my new life

Part 11

Όταν φτάνουμε αντικρίζω ένα club στο οποίο απ'έξω υπήρχαν πάρα πολλά αυτοκίνητα παρκαρισμένα.
"Εδώ είμαστε"μου λέει η Μόνικα με ένα πλατύ χαμόγελο και γνέφω ανταποδίδωντας.Κατεβαίνουμε απο το αμάξι και μπαίνουμε μέσα πλησιάζουμε σε μία παρέα απο παιδιά που δεν έχω γνωρίσει αλλα διακρίνω τα υπόλοιπα παιδιά απο το συγκρότημα."εππ Λίζ πραγματικά είσαι το τελευταίο άτομο που περίμενα να δω.."μου λέει ο Michael με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο.Του χαμογελάω ντροπαλά και πετάγεται ένα κορίτσι απο πίσω και λέει "δεν αμφιβάλλω.."πραγματικά δεν θα έπρεπε να έρθω εδώ..εκείνη τη στιγμή που έχω χάσει το χρώμα, απο την νροπή μου, πετάγεται η Μόνικα.."Τζένη.."την προηδοποιεί και εκείνη στριφογυρίζει τα μάτια της.Την ώρα που γυρίζω να την αντικροίσω είναι καθισμένη στα πόδια του Luke,δεν ξέρω τι με ενόχλησε τόσο, πρέπει να είναι το γεγονός οτι όλο αυτό το καιρό ήμουν ερωτευμένη μάζι του.Πρέπει να κατάλαβε την αντίδρασή μου, γιατί μου έριξε ένα ειρωνίκο χαμόγελο.Αφού όλη παραγγέλνουν τα πότα τους, εγώ παραγγέλνω μία Coca-Cola, και ακούω πνιχτά γέλια..μάλλον θα είναι αυτή η Τζένη..αλλα δέν με νοιάζει..μετά απο μερικά λεπτά η Μόνικα με συστήνει με τα παιδιά..είναι όλοι πολύ όμορφοι η αλήθεια είναι, και πιο ευγενικοί απο τον Luke.Ύστερα απο κάποια στιγμή που πλησίασαν ένα μάτσο fans αποφασίσαμε να φύγουμε..δεν έχω ιδέα που θα πάμε ελπίζω πίσω στους κοιτώνες..η Μόνικα απαντά στις σκέψεις μου.."συμβαίνει αρκετά συχνά αυτό με τις fans,οπότε θα πάμε στο σπίτι των παιδιών.." ωχχ δεν θα αντέξω.."αα οκ.."της λέω με το πιο ψεύτικο χαμόγελο..η διαδρομή είναι σιωπιλή και όταν φτάνουμε αντικρίζω ένα πολύ μεγάλο σπίτι."Εδώ είμαστε"μου λέει ο Calum με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο, και του χαρίζω και εγώ ένα.Είναι τόσο καλός..Όταν κατεβαίνουμε και μπαίνουμε μέσα είναι πολύ πιο ωραίο απ'ότι έξω..μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε στο σαλόνι, ενώ οι υπόλοιποι ετοιμάζουν, τα ποτά και τη μουσική."ακόμα και αργλα μπορεί να γίνει ένα ωραίο πάρτυ, τι λές Λιζάκι?"με ρωτάει ο Luke,και μου δίνει ένα χαμόγελο απο αυτά που συνηθίζει.."ναι.." του απαντάω ωμά και το χαμόγελο του μεγαλώνει..τα λακάκια που τόσο λάτρευα και ακόμα και τώρα, εμφανίζονται και δεν μπορώ απο το να έχω κολλήσει και να τον κοιτάω.."δεν μου αρέσει όταν νε κοιτούν επίμονα"μου λέει και εγώ κοκκινίζω.."λοιπόν Λίζ τι σκέφτεσαι να ακολουθίσεις μετά το πανεπιστήμιο?"ρωτάει ο Ashton.."εμμ δέν έχω πάρει κάποια σοβαρή απόφαση ακόμα, αλλα σκέφτομαι συγγραφέας ή κάτι τέτοιο.."
"Αχαα ωραίο.."μου λέει και μου χαμόγελά..
"Λοιπόν πως σου φαινόμαστε σαν συγκρότημα?"ρωτάει ο Michael "εμμ απο τότε που βγήκατε σας ακούω, και σας υποστηρίζω.."
"Αλήθεια?"ρωτάει ο Michael έκπληκτος..γιατί του Φαίνεται τόσο περίεργο?..
