Vallende sterren ft. Bankzitters

hoofdstuk 1 🤍✨

'And last but not least, the trio Enchanting Elegance'  Dit is ons teken van de presentator om het podium op te gaan. Mijn hart trilt wanneer de naam van mijn girlband wordt omgeroepen. We stappen uit de coulisse, richting het podium. Ik word verblind door het licht en zie geen hand voor ogen. Ik pak de handen van mijn vriendinnen en we steken ze samen omhoog. Ik heb dat altijd al willen doen, net zoals in de Hunger Games gebeurde bij Katniss en Peeta. We mogen dan wel een van de grooste girlsbands zijn, maar dat betekent niet dat wij geen dromen meer hebben.

Ik hoor een oorverdovend applaus van een enorm groot publiek en ik kan niks anders doen dan glimlachen. Na een tijdje laten we onze handen los en zwaaien we voorzichtig naar het publiek terwijl we maar wat zenuwachtig staan in het midden van het podium. Ik ben zo niet gemaakt voor dit soort chique dingen, ik verpruts dingen altijd op het verkeerde moment. Altijd. Maar goed, wat moet dat moet. Overal zie ik camera's op ons gericht, we zijn de grote favoriet van deze award. Reken maar dat we morgen het nieuws van de dag zijn. Ik voel dat links van mij een kneepje in mijn schouder wordt gegeven. Ik kijk om en kijk in de ogen van mijn vriendin, Rosa. 'Kom, laten we naar benden gaan' fluistert ze. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat mijn andere vriendin dat al doet en ik volg haar voorbeeld. We komen beneden in de grote zaal aan waar het publiek ook zit en ik zie de naamkaartjes staan op de voorste rij. Ik glimlach even snel naar alle genomineerde maar ga dan weer snel zitten. We doen allemaal mee om die felbegeerde award te winnen.

'And let the real stuff begin now ladies and gentlemen, we all have the same question. Who won the coveted Muse Award? I want to hear a drumroll, please' De presentator haalt de kaartje uit de envelop. Hij laat het publiek even in spanning afwachten 'And the winner is, like expected; Enchanting Elegance. Come on the stage, Rosa, Senna and Lexi.' We horen overal geklap en ik sta op uit mijn stoel. Eerst ga ik nog even langs de rij met alle genomineerde, die ons feliciteren met de winst. 'Good job lads' zegt Kanye West en we krijgen een 'You've earned it so much' van, jawel, Taylor Swift. Aaah, niet te geloven, zo vet dit. We schudden de handen van iedereen en gaan dan naar de trap, die ons leid naar het podium. 

Daar nemen we de award in ontvangst die we in onze handen gedrukt krijgen. Ik neem hem aan. We schudden ook even de hand van de presentator en houden onze voorbereide 'speech'. 'Thank yall. We can't describe how much this means to us.' begin ik. 'We've worked so hard for this, it's so unbelievable. You all mean so much to us and we are so so so happy.' zegt Rosa haast stuiterend. 'This is such an honour, thank you and we wish yall a great evening, have fun' maakt Senna onze 'speech' af en we gaan we van het podium af, maar ik word tegen gehouden door de presentator, die in mijn oor fluistert. 'You are the best, show it to the world lads'. Eerst snap ik niet wat hij bedoeld, maar dan krijg ik de hint door. Ik wenk de meiden terug en dan houden we de award omhoog, allemaal met een hand, als een soort samenzwering. Er komt een luid gejoel vanaf het publiek en overal flitsen camera's. Na een paar seconden zo te hebben gestaan lopen we weer via het trappetje naar beneden, naar onze stoelen. Pjeef, nog niet gevallen, houden zo. Daar blijven we nog de hele avond zitten, uit respect voor alle andere awards die die avond worden verdeeld. 

Aan het einde van de avond wordt onze verteld dat alle genomineerden en winnaars naar voren moet komen op het podium, om afscheid te nemen van het publiek. Iedereen staat tegelijkertijd op. Als ik aanstalten maak om op te staan, wordt ik alweer verdrongen door de drukte en ik zie de meiden verderop lopen, naar het podium. Ik word geholpen door een jongen met bruin, haast zwart, krullend haar en hij heeft prachtige groene ogen. 'Come with me' zegt hij en hij steekt zijn hand uit die ik glimlachend aanpak en hij trekt me omhoog uit mijn stoel. Dan besef ik pas wie deze jongen is. 'Oh my god, you're Harry Styles, right?' 'Yup, that's me. Congrats winnning the award, your music is great' zegt hij. Wauw, zoveel complimentjes van zoveel grote artiesten op een avond heb ik nog nooit gekregen. 'Anyways, i'll see you around, have a great eve' en hij laat mijn hand los en loopt weg. Ik kan niet wachten om dit de meiden te vertellen.

Alle genomineerde maken een buiging voor het publiek dat luidkeels applaudisseert. Dan lopen we het podium af, achter de schermen, zonder camera's en zonder de pers. Er staan overal bediendes met platen waar allemaal drankjes en hapjes opstaan. Snel zoek ik de meiden. 'Gaan we nog naar de afterparty, of niet?' vraag ik. 'Tuurlijk, wat denk jij dan?' zegt Senna lachend. 'Of course girl, we hebben net een van de grootste awards van de wereld gewonnen!' zegt Rosa en ze pakt onze handen vast en schreeuwt het haast uit van blijdschap. Ze is altijd al de drukste van ons drieën geweest. 

We lopen richting de bordjes waren afterparty opgeschreven staat. Dan bedenk ik me nog dat ik de award nog op mijn stoel heb laten staan. Ik wist gewoon dat er iets mis moest gaan, deze avond was té perfect. 'Meiden, ik loop nog even terug, ik heb de award laten staan, sorry.' verontschuldig ik mezelf. 'Ach, altijd jij weer, dat was letterlijk het belangrijkste van de avond, haha! We wachten hier wel, we zien je zo weer.' zegt Senna lachend. Ik loop terug naar de zaal, maar eerst ga ik nog even snel naar de wc om wat water over mijn veel te warme gezicht te plenzen en mijn make-up wat bij te werken.

Niet wetend dat dat bezoekje mijn hele leven zou veranderen.