ร่างที่นั่งกอดอกอยู่บนเตียงทำให้เรียวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจปกติศิริกัญญาจะหลับแต่หัวคำ่แต่วันนี้ดึกแล้วตายังโตเป็นนกฮูกอยู่เลยแฮะ...
"คุณเรียว...เข้าห้องผิดหรือเปล่าคะ..."คำถามติดประชดนั่นทำให้ยิ่งน่าสงสัย
"ฉันไม่ชอบอ้อมค้อม...ว่ามาตรงๆเลยเมียสุดที่รักมีปัญหาอะไรอีกวันนี้..."
"เมียสุดทีรักของคุณอยู่ห้องพักแขกโน่น...ไม่ใช่ฉัน..."
"มะนาว...พูดถึงอะไรอยู่..."
"ยายหนองโพของคุณนะสิ...หรือยังมีคนอื่นอีก...ยังมีใครที่จะท้องขึ้นมาอีกหรือไง..."ศิริกัญญาขึ้นเสียงโกรธๆ
"เดี่ยว!...หมายความว่าไงเชอรี่อยู่ห้องพักแขกงั้นเหรอ...."
"ใช่...."
"ใครอนุญาต...แล้วมาอยู่ทำไมที่นี่..."
"เขาบอกว่าถูกนักข่าวตาม...ถูกคุกคามด้วยคำถามทำให้อายและไร้ทางออกขอหลบที่นี่สักพัก...."
"แล้วเธอก็เชื่อ....ก็ยอม..."
"ก็คุณจะให้ฉันทำยังไงล่ะ...นี่มันบ้านคุณ...แล้วยายนั่นก็เมียคุณ..."
"บ้าแล้ว...โง่ไปหน่อยไหมใครบอกอะไรก็เชื่อไปหมด..."
"ใช่สิ...ฉันมันทั้งโง่ทั้งเซ่อถึงได้ต้องมานั่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่อย่างนี้ไง...อีกหน่อยผู้หญิงของคุณคงยุบยับเต็มบ้าน...แล้วฉันยังต้องอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร...คุณฉลาดนี่ตอบฉันมาหน่อยสิ..."อาการต่อว่าเสียงเครือนั้นทำให้เรียวชะงัก....นำ้ตาเม็ดโตๆที่ไหลอาบแก้มนวลทำให้ใจหายอย่างประหลาดตั้งแต่รู้จักกันมาถูกเขาแกล้งยังไงศิริกัญญาก็ไม่เคยร้องให้เลยสักครั้งแต่วันนี้ร่างบางกำลังสั่นเพราะแรงสะอื้น...
"มะนาว...."
"ฉันไม่ได้ต้องการแต่งงานคุณก็รู้...แต่เมื่อแต่งแล้วฉันก็อยากมีชีวิตแต่งงานที่ดี...ถ้าคุณมีคนอื่นอยู่แล้วตั้งแต่แรกทำไมไม่บอกย่าคุณดีๆ...เราจะได้ไม่ต้องเจอสภาพแบบนี้..."
