His Painful Desire (Vasco Series 2)

Kabanata 36

Ride

Inalis niya ang kanyang mga braso sa aking beywang. At hinila ako paupo sa kanyang kandungan. Mapungay ang kanyang dalawang mata nakatingin sa akin, habang ang dalawang labi ay kapwa nakaawang. Bumaba ang tingin niya sa aking mga labi, na katulad niya ay nakaawang din dahil habol ko ang sariling hininga.

Ramdam ko ang bilis ng pintig ng aking puso, na mas lalong bumibilis sa paraan ng paninitig niya sa akin. Marahan niyang hinaplos ang aking pisngi. Lumapat ang labi niya roon. Ang init ng kanyang hininga ay bumalot sa akin, nagdulot ng kakaibang pakiramdam na hindi ko maipaliwanag. 

Naramdaman ko ang kanyang mga labi na unti-unting lumalapit sa akin, hanggang sa marating na ang aking mga labi.

Sa sandaling iyon, tila nawala ang lahat ng aking iniisip at nadama ko lamang ang matinding damdamin na nagmumula sa aming paglapat ng labi.

He started kissing me with so much gentleness. I felt his thumb making circles in my jaw until his kiss became deeper and more passionate. Naramdaman ko ang kanyang kamay sa aking batok, mas lalo niya pa akong siniil ng halik na puno ng pagmamahal at pagnanasa. Ang init ng kanyang halik ay tila sumisibol sa bawat bahagi ng aking katawan, nagbibigay sa akin ng kakaibang damdamin na hindi ko maipaliwanag.

I could feel the heat rising between us as our bodies pressed closer together. Hindi ko namalayan nakapasok na pala ang kaniyang kaliwang kamay sa loob ng aking pantulog. I felt his big hand on my soft boobs. Marahan niya iyong minasahe.

While he pressed his tongue inside my mouth. He kissed me with such intensity and passion that I couldn't help but melt in his arms. The intensity of his touch and the passion in his kiss made me lose myself in the moment, craving more of his affection.

I arched my back, and I could feel the wetness between my legs, aching for his touch to satisfy my growing desire. His hot breath on my neck sent a shiver down my spine, igniting a fire within me that I couldn't control.

Ramdam ko ang pamimigat ng aking mga talukap, na para bang hinihila ako ng antok. Tumigil siya sa paghalik sa aking mga labi. Umawang ang labi ko at hingal na habol sa bawat paghinga.

''Jusmiyo! Rayen! Takpan mo ang mga mata mo!'' mabilis kong inayos ang sarili at umalis sa kanyang kandungan marinig ang kanyang ina.

Dumako ang tingin ko sa banda nila. Nakatayo sila malapit sa pinto. At takip-takip niya ang dalawang mata ni Rayen. Hindi rin nakaiwas sa paningin ko ang dalawang bantay, na siguradong nakita at napanood ang ginawa namin ni Zayd!

Uminit ang pisngi ko sa hiya. Pakiramdam ko lahat ng init ay umakyat sa mukha ko. Pinaypayan ko ang sarili. At awkward na ngumiti sa kanyang ina.

''Magluluto na muna po ko ng pananghalian natin.'' nahihiya kong sabi.

Tumikhim si Zayd. At pinaandar ang gulong ng kanyang wheelchair sa direksyon ng aming anak. Marahan niyang hinawakan ito.

''Rayen, I don't want you to be rude again with your mama,'' banayad niyang sinabi. He then stared at me. ''I don't want your mama hurt. Please apologize to her and stop hurting your mama's feelings. She loves you more than anyone else in this world. She never left and abandoned you. Your mama had to be away from you because she was suffering during that time. At ayaw ka niyang mapahamak.''

Muli siyang tumingin kay Rayen. ''Do you understand me?''

Rayen started to do sign language. Her tears streamed down her face as she communicated with her hands. Wala akong maintindihan sa sinasabi ng sariling anak. Zayd nodded and kissed her forehead.

''Yes. Your mama loves you. She never left you. So, please be kind to her. And yes, you can hug her,'' aniya sa aming anak.

Unti-unting lumapit sa akin si Rayen. Pinantayan ko ang kanyang tangkad. At naramdaman ko ang kanyang mga braso sa aking batok. Umiiyak siyang yumakap sakin. Ito ang unang beses na niyakap ako ng sariling anak.