my new life

part 5

Εχω δυο αναπαντηντες απο την Λαουρα,μια απο τον τζεισον και τον πιτερ και δυο απο την Ανν..ισως εχουν ανησυχισει..σιγουρα..αρχιζω και περνω τηλέφωνα.Ολοι ειναι πολυ χαρουμενοι που εχω προσαρμωστει και μετα απο δυο ωρες συνομηλιας με τους φιλους μου επιστρεφει η μητερα μου με τον ρομπιν..
"λιζα!?" ακουω την μητερα μου να λεει και κατευθυνομαι στο σαλονι..
"Καναμε την μεταγραφη σου,και το πανεπιστημιο ειναι υπεροχο σου κλεισαμε και ενα δωματιο μεσα ωστε να ειναι ευκολες οι μεταφορες σου,και κοντα τα μαθηματα.."
"Αα ωραια.." ειναι το μονο που καταφερνω να πω και δεν αργουν οι γονεις μου να καταλαβουν οτι κατι δεν παει καλα..
"Συμβαινει κατι?" με ρωταει ο Ρομπιν και κουναω αρνητικα το καιφαλι μου..
"Σιγουρα?"η μητερα μου ρωταει και γνεφω..ανεβαίνω στο δωματιο μου και ξαπλωνω στο κρεβατι για να γραψω αλλο ενα part στην ιστορια του wattpad μου..ολα ειναι τοσο παραξενα..χωρις τους φιλους μου,χωρις τιποτα..ενας θορυβος στην πορτα ακουγεται και με ξυπναει απο τις δυσαρεστες σκεψεις μου.."ναιι?!" καταφερνω να πω και η πορτα ανοιγει..η μητερα μου.Περναει στο δωματιο με αργο βηματισμο και καθεται στο κρεβατι.."εισαι καλα?"μου λεει και γνεφω.."δεν φαινεται"μου λεει και χαμηλωνει το βλεμμα της.."το ξερω..απλα να μου λειπουν οι φιλοι μου η παλια πολη..η Ελλαδα απλα!"της λεω και με κοιταει με αυστηροτητα..τι αλλο?.."σου εχω πει οτι είναι για το καλο ολων μας!το ξερω οτι σου λειπουν ολα οσα ειχες..και εμενα μου λειπουν αλλα λιζα δεν γινεται να κανουμε κατι αλλο..οι φιλοι και οι συνήθειες δεν μπορουν να σου στερισουν το μελλον..!"δεν την κοιταω καν γιατι ξερω οτι καπου εχει δικιο αλλα δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις τους φιλους μου..καποιος αλλος θα ελεγε οικογενεια αλλα εκτος απο την μητερα μου και τον "πατερα" μου δεν εχω καποιον αλλο.."κοιτα λιζα απλα προχωρα και ξεχνα τα παντα απο το παρελθον.."μου λεει κουνωντας το χερι με το καλοβαμμενο νυχι της..αναστεναζω ξερωντας οτι δεν μου ειναι ευκολο να τα ξεχασω ολα..ποσο μαλλον τους παλιους μου παιδικους φιλους.."ισως πρεπει να πας μια βολτα στην πολη σημερα.."η ιδεα δεν ειναι καλη αλλα θα μπορουσα να αρχίσω να προσαρμωζομαι.."ισως"λεω γνεφει και πηγαινει στον Ρομπιν..συνεχιζω την ιστορια μου ενω με περνει ο υπνος..
[...]
"Σηκω Λιζ το φαγητο ειναι ετοιμο" μου λεει η μητερα μου,καθως με σκουνταει.."τωρα ερχομαι της λεω και σηκωνομαι απο το κρεβατι..πηγαινω στην κουζινα και το τραπεζι ειναι ηδη στρωμενο..καθομαι στην καρεκλα και αρχίζουμε το γευμα μας..μολις τελειωνουμε κοιτάω την ωρα και ειναι ηδη 5:00..ισως μπορουσα να παω μια βολτα..το ανακοινωνω στην μητερα μου και ενα συντηριτικο χαμόγελο εμφανιζεται στο προσωπο της..ο Ρομπιν μου δινει ενα πιο ζεστο χαμογελο και ανεβαίνω πανω..φοραω ενα απλο πανινο σορτς, μια ασπρη μπλουζα και τα αθλητικα μου nike..τα μαλλια μου τα κανω μια απλη αλογοουρα,περνω το κινητο, χαμογελω στους γονεις μου και φευγω..οταν με χτυπαει ο ηλιος νιωθω καπως ωραια,αλλα ειναι πολυ αρχη ακομα για να ειμαι καλα..βγαινω απο το στενο και προχωραω σε ενα πεζοδρομιο.Περναω πολλα μαγαζια και ενα παρκο..η πολη ειναι πολυ ωραια αλλα ασυγκριτη..γυρναω σπιτι 8:00 η ωρα και ξαπλωνω..ανοιγω τηλεοραση και χωρις να το καταλαβω με περνει για ακόμα μια φορά ο υπνος.