Vallende sterren ft. Bankzitters

hoofdstuk 10 🤍✨

'Zal ik het gewoon doen?' Rosa zit naast mij met trillende handen. Ze heeft het nummer van Robbie ingetikt en kan elk moment op de groene knop drukken. 'Of moet ik appen? Dat is beter toch, gewoon een beetje nonchalant blijven? Of komt dat ongeintresseerd over?' ze vuurt allemaal vragen op me af. 'Niet te veel denken, gewoon doen' zeg ik en ik druk voor haar op het groene knopje. 'Wat doe je --' er komen een hoop scheldwoorden op me af maar ik geef haar een grijns en loop dan de kamer uit en naar de overkant van de gang, waar mijn eigen kamer is.

We zitten weer in het hotel. Het is 3 dagen na de schietpartij, en Senna komt vandaag uit het ziekenhuis. Ik heb een taart gekocht en Rosa ballonen, die we aan haar gaan geven. We rusten daarna nog eventjes uit en vertrekken dan ieder naar ons eigen huis. Rosa krijgt snel last van heimwee en woont in haar geboorteplaats in Nederland. Senna daar in tegen woont een beetje overal en nergens, ze heeft in elk land haast wel een vakantie huis of villa, maar is het vaakste te vinden in New York of Barcelona. 

Ik heb twee huisjes, eentje in Nederland in Amsterdam aan de gracht, en ook eentje in Chicago. Ik ben meestal in New York vanwege mijn werk, dus Senna en Rosa moeten vaak overvliegen. We hebben vaak meetings online met onze manager over nieuwe muziek nummers of dingen die we kunnen uitproberen.

De socials kunnen we ieder vanuit huis bijwerken. Ik vind het best jammer dat we zo ver uit elkaar wonen, vooral omdat we bij elkaar zijn gekomen als simpele vriendinnen uit Nederland met grote dromen. Maar inmiddels zijn we meer collega's dan vriendinnen, we zien elkaar alleen nog maar online en op werkdagen, maar we doen nooit meer wat leuks tussendoor. Tijdens optredens en concerten hebben we ook nauwelijks tijd voor elkaar. Ik wou dat het anders was, maar het hoort nou eenmaal bij het werk wat we doen en daar hebben we zelf voor gekozen.

Ik heb met Matthyas afgesproken om te gaan bellen, want we hebben elkaar nog steeds niet echt goed gesproken. Morgen vertrekt hij weer, en ik vanmiddag al, maar ik zit eraan te denken om nog een nachtje bij te boeken, zodat we vandaag samen nog iets leuks kunnen doen. Ik hoor vanaf mijn eigen kamer Rosa's gegiechel en weet dat het goed is gegaan, die heeft een leuke jongen aan de haak geslagen.

Ik heb via Insta Matthyas' nummer gekregen en op het moment dat ik hem wil bellen, krijg ik bovenin al een melding. Ik neem op. 'Hey, Matthyas' zeg ik gevolgd door een kleine giechel. Ik weet eigenlijk helemaal niet zo goed wat ik moet zeggen. 'Hey Lex, alles goed?' vraagt hij en hij probeert de spanning een beetje te onderbreken. Gek genoeg voelt het goed als hij me Lex noemt, terwijl ik normaal gesproken alleen maar wil dat close vrienden me ze noemen.

'Alles goed, ik vanmiddag weg (afhankelijk hoe dit telefoon gesprek gaat, denk ik erachteraan), en Rosa en Senna ook'. 'Ja, hoe gaat het met haar? Je vertelde dat ze de kogels hadden verwijderd?' vraagt hij geibtreseerd. 'Yes, klopt, ze zal er littekens aan over houden, en ze moet een lange tijd rusten, maar ze komt er bovenop. We hebben de eerst volgende concerten gecanceled.' 'Ow, wat vervelend om te horen.' zegt Matthyas medelevend. 'Nou ja, het is ergens ook wel weer fijn, nu hebben we een beetje rust van dat hectische leven. En bij jou, zin om weer naar Nederland te gaan voor opnames?' 'Ja, we hebben inderdaad een paar opnames geplanned, maar ik blijf liever nog een paar daagjes hier. Ik heb nog lang niet alles van New York gezien.' zegt hij een beetje teleurgesteld. 

'Ik kan het wel aan je laten zien, vanmiddag. Als je wilt' opper ik. 'Ik kan wel even in mijn planning kijken, maar het lijkt me wel heel erg leuk, geef me een minuutje' zegt hij en ik voel door de telefoon heen dat hij moet glimlachen. Hij verdwijnt van de lijn af en niet veel later komt hij weer terug. 'Ik kan 2 uurtjes vrij maken, vanmiddag. Waar wil je afspreken?' 'Yes, wat fijn, leuk, uhm 12.00u bij the Empire State? Westernside?' vraag ik en maakt een goedkeurend geluidje. 'Is goed, zie ik je dan, tot straks Lexi' zegt hij en hij hangt op. 

'Zozo, er heeft nog iemand een date voor vanmiddag geregeld zo te zien.' zegt Rosa die blijkbaar al een tijdje in de deuropening stond. Ik gooi een kussen van de bank naar haar hoofd. 'Heb je de hele tijd me nou staan afluisteren?' vraag ik lachend. 'Nou ja, niet de hele tijd. Neem het maar niet te persoonlijk.' 'Maar wat zei je nou, nóg iemand? Heb jij ook plannen voor vanmiddag?' vraag ik geintresseerd. Rosa krijgt een kleine blos op haar wangen. 'Nou niet van onderwerp veranderen.' mompelt ze terwijl ze haar hoofd naar de grond buigt. 'Jaja, het zal wel. Ik neem dus aan dat het gesprek met Robbie goed is verlopen?' dram ik door. 

Rosa wordt nog roder. 'Ja, nou ja, ik denk het wel. We spreken vanmiddag af bij een koffie tentje, ik geloof dat hij bloemen mee neemt. Hij vroeg wat mijn lievelingskleur rozen waren.' zegt ze zachtjes maar ik kan zien dat het haar veel doet. 'Oeeh, dat klinkt veel belovend. Nu ook hopen dat hij een beetje leuk is, maar dat komt vast goed!' zeg ik. 'Ik denk het ook wel' lacht Rosa.

Op het moment dat weer wil vertrekken naar haar eigen kamer, sprint ze weer terug. 'Wacht! Wat moet ik aantrekken?' vraagt ze en ik staar haar met open mond aan. Deze girl heeft letterlijk de grootste kledingkast van de wereld, en ze heeft deze reis 3 koffers met alleen al kleding meegenomen. 'Als je nou niet zoveel kleding had meegenomen, was de keuze niet zo moeilijk geweest, hé!' lach ik en ze geeft me een semi-boze blik. Senna en ik weten dat ze het haat als we haar pesten met haar kleding verslaving.

Ik doorzoek mijn gedachtes even en maak een snelle selectie. 'Ik denk dat die blauwe, lange jurk wel leuk is. Perfect voor dit weer en je komt leuk over. En anders dat fluwelen zwarte jumpsuit, die staat je ook heel erg leuk!' zeg ik en Rosa wordt enthousiast. 'Ja, dat is leuk, en ik dacht ook nog aan die groene bodysuit met gewoon een baggy eronder, die is ook leuk en casual denk ik. Oh wacht, ik heb ook nog dat roze ding, die matched wel goed met de zwarte....' zegt Rosa en ze loopt al pratend tegen zichzelf de kamer uit en ik barst in lachen uit.