Beneath the Vampire King's Desire

Chapter 50

A year later...

Nilibot niya ang tingin sa pamilyar na lugar. Tandang-tanda niya pa ang nangyari sa bawat sulok nito. Nabalik siya sa huwisyo nang maramdaman ang marahang kamay na humawak sa kamay niya. Inangat niya ang ulo at nilingon ito. Agad na ngumiti siya nang magtama ang mata nila.

"You want to rest?" Tanong ni Lucius sa kanya.

Umiling siya sa tanong nito.

"Gusto ko maglibot." Nakangiting sabi niya at nilibot ulit ang paningin sa paligid.

Katulad nang dati ay walang masyadong nagbago. Ngayon lang siya nakabalik dito matapos ang huling punta niya. Ang pinagkaiba lang ay mukhang mas naging maaliwalas ang paligid.

She walked through the grand hall, her gaze lingering on the carefully placed pieces that adorned the space. Her steps faltered as her eyes landed on the large, unfamiliar painting hanging on the wall. The vibrant colors and intricate details were striking, yet there was something unsettling about it—something that made her pause, her curiosity piqued.

Sa pagkakatandan niya ay wala ito nang huling nandito siya. Lumapit siya at maingat na pinasadahan nang daliri niya ang larawan. The painting before her was abstract, its form difficult to interpret at first glance. The swirling brown and gold lines appeared to resemble hair, though the figure lacked a face. It seemed as though the woman in the painting was either gazing at the moon or caught mid-jump—its meaning elusive. The white paint, flowing like a dress or perhaps like the sea, left more questions than answers, yet it didn't seem to resemble the latter.

"Did you made this?" Mahina ang boses na tanong niya kay Lucius habang nanatili ang tingin sa larawan.

"Hmm." Sagot nito.

"Magnificent." She said almost a whisper.

Throughout the years they had been together, there were moments of disagreements and misunderstandings and small quarrels just like any normal couple. Yet, no matter how the day unfolded, it always ended with the unspoken understanding that they were each other's anchor.

Sa isang taon na magkasama sila ni Lucius bilang mag-asawa ay maraming bagay pa rin silang bagay na natutuklasan sa isa't-isa. Isa sa mga bagay na ikinagulat niya ay ang pagkahilig ni Lucius sa pagpinta. Hindi lamang basta marunong ito kundi he is very talented! Nung una ay ayaw pa nitong ipaalam sa kanya.

She saw his paintings on the extended room of the library, she was overwhelmed by the sight of countless paintings filling the walls. The same brown, gold, and white tones repeated across each canvas.

Nagpatuloy naman sila sa paglalakad patungo sa kanilang silid. Nang nasa harapan na sila nang pinto ay bumilis ang takbo nang kanyang puso. Pinihit ni Lucius ang seradura at tumanbad sa kanya ang pamilyar na silid. Katulad nang dati ay walang masyadong nagbago dito. Inakay naman siya ni Lucius papasok at marahang inilibot niya ang tingin sa kabuoan.

"We can sort out our things later. I had someone prepare our lunch." Sabi ni Lucius habang inilalapag ang kanilang dalang gamit.

"Nagugutom na rin ako." Ngumiti siya dito.

Bumaba din sila agad at akala niya ay didiretso sila sa dining area kung saan ang hapag ngunit dinala siya sa labas ni Lucius.

Agad na tumambad sa kanya ang malawak na karagatan at humampas sa kanyang mukha ang sariwang hangin. It was a sunny day, the kind that made everything feel alive. Birds flew gracefully in the sky, their cheerful chirping filling the air. The gentle sea breeze calm making it feel serene. A soft smile graced her lips.