I'm sorry my dear readers kung matagal bago ako nakapag upload uli. Nagka writer's block kasi ako for this chapter because I want this chapter to be good. I was crying while I write this chaps same as chap 38 so I hoe you feel their emotion as well.
I hope this chap is worth waiting for.
I lock the door of my car after I parked it outside my parent's home. My day was stressful enough to spend eating alone that I decided to join my family for dinner.
Nai-stress ako dahil na rin sa kagagawan ng malditang si Lara.
I smirked when I remember Lara's shocked face sa rebelasyon ko sa kanya kanina, pero ang mas nakakatawa ay ang nangingitngit na mukha nito sa galit ng hindi ko ito hinayaang makasagot sa akin.
The humiliation showed on her face was priceless when the guards dragged her out of the office, na napapangiti pa rin ako hanggang ngayon pag naisip ko ang itsura niya. Sa susunod, magdalawang isip muna siya bago maghabol at makipaglampungan kay Allen sa harap ko, kung ayaw niyang sirain ko ang pinagyayabang niyang mukha.
And where the hell is Allen?!
Buong araw na hindi ito pumasok and when Karen called him, nakapatay ang cellphone nito. How mature of him na umabsent pa ito para iwasan ang galit ko, does he really think na magwawala ako sa opisina at ipahiya siya sa mga empleyado namin?
Napatigil ako sa pagpasok sa gate at nagpalinga-linga sa paligid. Looking for something familiar, maybe Allen's car? dahil mula pa kaninang umalis ako ng opisina pakiramdam ko parang may mga matang nakasunod sa akin.
At nararamdaman ko uli ito ngayon.
But I don't see Allen's black car, maliban sa mga naka- park na mga kotse sa tabi ng kalsada ng village, I don't see anything strange, kaya nagpatuloy akong pumasok sa nakabukas na gate.
Dala ko ang sariling susi ng mansiyon kaya hindi na ako nag abala pa na mag doorbell, tahimik at walang tao sa sala ng binuksan ko ang pinto. Malamang, nasa kani-kanilang kuwarto sila Mama at Kuya Jake kaya naisipan ko munang dumaan ng kusina bago umakyat ng sarili kong kuwarto para magpahinga din muna.
"You knew all along Jake and you kept it all from us!"
Napahinto ako at tumabi sa gilid ng pinto para hindi ako makita ni Ate Nikki. Buti na lang at hindi ako kaagad pumasok, it would have been awkward to witness them fighting.
"I did it for her own good." mababa ang boses ni Kuya, kabaligtaran sa tono ng boses ni Ate Nikki.
Aalis na sana ako dahil ayaw kong pakinggan ang pag aaway ng mag asawa. It's very personal at wala akong karapatan to eavesdrop but I stopped when I heard my name.
"How? Tell me! how do you know what you did ay para sa kabutihan ni Vic?"
"Because I don't trust that Allen! paano ako nakakasiguro na hindi niya ginagamit ang kapatid ko para makaganti sa akin!" may galit sa boses ni Kuya when he said Allen's name.
They got my full attention, do I heard them right? nag aaway sila dahil sa amin ni Allen. And what Ate said that Kuya knew all along? alam ni Kuya na may relasyon kami?
"That's the point! hindi ka sigurado! Hindi mo ba naisip na talagang mahal ni Allen si Victoria? Hindi niya pakakasalan ang kapatid mo kung gusto niya lang gumanti! you knew Allen's weak spot, that he's emotionally vulnerable and you played with his emotion."
Napakunot ang nuo ko. Nagtataka.
Bakit maraming alam si Ate Nikki tungkol sa amin ni Allen?
"Love, please huwag nating pag awayan to.."
BINABASA MO ANG
Passion and Revenge (ON HOLD)
RomanceRATED SPG: Some chapters may not be suitable for young readers. They met..they got married. They are madly in love...so, she thought. But he left her without giving any reasons. They have a son she doesn't remember and he doesn't know existed. Sa mu...