วัชรมงคลขยับตัวอย่างอึดอัด...วันนี้เขาต้องมาลองชุดเจ้าสาว...เปล่านะเปล่า...เขาไม่ได้เป็นเจ้าสาวเจ้ต่างหาก...เจ้ที่ตอนนี้นั่งหน้าบึ้งอยู่ใกล้ๆเขาและที่สำคัญอีกข้างก็ขนาบด้วยพี่เขยในอนาคตที่นั่งกอดอกตัวตรงแน่วไม่มีวอกแวก...แต่สองคนคงไม่รู้ว่าคนที่กำลังจะตายคือเขา...อึดอัดจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว....
"เอ่อ...ขอโทษนะครับ...ตะ...แต่ผมปวดฉี่..."
"ละมุด...ทนหน่อยสิ..."ศิริกัญญาบอกน้องเสียงเรียบ
"โธ่เจ้...เอ่อพี่มะนาวก็ในรถมันหนาวนี่ครับ...."
"ยศ..จอดปั๊มข้างหน้าด้วย....."เรียวบอกคนขับรถพยายามกลั้นยิ้มมองพี่สาวที่ดุน้องชายว่าไม่มีความอดทน...ก็คนมันปวดฉี่ตรงนี้มันก็ต้องเข้าใจ...
"เห็นไหมเสียเวลาคนอื่นเขา...ทำไมไม่จัดการธุระตัวเองให้เสร็จมาจากบ้าน..."เสียงกระซิบขู่เบาๆนั้นทำให้เรียวหันหน้าออกนอกรถแอบยิ้มคนเดียว...ยายนี่ท่าจะเพี้ยน
"แอ้ม!....ช่างเถอะฉันก็ปวดฉี่เหมือนกัน...สงสัยตื่นเต้นเลยลืมทำธุระมาจากบ้าน..."เรียวกระแอมกลบอาการอยากหัวเราะก่อนบอกออกไปเสียงเรียบๆทำให้สองพี่น้องหันมองเขาพร้อมกัน...คนน้องมองมาด้วยสายตาขอบคุณ...แต่คนพี่นี่สิทำไมแววตาถึงได้เขียวๆแล้วยังมีริมฝีปากขมุบขมิบแถมมาอีกต่างหาก
แล้วกว่าสองหนุ่มจะเสร็จธุระส่วนตัวก็กินเวลานานมาก...เพราะนอกจากฉี่ยังมีแวะเซเว่นหอบนำ้หิ้วขนมกันมาพะรุงพะรัง...อีกหน่อยก็คงต้องแวะฉี่กันทุกปั๊ม....
..................................
ร่างบางที่อยู่ในชุดเจ้าสาวตัดเย็บปราณีตด้วยผ้าลูกไม้อย่างดีทำให้ผู้ชมพากันอึ้งไปตามๆกัน...รัชนียิ้มอย่างพอใจเพราะเป็นคนเลือกชุดให้ว่าที่หลานสะใภ้ด้วยตัวเอง...วัชรมงคลมองเจ้อย่างไม่อยากเชื่อไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง...วันนี้เจ้เขาสวยชนะเลิศจริงๆ
เรียวมองดูนิ่งๆสำหรับเขาแล้วก็งั้นๆผู้หญิงที่เขาควงเล่นๆสวยๆกันทั้งนั้น...จะว่าไปแล้วหนูมะนาวของย่าเขาสวยน้อยสุดในบรรดาสาวๆของเขาแต่ท่าทางจะฦทธ์มากที่สุด
