντας το λαιμό της να κλείνει λόγω του αποπνικτικού χώρου, τίποτα παρά μόνο κενό γύρω της, η Carly ένιωθε σαν να πνιγόταν και οι τοίχοι να έκλειναν γύρω της.

Προσπαθώντας να απομακρύνει τις τρίχες από τα μαλλιά της που έπεφταν στο πρόσωπο της συνειδητοποίησε ότι κάτι την εμπόδιζε από το να κουνήσει τα χέρια της. Κλείνοντας τα μάτια της σε φόβο, αφού προσευχήθηκε να έκανε λάθος, η Carly κοίταξε κάτω και είδε ότι όχι μόνο τα χέρια της αλλά και τα πόδια της ήταν δεμένα σε μια καρέκλα.

Δάκρυα αμέσως σχηματίστηκαν στα μάτια της καθώς προσπαθούσε απεγνωσμένα να ελευθερώσει τα χέρια της. Κλαίγοντας σιωπηλά, το μυαλό της γύρισε στη στιγμή που μπήκε στο αμάξι με την Connie, ένα απαίσιο αίσθημα τραβούσε τα σωθικά της καθώς συνειδητοποίησε πως το κορίτσι που νόμιζε για φίλη της ήταν πράγματι τι άκρως αντίθετο.

.Η Kelsey είχε δίκιο από την πρώτη στιγμή και ήταν αρκετά χαζή ώστε να μην την πιστέψει. Ήθελε να είναι ικανή να εμπιστευτεί κάποιον άλλο εκτός της Kelsey, να ξέρεις πως υπήρχε κάποιος άλλος που νοιάζεται για αυτή.

Εννώνοντας τα φρύδια της στον ήχο ενός ρολογιού, η Carly προσπάθησε να βρει από που προερχόταν ο ήχος. Ρίχνοντας το σώμα της προς τα δεξιά όσο μπορούσε και μετά προς τα αριστερά, ήταν έτοιμη να τα παρατήσει, νομίζοντας πως το μυαλό της έπρεπε να παίζει μαζί της σαν παιχνίδι όταν ένα κόκκινο φως ανάμεσα από τα πόδια της τράβηξε την προσοχή της.

Αφού έσκυψε, η Carly ένιωσε την καρδιά της να βγάινει από το στήθος της στην όψη μιας βόμβας κάτω από την καρέκλα της. Ουρλιάζοντας μέχρι να κλείσει η φωνή της, η Carly άρχισε να κουνά το σώμα της προς όλες τις κατευθύνσεις, με τον φόβο να την κατακλύζει. "Κάποιος, σας παρακαλώ, βοηθήστε με!" Φώναξε ξανά και ξανά, ελπίζοντας πως όπου και να ήταν, κάποιος αθώος περαστικός θα την άκουγε και θα έτρεχε να τη σώσει.

Justin:

"Τριάντα λεπτά..." Ο John μουρμούρισε, το χέρι του συνέχιζε να σφίγγει το κινητό τόσο δυνατά που οι αρθρώσεις του είχαν ασπρίσει. "αλλιώς είναι νεκρή."