my new life

part 31

Όταν φτάσαμε πλέον κανείς δεν ήταν μέσα..ο Luke ακολούθησε και όταν το κατάλαβα έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου..
Εγώ:Luke..σε παρακαλώ θέλω να φύγεις..
Luke:Τι είναι αυτά που λές πάνω που τα βρίκαμε θα φύγω;;
Εγώ:Δεν τα βρήκαμε απλά ήταν μια άτυχη στιγμή..μην το κάνεις πιο δύσκολο..
Luke:Όταν λές άτυχη στιγμή τι εννοείς Λίζα;; οτι σχεδόν σε παρακαλούσα να μην με πηδήξεις και εσύ ήταν το μόνο που είχες στο μυαλό σου;!
Αρχίζω και κλαίω βουβά και μια κοφτή ανάσα μου φεύγει όταν ο Luke πετάει ένα γυάλινο δοχείο κάτω..
Luke:Πές μου τι είναι αυτό που θέλεις απο την γαμημένη την ζωή σου;! Τιι;! Να παίζεις με τα συναισθήματά μου;! Πρώτη φορά αγάπησα πραγμάτικα και εύχομαι να μην το είχα κάνει ποτέ!
Ήταν οι τελευταίες κουβέντες και ύστερα χτύπησε δυνατά την πόρτα πίσω του..εγώ πλέον έχω καταρρεύσει στο κρεβάτι και κλαίω με λυγμούς. Ο γνωστός ήχος του κινητού μου ακούγεται και αμέσως πετάγομαι..σηκώνομαι και η οικεία φωνή του Ρόμπιν ακούγεται απο την άλλη γραμμή..
Μο:Καλή μου είμαι απο κάτω ανεβαίνω γρήγορα πάνω. Άσε μου ανοιχτή την πόρτα για να μην με δεί κανείς..
Εγώ:εντάξει..
Πότε πέρασαν κιόλας 2 ώρες;; πηγαίνω γρήγορα και ανοίγω την πόρτα..μετά απο λίγο εμφανίζεται ο Ρόμπιν ένα κλουβάκι μεταφοράς στο χέρι και έναν ορό στο άλλο οπου οδηγούσε στον Luke..τον χαιρέτησα με μια γρήγορη βιαστική αγκαλιά και έπειτα πήρα το κλουβάκι απο τα χέρια του Ρόπιν και το τοποθέτησα πάνω στο κρεβάτι..άνοιξα την μικρή σιδερένια πόρτα και πήρα μια βαθιά ανάσα..αυτός δεν ειναι ο Luke που άφησα..έχεις μείνει πετσί και κόκαλο. Μόλις μυρίζει το χέρι μου μαζεύει όλες του τις δυνάμεις και σηκώνει το κεφάλι του..κουνάει διστακτικά την ουρά του και έπειτα με γλύφει στο χέρι..αμέσως βγάζω το καπάκι απο το κλουβί μεταφοράς και εκείνος σηκώνεται όρθιος αλλα ξαναπεφτει..αμέσως βουρκώνω..μάλλον ο Ρόμπιν το κατάλαβε και δεν άργησε να μιλήσει..
Ρ:Λίζ δεν είναι καθόλου αυτό που περίμενα. Αυτές τις μέρες ούτε τα μάτια του δεν άνοιγε και τώρα προσπάθησε να σηκωθεί κιόλας! Πήρε ήδη δύναμη μόλις σε είδε..
Εγώ:Το λές αλήθεια;
Ρ:μα φυσικά!...
Ο χρόνος πέρασε κάπως έτσι και αφού ο Ρόμπιν έφυγε, εγώ έχω να αναλάβω δράση..φυσικά και κράτησα τον Luke εδώ και υποσχέθηκα στον Ρόμπιν οτι μπορώ να αντέξω την ευθύνη.
Ακολούθησα τις οδηγίες και πήγα να αγοράσω γιαούρτι.Κοίταξα την ώρα και ήταν 2 τώρα λογικά θα γυρνάνε τα παιδιά..ελπίζω η Μόνικα να μην φρικάρει οταν θα δεί ενα μισοζώντανο σκυλί στο δωμάτιό της..αφού αγόρασα το γιαούρτι με βιαστικά βήματα έφτασα στον κοιτώνα μου..μόλις άνοιξα την πόρτα είδα όλα τα παιδιά μέσα καί τον Luke..ο Cal είχε πιάσει το σκυλί μου και του έδεινε νερό.Προχωράω διστακτικά μέσα και όλοι εκείνη την στιγμή με παρατηρούν.
Ρ:Εππ που είσαι εσύ κοπέλα μου?!
Εγώ:εμμ είχα πάει να πάρω γιαούρτι για τον Luke..
Όλοι με κοιτούν με σμιγμένα φρύδια.
Luke:Γιατί στο διάολο να μου πάρεις γιαούρτι?!
Ααμαανν..
