Vallende sterren ft. Bankzitters

hoofdstuk 18 🤍✨

Nadat we nog wat hebben gekletst en wat grapjes hebben gemaakt, geeft Raoul aan dat het tijd is om te gaan. 'Kom op boys, we moeten vertrekken, anders missen we de vlucht.' Een gevoel van verdriet overvalt me. Ik had niet verwacht dat ik het zo zwaar zou vinden dat Matthy vertrekt.

Blijkbaar vindt hij dat ook, want hij wenkt me en neemt me even apart. 'Hey luister, het komt goed. We zoeken elkaar zo snel mogelijk op als we kunnen. Ik ga er alles aan doen oké?' zegt hij, maar het lukt hem niet om mij te overtuigen. Dit gaat nooit werken. 

'We leven aan de andere kant van de wereld, we zijn allebei hartstikke beroemd en de pers zit op onze neus. Iedereen gaat er een mening over hebben' zeg ik. Matthy knikt langzaam. 'Maar het gaat erom wat wij er van vinden toch?'. Wat is hij toch een schat. Het blijft even stil.

'En ik weet dat jij het graag wilt, en ik weet dat ik het ook wil. Dus wat mij betreft is er geen twijfel meer. Wil je mijn vriendin zijn?' vraagt hij met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien. De vraag overvalt me zeker, dit had ik niet zien aan komen. 'Uuh, what the fuck?' fluister ik zachtjes, maar ik moet ook glimlachen. 'Moest je dat nog vragen dan?' zeg ik lachend en we omhelzen elkaar.

'Duss, dat is een ja neem ik aan?' vraagt hij zenuwachtig. 'Ja natuurlijk' zeg ik. Ik weet niet hoe dit gaat aflopen, maar ik heb vertrouwen dat het goed komt, al kan ik dat natuurlijk nooit met zekerheid zeggen. Maar ik wil dit avontuur aan gaan met hem. Hij is het risco zeker waard. Ik heb al een tijdje geen relatie meer gehad, en ik vind Matt echt heel leuk. Misschien komt er toch een andere wending. Je weet het maar nooit.

'Gelukkig, ik was al bang dat je nee zou zeggen' zegt hij opgelucht. 'Weet je, ik weet niet of dit goed afloopt, maar ik ben bereid er alles voor te geven' zeg ik en hij knikt instemmend. 'Ik dacht er precies zo over'. 'Nou, dat is mooi.'

We komen weer het hoekje om, waar ik Milo en Senna zie kletsen. Ik zie dat hij voorzichtig zjin hand op haar heup heeft gelegd, en ze lijkt het prima te vinden. Robbie zit nog aan het tafeltje, hij doet wat op zijn telefoon. Volgens mij checkt hij de hele tijd een of andere ziekenhuis app of zijn telefoon. Raoul en Koen zijn hun koffie aan het weg brengen en betalen. 'Hey, dat hadden jullie niet hoeven doen, ik heb ook een pinpas' zeg ik frustrerend. 'It's all good, volgende keer betaal jij weer' zegt Matthy.

Alle gezichten draaien onze kant op. 'Uuh, volgende keer?' vraagt Koen. Ik kijk eerst verbaasd rond, maar dan snap ik het. 'Ja, we zijn van plan, om-nou ja- nog een keer af te spreken.' zegt ik verlegen, maar Matthy straalt alleen maar trots uit. 'Bij deze hebben we een relatie.' zegt hij blij.

'Echt? Facking leuk' zegt Koen. Senna geeft me een knuffel. 'Gefelieee girl'. En Raoul en Milo schudden me een hand. 'Wel beetje rustig aan met haar doen, hé?' zegt Milo grijnzend tegen Matthy. Hij geeft hem een vriendschappelijke stomp. 'Jaja'. 

