Vallende sterren ft. Bankzitters

hoofdstuk 4 🤍✨

Ik zit met een beker thee in de wachtkamer van de lokale beveiliging. Ik heb de politie duidelijk willen maken dat ik niet tegen mijn wil ben aangeraakt, maar ze geloven ze het niet en denken dat ik ben omgekocht. Wat is dat nou weer voor bullshit? Ze zijn nu met Matthyas aan het praten, en maken daaruit een conclussie.

Ik heb geen idee waar mijn vriendinnen zijn. Ze zullen het vast al wel weten, de juice-kanalen staan zeker weten vol met het nieuws. Er zijn genoeg foto's gemaakt en die gaan zeker weten het hele internet over op dit moment. Mijn telefoon heb ik nog bij de meiden gelaten, bij de after-party. Dit alles is in nog geen 30 minuten gebeurd. En mijn award ligt nog steeds in de zaal. Rosa heeft 'm denk ik wel opgehaald, die was er gelijk stapel verliefd op.

Ik pulk wat aan mijn nagels om de tijd te doden, als er een beveiliger binnenkomt. 'We'd just spoke to mr. het Lam, and he tells the same story, you told us. We'll see it as an accident, but we'll keep an eye on this guy, alright? We won't let this whole situation happen again.' zegt hij en met een knik vertrek ik de kamer uit, en ik gooi mijn lege bekertje thee in de prullenbak. Ik heb geen idee wie meneer het Lam is, maar ik ga ervan uit dat het de achternaam van Matthyas is.

Ik wil net weggaan, naar de afterparty, als ik hem uit de gang zie lopen. Ik loop naar hem toe. 'Hey, ben je oké? Wat een gedoe, hé?' zegt hij zodra hij me ziet en zijn ogen kijken me indringend aan. 'Ja, ja sure, kan gebeuren' breng ik niet zo overtuigend uit, omdat ik alweer in zijn ogen verdrink. Gosh, waar ben ik mee bezig?

'Maak je dat vaker mee?' vraagt hij. Ik kijk hem vragend aan. Gaat dit over wat er was gebeurd in het toilet of dat ik op een politie-bureau zit. 'Wat bedoel je?' 'Nou gewoon, dat je zoveel onder de loep staat bij de pers. Als we niet waren weggerend hadden ze je waarschijnlijk nog opgegeten.' zegt hij en ik moet een klein beetje glimlachen.

'Ja, waarschijnlijk wel, haha. Maar ja, het gebeurd best vaak, je raakt er wel aan gewend. Maar jij bent dus bekend in Nederland, dan maak je dat ook mee toch?' vraag ik oprecht geintresseerd. 'Ja, klopt. Maar het zijn meestal jong volwassenen en kinderen die zich met ons bezighouden, ik heb denk ik nog nooit zoveel pers achter mee aan gehad als net' lacht hij een beetje.

'Kan ik me voorstellen. Wen er maar aan' lach ik en ik kan me gelijk wel voor mijn kop slaan. Waarom de fack zei ik dat. Nu denkt hij natuurlijk dat ik vaker met hem wil optrekken en dus dat we samen worden gezien en in de media komen. Maar ik bedoelde het helemaal niet zo. Of toch wel? Ik weet het niet meer. Gelukkig gaat Matthyas er niet teveel op in.

'Wil je nog terug naar de afterparty, of..?' vraag ik, terwijl ik achter mijn rug mijn vingers kruis. Please zeg ja. 'Tuurlijk, ik heb een drankje nodig om dit vergeten' zegt Matthyas met een knipoog. Mijn hersenen slaan op hol, wát vergeten? Wat er in het toilet was gebeurd, of hier bij de lokale beveiliging? Waarom bespeeld deze jongen, die ik niet eens ken, me zo goed?

'Oké, let's go, ik heb ook zin om een drankje achterover te tikken' zeg ik lachend en we lopen het 'kantoor' uit, richting de afterparty. We besluiten op te splitsen, voor het geval dat we weer de pers tegen komen. Ik vertrek als eerste en Matthyas komt een paar minuten later. Als ik in de zaal kom, komen Rosa en Senna gelijk op me afstormen. 'Waar de fack was je? We dachten dat je wat was overkomen' zegt Rosa bezorgd. Thank God, er staat dus niks op de media, anders zouden ze het wel weten. 'Ben je oké, girl? Je ziet er een beetje witjes uit.' zegt Senna. 'Komt vast door de spanning van vanavond, het was erg druk' lieg ik. Ik wil niet liegen tegen mijn vriendinnen, maar er zit altijd ergens pers op dit soort evenementen. Altijd. Je wilt niet weten hoe vaak ik ben afgeluisterd op momenten dat ik dacht dat het niet eens mogelijk was.

'Weet je het zeker? Je jurk lijkt namelijk wat, uhm, scheef getrokken.' zegt Rosa wantrouwig. Ik trek de meiden in een lange knuffel terwijl ik hun oren bij mijn mond doe. 'Vanavond komt de story, ja? Niet hier, je weet nooit wie mee luistert'. zeg ik en ik haal ze weer uit de knuffel. Ze knikken gelijk en begrijpen de hint, gelukkig.

'Heeft een van jullie de award al gehaald uit de zaal?' vraag ik. 'Nee, we dachten dat jij er achteraan ging.' zegt Rosa. Natuurlijk, ik sla mezelf op mijn voorhoofd. 'Alright, ik ga d'r nu alsnog wel even achteraan.' zeg ik en ik maak aanstalten op te gaan lopen als Senna me bij mijn arm pakt. 'Ik loop wel mee, voordat je weer gekke dingen gaat doen.' Ik knik en we lopen samen de zaal uit. We lopen een paar gangen in en uit en nemen de lift aan de begane grond. We moeten onze ID's laten checken bij de beveiliging, maar uiteindelijk mogen we doorlopen naar award zaal.