A Moment Of Passion

17

Rori me fal per dje te betohem ishin fjalet e para qe Kleiv me tha kur u takuam

A di se sa her ke bere ndonje gjest ne rruge na kane kapur njerez qe une njoh  I them duke e pare me inat

Nuk e kam bere me dashje ti e din trendafil flet duke me kapur duart

Sado me pelqen ai gjest perseri nuk duhet te reagoja kishte ngelur java e fundit e kontrates sime me Kleiv dhe nuk doja te beja asgje vecse te largohesha nga ai.

Eshte e vertet si me Kleiv nuk isha ndjere kurre me pare, qto perkedhje , mirekuptimin qe ai ka treguar keto kohe me mua as familja ime nuk e ka bere.

Jemi shume te ndryshem , vijme nga bote te ndryshme, ai i shkolluar ne shkollat me te mira te Italise ndersa une me ndonje ku merrnin nxenesit gati ngeles. E di qe eshte faji im qe vendosa te shkaterroja te ardhmen time por une dhe Kleiv nuk mund te ishim ne nje lidhje afatgjate

Trendafil me lefhaton faqen serish- ka ndonje gje qe nuk shkon flet duke u perpjekur te kuptoje shprehine e fytyres qe kam

Asgje -mos ja permend tani -thjesht -mos e bej - mu kujtua kontrata dhe e pashe ne sy

Pashe nje lloj hezitimi tek syte e tij , e di qe disa here ka thene qe ta vazhdojme me shume por nuk mundem , kam frike sepse gjithe kjo lloj perkujdesje ndaj meje do filloj ta d.. . Nderpreva zerin e mendjes dhe shkunda koken

Trendafil po sikur -prano te lutem fliste zemra ime por nuk do e lejoja te lendohej me

Jo Kleiv kemi nje marrveshje pasi ajo te mbyllet te dy do vazhdojme me jetet tona thashe eger

Jam mesuar me ty trendafil , te ndjej te te prek flet serish duke me kapur duart- prania jote me qeteson shpirtin

Te dy e dinim qe do vi fundi , ta kam thene qe ne fillim qe sjam material per martese flas duke larguar duart

Kam vendosur qe nuk do te largohem hedh bomben Kleiv tek une

Cfaree bertas - si ke vendosur

Kleiv dukej i qetë, sikur e kishte menduar këtë bisedë më herët. Ai qëndronte ulur përballë meje, ndërsa unë ndjeva një rrjedhë emocionesh që më përplaseshin në shpirt. E dija që do të vinte një moment i tillë, por nuk e kisha imagjinuar që do të ndodhte kaq papritur.

Kam vendosur të qëndroj këtu- përsëriti ai, sikur të donte të më bënte të kuptoja peshën e fjalëve të tij-Nuk dua të të lë, Trendafil

Ti nuk e kupton-thashë me një zë të dridhur, duke përplasur duart mbi tavolinë-Nuk mund të qëndrosh këtu për mua. Kam qenë e qartë që nga fillimi. Marrëveshja jonë ka një fund, Kleiv.

Jo, nuk e pranoj këtë - tha ai, ndërsa sytë e tij u ngulën në të mitë. Ishte një vështrim i thellë, i sinqertë, dhe për një moment, zemra ime donte të besonte në ato fjalë. Por mendja ime nuk më linte të dorëzohesha.

Kleiv, nuk mund të më bësh këtë- thashë, duke u përpjekur të mbaj qetësinë. -Unë nuk dua të të lëndoj, por nuk ka të ardhme për ne. Unë... nuk jam si ti

A e kupton sa herë e ke përsëritur këtë frazë?pyeti ai, duke ngritur vetullat.

Ti vazhdon të më thuash që nuk jemi njësoj, sikur kjo është një arsye për t'u ndarë. Por unë nuk dua njësoj. Unë dua ty, ashtu siç je.

Fjalët e tij më goditën si një rrufe. Ishin të thjeshta, por me një peshë që ndieva në çdo qelizë të trupit tim. Por nuk mund të lejoja që ato fjalë të më ndryshonin vendimin. Ishte e vetmja mënyrë që të dy të mos përfundonim të thyer.