Unfortunately, Everything Has Changed [ON GOING]

Chapter 22: The Story Behind

Dedicated kay skihuri :D *kaway kaway. Hahahaha!
Salamat po ng marami! ^^

Sorry sa sobrang tagal na update at mga bitin na updates. Heto oh, pinahaba. Pambawi man lang. Hihi.

Weyt lang pala. Pa-PLUG lang po ng story ni Ate Rararararayne na ang  title ay: FOR KEEPS. Basahin niyo po sana if may time kayo. Thaaaanks!

----------------------

[ Sabrina's POV ]

(Author: Si Sabrina po yung kausap na girl ni Vince sa last chapter.)

*On the phone

"Yes Pa? Napatawag ka?" Matamlay kong sabi kay papa.

"May sakit ka nanaman ba Sab?"

"Wala lang 'to Pa. So, bakit ka nga napatawag?"

"Oh I see, I just want to inform you na we will be going back to Philippines this coming Saturday. Kay-"

"WHAT?!" Hindi ako makapaniwala sa narinig ko kaya naman nasigawan ko na siya.

"Sab, don't shout at me please. Yes, that's true. So pack all your things as soon as possible and be ready by tomorrow okay?"

"REALLY??!"

"Yes, I'm not kidding anak." Sabi ni Papa na mukhang nakukulitan na.

"OMAYGASH!!! Of course Pa, mageempako na 'ko as soon as possible! I love you! Take care!"

I immediately ended the call at saka tumalon talon sa buong kwarto dahil sa tuwa.

"Yeeees! Babalik na ko ng Pilipinas! I'm going to see him again. Hindi ako makapaniwala!!!" Paulit ulit kong sabi habang tumatalon pa rin.

Agad akong nagimpake ng mga gamit ko at maaga rin akong natulog dahil gusto ko ng bumalik ng Pilipinas. Ganyan ako ka-excited.

Gusto ko na kasi siyang makita. Ang taong iniwan ko one and a half year ago nang nakakaraan. Alam kong isang malaking pagkakamali ang umalis ako ng wala man lang paalam sa kaniya. Pero yun ang alam kong tama. Yun na lang ang natitira kong paraan para hindi ako masaktan, para hindi siya masaktan. Simula din nung araw na yun, wala na akong narecieve pang balita about sa kaniya.

Huwag ka magalala my labs, babalik na ko. Babalikan na kita.

[FLASHBACK]

"Ay peste! Hahahah! Oy-- Hahahah! 'Wag mo 'kong-- HAHAHA!!" Agad kong pinalo ng pagkalakas-lakas yung malaking ulo ni Vincent. Agad din naman siyang napatigil sa pagkikiliti sa'kin.

"Ang harsh mo naman my labs. Naalog mo ata ng malakas yung utak ko e." Pagrereklamo niya habang hinihimas-himas yung ulo niyang binatukan ko.

"E kasi naman, nakita mo nang nageemote ako dito, nangungulit ka pa."

"Hayaan mo na kasi.. Wala na tayong magagawa sa resulta ng ranking ng top 10 natin."

"No my labs, hindi mo naiintindihan e. Tanggap ko naman yung about dun pero sigurado akong magagalit si mommy at papa kapag nalaman nilang nawala ako sa top. Biruin mo, top 3 to topwa? Kamusta naman yun?" Malungkot kong sabi kay Vincent.

Agad naman siyang tumabi sa'kin at tinapik-tapik yung likod ko.

"Sorry my labs." Bulong niya sa'kin. Tinignan ko lang siya sabay ngiti.

♪♪ I like the way you sound in the morning
We're on the phone and without a warning
I realize your laugh is the best sound
I have ever heard