"Τό'χουμε ξαναπεί.."πετάγεται ο Louke και η Μόνικα τον σκουντάει, αλλα εκείνος αρχίζει και γελάει..
"Έχεις έρθει ποτέ σε συναυλία μας?"ρωτάει ο Ashton..
"Εμμ όχι γιατί τώρα μετακόμισα εδώ, οπότε.."
"Αα..και που έμενες πρίν?"
"Ελλάδα.."του λέω, και αμέσως θυμάμαι τους φίλους μου..
"Σοβαρά??!"ρωτάνε και οι τρείς ταυτόχρονα και δεν μπορώ παρά να γελάσω..
"Εμμ ναι.."απαντάω κάπως ντροπαλά..
"Τέλεια..η αλήθεια είναι οτι μέχρι τώρα δεν έχουμε πάει.."λέει ο Michael..
" Ναι..έχεται πολλές fans πάντως..που περιμένουν.."
"Ναι?"ρωτάει ο Calum, ενώ ο Luke ανεβαίνει μπρος τα πάνω με αυτη..τη Τζένη..έχω κολλήσει και η φωνή του Calum με επαναφέρει στην πραγματικότητα..
"Λίζ..όλα εντάξει?"
"Εμμ ναιι, ολα εντάξει.."η Μόνικα εξακολουθεί να πίνει και νομίζω πως αν δεν σταματήσει, δεν θα φύγουμε απο'δω..η ώρα περνάει καθώς εγώ μιλάω με τα παιδιά, κάτι που δεν περίμενα ποτέ..ξαφνικά η Μόνικα σηκώνεται και τρέχει μπρος τα πάνω καθώς εγώ, σηκόνωμαι να την ακολουθήσω. Ακούω τα παιδιά απο πίσω να λένε κάτι σαν "μην ανυσηχείς συμβαίνει αρκετά συχνά"αλα δεν μπορώ απλά έτσι να την αφήσω έτσι..τρέχω επάνω, αλλα ήδη έχει χαθεί..ρωτάω κάτι παιδιά για το μπάνιο, που πιθανόν είναι μέσα, για τον αυτονόητο λόγο, αλλα σοκαρίζομαι όταν ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Luke με την Τζένη μέσα στην μπανιέρα γυμνούς αλλα ευτυχώς η σαπουνάδα τους καλύπτει.."θες κάτι?"ρωτάει η Τζένη, ενώ εγώ εχω παγώσει στην ίδια μου την θέση..ο Luke απλά με κοιτάει με το ειρωνικό χαμόγελο."εγώ απλά η Τζένη ήπιε πολύ και δεν ήξερα που ήταν.."νε διακόπτει η Τζένη "τότε να πάς να την βρείς, και άλλη φορά να χτυπάς.."τα νεύρα μου με κυριεύουν.."Αν σε ενοχλεί τόσο, άλλη φορά να κλειδώνεις.."οι λέξεις φεύγουν χωρίς να τις επεξεργαστώ καλά.Χτυπάω την πόρτα πίσω μου, και δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε στο πρόσωπο μου..αποφασίζω να ψάξω κάποιο τρόπο να φύγω, όταν με βρίσκει ο Michael στον διάδρομο και έρχεται προς το μέρος μου.."Λιζ..κλαίς?"..χάνω το χρώμα μου,"εμμ όχι δεν είναι τίποτα..μην ανυσηχείς"
"Έλα πάμε κάτω"μου λέεθ και με παίρνει αγκαλιά..είναι η πιο ωραία αγκαλιά..ηδηκά οταν είναι απο κάποιον σαν τον Michael.
"Πρέπει να βρώ την Μόνικα"του λέω και μου χαμογελά.."έλα πάμε να την βρούμε μαζι.."μιυ λέει και επιτέλους χαμογελάω..
"Ευχαριστώ πολύ"του λέω και γνέφει..
