Unfortunately, Everything Has Changed [ON GOING]

Chapter 15: The Mysterious Notebook

[ Abigail's POV ]

♪♪ It started out as a feeling
Which then grew into a hope
Which then turned into a quiet thought
Which then turned into a quiet word

And then that word grew louder and louder
'Til it was a battle cry ♪♪

Ang ganda ng kanta.... Hmmmmmm 

I'll come back
When you call me
No need to say goodbye

Just because everything's changing
Doesn't mean it's never
Been this way before ♪♪

Nung hindi ko na narinig yung kanta, hindi ko namalayan nakatulog ulit ako.

--

Unti-unti kong minulat ang mata ko. Kinuha ko na yung twalya ko at naghanda muna ng susuotin para mamaya bago maligo.

Nung matapos na ako lahat-lahat, kinuha ko yung cellphone ko to check the time.

7:40 AM. Aga pa pala.

Wait what?!

Tinignan ko ulot yung cellphone ko para icheck kung tama ba yung nakikita ko.

S-Seven Fourty?! O.O"

--

Syempre ano pa ba? E di pinagalitan lang naman ako ni Sir Gonzales dahil sa sobrang pagkalate ko.

Eh kasi naman yung alarm tone ko nakakaantok. Tama bang sisihin ang alarm clock? E basta nakakaantok siya e!

Ang dami na pala nilang nagawa. Malapit na ring mag second period. Ni hindi ko pa nga naisusulat yung mga nakasulat sa manila papers na nakadikit sa blackboard eh. Nagmadali na akong magsulat pero hindi ako umabot sa time. Kinuha na kasi ni Sir yung manila papers niya.

Ano ba naman yan. Napagalitan na nga ako kanina, hindi pa ako natapos makapagsulat. Paano na lang ako makakacope up sa mga lessons nila kanina?

I place my palm on my face as a sig na nai-stress ako ng sobra.

"Pssst!"

Ano yun?

"Pssst."

Ano ba yun? Tinignan ko kung sino yung nagsisitsit sa'kin.

"Ay mukha mo kabayo!" Nagulat ako dahil ang lapit ng mukha niya sa mukha ko.

"Ano ba kailangan mo ha?!" Medyo pasigaw na sabi ko kay Jeffrey. Badtrip eh, nalugi na nga ko, nanggugulat pa.

"Sungit naman nito. Oh!" Nabigla naman ako nung may binigay siya sa'king notebook.

Speechless naman ako sa inakto niya. Nagmamalasakit na nga yung tao, nasigawan pa. Eh siya naman kasi e, wrong timing.

Kinuha ko na yung notebook na inaalok niya dahil baka bawiin pa niya 'to. Kailangan ko eh para makahabol ako sa pinasulat ni Sir sa kanila kanina. Hindi ko na rin siya nagawang pasalamatan agad dahil nakakunot na yung noo niya at may nakasalpak na na earphone sa tenga niya. Halatang nagalit siya sa nagawa ko kanina.

*sigh*

Mamaya na ako magpapasalamat at magsosorry sa kanya. Baka magrambolan lang kami dito kapag sinigawan niya 'ko. Bukas ko na isasauli 'tong notebook niya. Wala kasi akong free time dito sa school para magsulat, recess lang at lunch break.

Inexcuse na pala ang mga volleyball players dahil 2 weeks na lang at intrams na. Sunod na rin inexcuse yung iba pang ilalaban sa intrams. So wala na kong katabi dito dahil kasama ang zombie na yun sa mga ilalaban.