Danger's Back(Greek)

Chapter 18

Kelsey:

Οταν τελειωσα τη συζητηση με την Pattie, ενημερωνοντας τη για αυτα που συνεβαιναν, μου ειπε οτι θα ηταν εδω σε μερικα λεπτα. Βρισκοντας αρκετο χρονο για να μιλησω με τον Justin μεχρι να φτασει, καθισα στην καρεκλα διπλα απο το κρεβατι του. "Με τρομαξες." Ψιθυρισα. "Το να σκεφτομαι οτι θα μπορουσες-" Κουνησα το κεφαλι μου. "Μην ξανα κανεις κατι τετοιο." Τον προειδοποιησα αν και βγηκε περισσοτερο ως απαιτηση. "Δεν ξερεις πως ενιωθα οταν τους παρακολουθουσα να ειναι απο πανω σου με αυτα τα...πραγματα προσπαθωντας να σε επαναφερουν στη ζωη." Κοιτωντας αλλου, βρηκα ενδιαφερον στην κινουμενη γραμμη που περνουσε απο διαφορες οθονες των μηχανηματων διπλα απο το κρεβατι του Justin, υποδεικνυοντας τους παλμους της καρδιας του.

"Θα τα παρατουσαν..." Ψιθυρισα. "Νομιζαν οτι αυτο ηταν. Οτι τα ειχες αφησει ολα αλλα δεν σε ξερουν οπως εγω." Μουρμουρισα με αγωνια. "Δεν ξερουν ποσο δυνατος εισαι." Αναστεναξα, βαζοντας μια τουφα των μαλλιων μου πισω απο το αυτι μου καθως εδεσα τα χερια μου κατω απο το στηθος μου, ενω στεκομουν στο ακρο του κρεβατιου του Justin κοιτωντας τον. "Καταλαβαινεις τι ειναι να μενεις πισω? Ποσο σε θυμωνει? Ποσο θλιμμενος και αδειος εισαι?" Πιεσα τα χειλη μου μεσα απο τις βαθιες σκεψεις μου. Πιεζοντας τη γλωσσα μου στον ουρανισκο μου, κοιταξα το ταβανι με απογοητευση. "Ποσο σου παιρνει να νοιαζεσαι για καποιον ή κατι αλλο ξανα?" Ψιθυρισα τρεμαμενα.

"Θεε σε τρωει ζωντανο." Φωναξα δυναμικα για τα παντα που συνεβαιναν. "Γδερνει τα σωθικα σου μεχρι να νιωσεις οτι εισαι ετοιμος να εκραγεις. Ειναι ενα τοσο εντονο συναισθημα που η σκεψη του να χανεις αυτον που αγαπας ειναι ενα συναισθημα που θα μπορουσε να σε αποτελειωσει σε μια στιγμη."

"Δεν θελω να νιωθω ετσι πια." Εριξα το κεφαλι μου με απογοητευση. "Δεν θελω να συνεχισω τη ζωη μου χωρις εσενα. Δεν θελω να σκεφτομαι αλλες περιπτωσεις οπου πιθανον θα μπορουσαν να σου επιτεθουν ξανα. Ξερω οτι σου υποσχεθηκα οτι μπορουσα να χειριστω τα πραγματα που ερχονται με τον τροπο ζωης που επελεξες και δεν παιρνω πισω το λογο μου. Απλα δεν θελω αν μπορω να χειριστω τη σκεψη του να σε χασω επειδη τοτε δεν ξερω τι θα εκανα με τον εαυτο μου."

"Εχεις γινει ενα κομματι της ζωης μου οπου χωρις να εισαι κομματι της...δεν ειναι σωστο. Ειναι σαν ενα μερος μου να λειπει." Απλωνοντας το χερι μου, περασα την ακρη του δαχτυλου μου απο τα κοντα γενια του πηγουνιου του. "Σ'αγαπω τοσο πολυ που ποναει και απλα θελω να ειμαστε ξανα ενταξει. Θελω το φυσιολογικο που ειχαμε. Θελω ολα αυτα τα ασχημα να φυγουν. Θελω το αγορι μου πισω." Τραβωντας το χερι μου πισω, συγκρατησα ενα λυγμο.