Νε κρατάει απο την μέση και ανατριχιάζω..χτυπάει μια πόρτα και δεν απαντάει κανεις, οπότε ανοίγει..βλέπω την Μόνικα μπροστά απο την λεκάνη, να κάνει εμετό και δεν μπορώ παρλα να κοιτάω αλλού..το σπίτι μάλον έχει δύο μπάνια, και εγώ έτυχε να πάω στο λάθος..όταν τελειώνει πλησιάζω και την ρωτάω αν είναι καλά..γνέφει, αλλα ξέρω πως δεν είναι.."μήπως μπορούμε να την βάλουμε να ξαπλώσει σε κάποιο δωμάτιο?"ο. Michael γνέφει και με βοηθάει να την μετακινήσουμε.ανοίγει μια πόρτα και και ένα άδειο δωμάτιο εμφανίζετε.."αυτός είναι ο ξενώνας"απαντάει στις σκέψεις μου ο Michael και του χαμογελάω..δεν ξέρω γιατί αλλα το κάνω..βλαζουμε την Μόνικα στο μικρό κρεβάτι και φεύγουμε.."υπάρχει κάποιος τρόπος να γυρίσω στους κοιτώνες?"ρωτάω τον Michael."δεν νομίζω,είμαστε όλοι αρκετά μεθυσμένοι για να σε γυρίσουμε πίσω..I'm so sorry" ξεφυσάω και τον ακολουθώ κάτω ο Luke με την Τζένη είναι ξανά στο σαλόνι,και οι δύο τους με κοιτάνε καλά-καλά και εγώ αναγκάζομαι να κοιτλαξω αλλού..ο Luke ανεβαίνει πάνω, και μετα απο λίγο αποφασίζω να αναίβω και εγώ για να βρώ ένα δωμάτιο..βλέπω μια πόρτα δεξια και την ανοίγω, μπαίνω μέσα και την ώρα που πάω να ανοίξω το φώς, ανοίγει απο μόνο του..ωχχ δεν είναι πο μόνο του..το άνοιξε ο Luke "τι στο διάολο κάνεις στο δωμάτιο μου? Θα με κυνηγάς για πολύ απο πίσω?"την ώρα που οι λέξεις βγαίνουν απο το στόμα του νιώθω λυπημένη, αλλα εξαγριομένη την ίδια ώρα.."μπορείς να μου πείς τι στο καλό κάνεις στο δωματιο μου??"
"Να σου πώ! Τι σου έχω κάνει και μου φέρεσαι έτσι?αν έχεις σκοπό να γίνεσαι τόσο μαλάκας κάθε φορά να ξέρω.."πλησιάζει προς το μέρος μου και πρίν προλάβω να πώ λέξη πιέζει τα χείλη του στα δικά μου.Όλο μου το σώμα έχει ανατριχιάσει, καθώς η γλώσσα του εισχωρεί και 'παίζει' με την δική μου.Τα χέρια μου τον κρατούν απο το σβέρκο, καθώς προχωρούν και χαϊδεύουν τα μαλλιά του.Εκείνος με κρατάει απο την μέση και καθώς το χέρι του προχωράει προς τα κάτω, τον σταματάω.."Δεν γίνεται, αυτό είναι λάθος"του λέω και απομακρύνεται..όσο και αν τον θέλω,μετά απο αυτα που μου είπε δεν γίνεται..με μια γρήγορη ματιά πίσω μου φεύγω απο το δωμάτιο πρίν προλάβει να πεί κάτι..κατεβαίνω κάτω και πέρνω την τσάντα και το κινητό μου..ο Michael με ρωτάει που πάω.."πίσω στους κοιτώνες, ληταν λάθως απο την αρχή να έρθω"του λέω και με πλησιάζει.."πρίν που ανέβηκες ήσουν μια χαρά τι έπαθες?"
"Τίποτα απλά δεν μπορώ να κοιμηθω εδώ.." φεύγω χωρίς να αφήσω περιθώρια να με σταματήσουν, αλλα με σταματάει ο Michael και μου λέει πως θα με πάει με το αυτοκίνητο.."νόμιζα πως ήσουν μεθυσμένος"
"Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να κάτσεις λίγο ακόμα μαζί μας"γελάει πνιχτά και δεν μπορώ παρά να γελάσω και εγώ..τι εννοεί όμως με αυτό θα αφήσω τις σκέψεις για μετά..η διαδρομή παραμένει σιωπιλή.Όταν φτάνουμε στον κοιτώνα ο Michael με ανεβάζει στο δωμάτιο μου.."ευχαριστώ πάρα πολύ..αν δεν ήσουν και εσύ.."
"Δεν κάνει τίποτα.."με πέρνει αγκαλιά κάτι που δέν περίμενα και τον καληνυχτίζω..μπαίνω στο δωμάτιο και είμαι ευγνόμων που σήμερα είναι Σάββατο και έχω ακόμα την αβριανή μέρα για να διαβάσω..χωρίς να το καταλάβω με έχει πάρει ο ύπνος..