Danger's Back(Greek)

Chapter 51

John:

Τη στιγμή που το τηλέφωνο συνέχισε να χτυπάει ήξερα πως κάτι πήγαινε λάθος. Ίσως ήταν επειδή ήταν σχεδόν τρεις το πρωί ή ίσως ήταν το γεγονός ότι όταν επισκεφτήκαμε το νοσοκομείο, η Kelsey ήταν υστερικιά για το γεγονός ότι ο Justin είχε φύγει-και όχι από το νοσοκομείο, αλλά από τη ζωή της.

Κάτι που δεν ήταν μέρος του σχεδίου καθόλου. Δεν έβγαζε νόημα, αλλά καθώς περνούσαν τα λεπτά και είχε κυριεύσει η σιωπή, ο έντονος πόνος του τι συνέβαινε στο ξύπνημά του ήταν σχεδόν τρομακτικός επειδή ήξερα τη σιωπή που καταλάμβανε τον Justin και ποτέ, υπό καμία συνθήκη, δεν τελείωνε καλά.

Λένε πως ο διάβολος έχει πάντα ένα τρόπο για να γυρίσει και φοβόμουν πως ίσως, ίσως, οι δαίμονες του γύριζαν ξανά. Και μόνο ο Θεός ξέρει αν μπορεί να τους αντιμετωπίσει αυτή τη φορά.

Χτυπώντας την παλάμη μου στο τιμόνι μετά από τη δέκατη φορά που προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του και το μόνο που άκουσα ήταν ο τηλεφωνητής, πέταξα το κινητό μου στη θήκη για ποτήρια του αμαξιού πριν ξεπαρκάρω από τη θέση του αυτοκινήτου στο νοσοκομείο και οδηγήσω στο δρόμο.

"Ακόμα δεν απάντησε?" ο Bruce ρώτησε, μεγαλώνοντας την πυκνότητα στον αέρα. Ήξερε όπως και εγώ πως τίποτα από όλο αυτό δεν ήταν καλό.

"Όχι."

Η ένταση μας έπνιγε στο μικρό χώρο κάνοντας μας να μετακινούμαστε άβολα. Τίποτα από αυτό δεν έβγαζε νόημα. Γιατί ο Justin να έφευγε από το μοναδικό πράγμα που τον κρατούσε συγκρατημένο? Γιατί να άφηνε το κορίτσι που αγαπούσε?

Ήξερα ένα μέρος ήταν εξαιτίας του πόνου που υπόστει εξαιτίας όλων μας και η σκέψη με έκανε να θέλω να ρίξω τη γροθιά μου σε έναν τοίχο. Ήταν το αθώο κομμάτι σε όλο αυτό και επειδή είχε σχέσεις μαζί μας, πήρε το χτύπημα.

Ήταν μία άσχημη αποκάλυψη πως όσο σκληρά και να προσπαθούσαμε να προστατέψουμε αυτούς γύρω μας, κάποιος έβρισε έναν τρόπο για να τους πληγώσει.

Ωστόσο την αγαπούσε και η αγάπη του για αυτή ήταν πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Ο λόγος που θα τελείωνε την ίδια του τη ζωή για να εξασφαλίσει τη δική της ήταν αρκετός για να το αποδείξει όλο αυτό, αλλά κάτι θα πρέπει να έγινε και με έκανε να αναρωτιέμαι, ποιός θα μπορούσε να τον είχε πείσει να την αφήσει ξανά?

"Θα ξαναπροσπαθήσω," έπιασε την τσέπη του.

Δεν είπα τίποτα. Αντίθετα, συγκεντρώθηκα στο δρόμο μπροστά μου, χωρίς να ξέρω ποτέ τι με περιμένει. Η ζωή ήταν σαν ένα παιχνίδι μπιλιάρδου, μία λάθος κίνηση, και έχασες το παιχνίδι για πάντα.