Dan merk ik ineens dat Robbie er ook nog was. De jongens hadden volgens mij echt een instant klik met hem. Vooral Raoul had leuke gesprekken met hem. 'Hey Robbie, wat kwam je hier eigenlijk doen.' vraag ik. We weten het allemaal, maar toch vraag ik het. Het gaat natuurlijk over Rosa. Er komt een gespannen sfeer. Ah uh, dit is niet goed.

'Vertel het nou gewoon' dringt Senna aan. 'Ik-ik wou de sfeer niet verpesten.' zegt hij zachtjes. 'Maakt niet uit, we moeten het toch weten' zeg ik. 'Oke nou, het gaat niet zo goed op de OK, met Rosa. Ze is echt een kritieke toestand. De komende minuten zijn cruciaal.' Het blijft stil.

Dan doet Raoul zijn mond open. 'En, wanneer zijn de komende minuten?'. 'Nu, op dit moment.' Mijn hand slaat voor mijn mond. Dat betekent dat ze op dit moment dus doodgaat, of blijft leven. En ik ben machteloos, ik kan niks doen. Matthy trekt me naar hem toe. 'Stt, we kunnen nog wel een paar minuutjes langer blijven' fluistert hij in mijn oor en ik laat me omarmen door hem.

Senna staat een beetje hulpeloos aan de andere kant van de tafel. Eigenlijk moet ik haar nu knuffelen en zeggen dat het goed komt, maar het voelt zo fijn met Matthy. Dus geef ik Milo een schop, en als hij de boodschap begrijpt, loopt hij ook naar haar toe, en bied haar een knuffel aan, die ze zonder twijfel aanneemt.

De volgende minuten tikken in stilte voorbij. Elke seconde duurt een minuut, en elke minuut een uur. Matthy streelt voorzichtig mijn onderrug en woelt een beetje door mijn haar. We zijn inmiddels gaan zitten, maar we bestellen niks meer, ondanks ik een enorme droge keel heb. Raoul is een belletje gaan plegen dat de taxi 10 minuten later moet komen, en Senna zit met haar ogen dicht op Milo's schoot. Zo, dat is snel gegaan...

Dan springt Robbie ineens op. We kijken hem allemaal verwachtingsvol aan. 'Ik zie net op mijn app dat de kamer is vrijgekomen, wat betekent dat ze eruit is.' zegt hij zachtjes. 'Maar..?' vraagt Koen. 'Ik weet niet wat de uitslag is, we zullen erheen moeten.' 

'Kunnen we allemaal tegelijk, of maar met een deel?' vraagt Senna gelijk. 'Ik denk dat je ongeveer met 2 of 3 personen kan gaan. We kunnen natuurlijk niet de verdieping bestormen.' zegt hij. 'Oké, dan lijkt het me logisch dat Lexi, jij en ik gaan, toch?' zegt ze. Robbie knikt instemmend. 'Dat lijkt me wel.' Het is niet uitgesproken, maar iets verteld me dat we daar langer dan 10 minuten gaan zijn. Wat betekent dat ik hier afscheid moet nemen van Matthy.

Ik draai me weg van hem. Dat wil ik nog helemaal niet. Maar het moet wel. Ik zie dat Senna Milo snel een knuffel geeft, en daarna haar telefoon pakt. Die gaan zeker nummers uitwisselen. Hij tikt geduldig zijn nummer in, en daarna loopt Senna naar Robbie toe, klaar om weg te gaan.

Iedereen kijkt verwachtingsvol naar mij en Matthy. 'Duss' begint hij langzaam. 'Hier eindigt het dan' zeg ik verdrietig. Maar hij schudt nee. 'Het begint pas net'. Ik moet zachtjes lachen. 'Bedankt, voor alles' zeg ik. 'Ik zou het zo opnieuw doen'. Ik druk hem een kus op zijn lippen. 'Tot snel' zeg ik en hij geeft me nog een zoen op mijn wang. 'Tot snel'. zegt hij en daarmee blijft hij achter, als ik snel achter Senna en Robbie loop, die richting de lift gaan.

Ik kijk nog een laatste keer om, en dan verdwijnen de jongens achter de deur.