Εγώ:Όχι σε σ'ένα στον σκύλο μου..
Αμέσως ο Luke στριφογυρνάει τα μάτια του και συνεχίζει την κουβέντα. Μου την δίνει. Πάω κοντά στον Calum.
Εγώ:Πως ξέρεις οτι πρέπει να του δώσεις νερό?!
Cal:Το σκυλί είναι πετσί και κόκαλο λογικό είναι να χρειάζεται νερό για να μην αφυδάτωθεί.Φέρε μου το γιαούρτι.
Του το δίνω διστακτικά και εκείνος ρίχνει λίγο νερό μέσα και το ανακατεύει.
Τι;;
Εγώ:Αυτό ακριβώς είπε να κάνουμε η γιατρός..
Ο Cal γελάει πνιχτά και έπειτα πλησίασε το σκυλί και άρχισε να του δίνει με το ζόρι..πήγα και εγώ κοντά και τον χάιδευα.Εκείνος άρχισε να κουνάει την ουρίτσα του και να τρώει..αμέσως ένα δάκρυ χαράς έφυγε.
Cal:Κατάθλιψη έπαθε;;
Εγώ:Ναι..
Cal:Να φανταστώ επειδή του έλειπες..
Γνέφω και εκείνος συνεχίζει..
Cal:Μην ανυσηχείς τώρα θα είναι μια χαρά..
Εγώ:Το εύχομαι..
Η ώρα συνεχίστηκε κάπως έτσι και εγώ με τον Luke ούτε που είχαμε κοιταχτεί.Τα παιδιά συνέχισαν να μιλούν ενώ εγώ διάβαζα την αμέτρητη ύλη που είχε μαζευτεί..τα παιδιά έφυγαν τελικά κατα τις 10 το βράδυ και εγώ εκείνη την ώρα τελείωνα..
Μο:Ρε τι έπαθες σήμερα? Το μόνο που έκανες ήταν να διαβάζεις.
Εγώ:Τίποτα απλα έχω μείνει πολύ πίσω στην ύλη και δεν το θέλω αυτό..έχει χαθεί εντελώς το πρόγραμμα μου..
Μο:μμμ με τον Luke έγινε κάτι?
Αφού της είπα οτι χθές τον βίασα και σήμερα του είπα πως θέλω να μείνουμε χωριστά εκείνη συνέχισε.
Μο:όντως;; πάντως σήμερα έπρεπε να δείς πως σε κοιτούσε όταν διάβαζες..
Εγώ:Το μόνο που έκανε ήταν να μιλάει με εσάς.
Μο:χαχα όχι..αυτό το έκανε μόλις γυρνούσες και κοιτούσες απο'δώ..το έκανε για να μην καταλάβεις οτι σε κοιτάει..
Δαγκώνω σφιχτά τα χείλη μου και κοιτάω κάτω..
Μο:ρε Λίζ..αφού τον αγαπάς και δεν μπορείς χωρίς αυτόν γιατί δεν τα ξαναβρίσκετε;;
Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και πάω στον μικρούλη μου..του δίνω γιαούρτι και συνεχίζω.
Εγώ:Πραγματικά με βασανίζει να μην τον έχω κοντά μου..αλλα τσακονώμαστε συνεχώς για ανούσια πράγματα..
Μο:Τι να σου πώ..
Ξαφνικά το κινητό της Μονικας χτυπάει.
Μο:Ναι; έλα αγάπη μου τι έγινε;τιιι;;
Βλέπω την Μόνικα να γουρλώνει τα μάτια και αρχίζω να αγχώνομαι.
Μο:ναι οκ..σε 2 λέπτά ήμαστε έξω..
Μο:γρήγορα ντύσου!
Εγώ:γιατί τι έγινε;
Μο:Ο Michael είναι στον δρόμο και έρχεται..ο Luke έχει μεθύσει και σπάει οτι βρεί μπροστά του επειδή χωρίσατε..
Εγώ:τιι;;
Μο:ναι γρήγορα!!
Δεν το πιστεύω..αυτός ο Luke έλεος! Ντύνομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ και βάζω τον ορό στον Luke..
Εγώ:Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του..
Μο:ααχχ..πάρτον μαζί..
Κλείνω το κλουβάκι και το σηκώνω, έπειτα απο το άλλο χέρι πέρνω τον ορό..
Εγώ:Μόνικα πάρε τις τσάντες μαζί..
Μο:ναι όντως.
Πετάξαμε μια αλλαξιά ρούχα και κατεβήκαμε κάτω..ευτυχώς κανείς δεν με είδε..ο Michael περίμενε έξω και αμέσως μπήκαμε στο αμάξι..ο Michael κατα την διαδρομή μας εξηγούσε τι έκανε ο Luke..Σε λιγότερο απο 5 λεπτά είμασταν απ'έξω απο το σπίτι..έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα..θα είναι μεγάλη νύχτα..