Danger's Back(Greek)

Chapter 27

Kelsey:

Εχουν περασει σχεδον τρεις ωρες τωρα απο τοτε που ο Justin φωναξε τα αγορια και μαζευτηκαν ολοι στο σαλονι για να συζητησουν για τις δουλειες. Ο αερας γυρω μας ηταν εντονος με καθε δευτερολεπτο που περνουσε κανοντας τα νευρα στο στομαχι μου να πολλαπλασιαστουν.

Ηταν νευροσπαστικο για να πω το λιγοτερο. Το να μην ξερω τι ελεγαν ή το τι εκαναν... τι σχεδιαζαν.

Ποτε δεν ηξερες ακριβως τι θα συνεβαινε μεχρι να συμβει πραγματικα... και μεχρι τοτε, ηταν ηδη πολυ αργα για να φτιαχτει οτι εχει γινει.

Δαγκωνοντας το χειλος μου, περπατουσα στο πατωμα του δωματιου μας καθως η Carly καθοταν στο κρεβατι, κοιτωντας με με γουρλωμενα, ανησυχα ματια. Ηξερε οπως και εγω οτι αυτο ηταν κακο και οτι δεν υπηρχε επιστροφη απο αυτο οταν ολα εμπαιναν σε λειτουργια.

Οι Ελευθεροι Σκοπευτες ηταν ενα μεγαλυτερο προβλημα τωρα απο οτι ηταν πριν και με τρομαζει το να σκεφτομαι το τι θα συμβει τις επομενες μερες.

"Φοβασαι?" Η Carly ψιθυρισε, φοβισμενη πως αν μιλουσε πιο δυνατα, θα μας εθετε σε κινδυνο.

Κοιτωντας τη, συνεπαρμενη απο την ερωτηση της, τοποθετησα τα χερια μου στους μηρους μου, σκουπιζοντας τον ιδρωτα που σχηματιστηκε στις παλαμες μου καθως επιασα το βλεμμα της νευρικα. "Φοβισμενη?" Μουρμουρισα, κουνωντας το κεφαλι μου. "Ειμαι τρομοκρατημενη." Εξεπνευσα, καταφερνοντας τελικα να καθισω διπλα της για να ηρεμησω τον ευατο μου.

Η Carly εγνεψε. "Και εγω." Παραδεχτηκε γρηγορα, τα χερια της επιασαν τα δικα μου. "Δεν τον εχω ξαναδει τοσο θυμωμενο..." Ειπε, ενω τα ματια της ελαμπαν απο τα δακρυα. "Μολις εβγαινα απο το σουπερμαρκετ οταν ηρθαν πανω μου."

Γουρλωνοντας τα ματια μου, ενιωσα την αναπνοη μου να κοβεται καθως συνειδητοποιησα οτι θα μου ελεγε ο,τι ακριβως συνεβη την προηγουμενη νυχτα. Ζουλωντας το χερι της καθησυχαστικα, περιμενα σιωπηλα για να συνεχισει.

"Δεν ηξερα ποιοι ηταν αλλα ηξερα οτι απο τον τροπο που με αντιμετωπισαν και απο το πως στεκοταν πως κατι δεν ηταν σωστο." Κουνωντας το ποδι της πανω κατω νευρικα, ενα κακο συνηθειο της, η Carly γυρισε σε μενα. "Με ρωτησαν πως ημουν και αρχικα, υπεθεσα οτι ηθελαν λεφτα ή κατι τετοιο. Οτι θα με ενοχλουσαν λιγο, θα επαιρναν το πορτοφολι μου και θα εφευγαν..." Αφηνοντας μια τρεμαμενη ανασα, κουνησε το κεφαλι της, παιρνοντας τα ματια της απο πανω μου και αντι να με κοιταει βρηκε ενδιαφερον στα χερια της. "Αλλα δεν το εκαναν. Ηταν αφυσικα καλοι, χρησιμοποιησαν ενα τονο που θα χρησιμοποιουσες αν μιλουσες σε ενα παιδι ή κατι τετοιο. Με στριμωξαν στο αυτοκινητο, επαιξαν με τα μαλλια μου, προσπαθησαν να με τραβηξουν πανω τους αλλα τους εσπρωξα. Μου ειπαν οτι μπορουσα να τους σπρωξω οσο ηθελα αλλα δεν θα ειχε σημασια επειδη οτι θελουν, το παιρνουν... ακομα και αν χρειαστει χρονος για να το παρουν."