Danger's Back(Greek)

Chapter 6

Μερια της Kelsey:

«Εισαι σιγουρη οτι πρεπει να πας σχολειο?» Ο Justin μουγκρισε καθως περασε τα χερια του πανω και κατω απο το προσωπο του, τραβωντας τα πισω καθως με κοιταξε.

Ο Justin με ικετευε ολο το πρωι, προσπαθωντας να με πεισει να μην παω στο μαθημα, οχι οτι με ενοιαζε. Το βρηκα καπως λιγο το οτι ηταν τοσο αποφασισμενος. Εκανε σαν τον παλιο του εαυτο ξανα και δεν υπηρχε καμια περιπτωση να το κατεστρεφα αυτο.

Του γυρισα τα ματια μου παιχνιδιαρικα, δινοντας του ενα εξοργισμενο, με νοημα βλεμμα. «Ναι, Justin. Πρεπει να παω στο σχολειο.»

«Μα ειναι Παρασκευη.» Βογγηξε, σηκωνοντας τα χερια του στον αερα, αφηνοντας το κεφαλι του να πεσει στο μαλακο μαξιλαρι του.

«Και?»

«Και, πρεπει να κανουμε φυσιολογικα, διασκεδαστικα, ετοιμα για το Σαββατοκυριακο πραγματα. Οχι να πας στο σχολειο.» Ανατριχιασε, με ενα αποδοκιμαστικο βλεμμα στο προσωπο του.

«Justin.» Γελασα, δινοντας του ενα παραξενο βλεμμα. «Τι σου συνεβη?»

«Τι?» Ανασηκωσε τους ωμους του, ριχνοντας τους στο στηθος του. «Δεν μπορει ενα αγορι να θελει να περασει τη μερα με το κοριτσι του?»

Φουσκωσα τα χειλη μου, σκεφτοντας το. «Λοιπον, ναι αλλα–»

«Τοτε θα πρεπει,» Σηκωθηκε, ερχομενος προς το μερος μου. «να αφησουμε το μαθημα στην ακρη για τη μερα.» Τυλιγοντας τα χερια του γυρω μου, μου εδωσε ενα ελπιδοφορο χαμογελο.

Δαγκωσα το εσωτερικο του μαγουλου μου, συλλογιζοντας την ιδεα. Οι γονεις μου θα με σκοτωναν αν μαθαιναν πως εκανα κοπανα. «Μονο μια μερα?» Ξεκαθαρισα, αβεβαιη απο την κατασταση.

«Μονο μια μερα,» Επιβεβαιωσε, «με προσθεση την εβδομαδα.»

Και παλι, οτι δεν ξερουν δεν θα τους πληγωσει. «Ενταξει.» Χαμογελασα, ενα θερμο συναισθημα σχηματιστηκε στο στομαχι μου. «Ας το κανουμε.»

Βαζοντας με στα χερια του, με ξανακοιταξε διερευνητικα. «Αληθεια?» Σηκωσε τα φρυδια του απο την εκπληξη, ξεκαθαρα χωρις να πιστευει οτι συμφωνησα.

Γελασα, γνεφοντας. «Ναι, εννοω ειναι μονο μια μερα. Ποση ζημια θα κανει? Αλλωστε, θα ζητησω απο την Carly τις σημειωσεις οταν γυρισουμε απο... οπουδηποτε.» Κανοντας παυση, εβαλα τα χερια μου πανω απο τα δικα του, στους γοφους μου. «Που παμε ακριβως?'