Project Creepypasta [Dutch voltooid]

Hoofdstuk 11 ;)

Ik loop een beetje rustig door het huis rond en dacht even aan de cheesecake die ik voor masky had gemaakt.
Zal hij het wel lekker vinden..? Dacht ik.
Even loop ik dan vervolgens naar buiten. Ik voel even een hand op me schouder en draai me vervolgens om.
"Wat ga je doen?" Vroeg Jeff.
"Een luchtje scheppen, wat ga jij dan doen?" Vroeg ik.
"Mensen uit de weg ruimen, niks tegen slender zeggen he" zei hij met een gemene glimlach.
Ik knik dan en zucht dan.
"Hou je me niet tegen met mensen vermoorden?" Vroeg hij verbaasd.
Ik schud dan me hoofd. Op een of andere manier vond ik het gewoon.
"Ik loop wel heel even mee" zei ik.
"Mij best" zei Jeff terwijl hij zijn mes vasthield.

Na een tijdje lopen hield Jeff me tegen.
Hij wijst naar een zwarte gedaante. "Gevonden" zei hij met een grijns.
"Wacht hier" zei Jeff en liep ernaartoe.
Ik blijf staan en kijk dan naar Jeff. Hij liep voorzichtig naar de gedaante toe en maakte daarna een snelle stap met het mes naar de gedaante. Alleen het ging anders dan verwacht... Jeff had de gedaante niet, maar de gedaante had Jeff neer geslagen....
"J...Jeff?... Jeff!" Riep ik en rende er meteen ernaartoe.
Hoe kan hij Jeff neergeslagen hebben... Hij had hem niet eens gezien...
Als ik dichterbij kwam zag ik het gezicht van de gedaante beter. Jeff lag bewusteloos op de grond.
Toen ik hem zag kreeg ik een enorme hoofdpijn en zak dan even door me knieën. Ik herriner mezelf weer...
"M...master..." Zei ik.
"Welkom terug, My blue Yui" zei hij.

*special hoofdstuk history Yui*

Mijn hoofdpijn ging een beetje weg en ging weer staan.
"Dankjewel master" zei ik.
Mijn echte naam is Yui... Ik heb al voor mijn hele leven wezens en mensen vermoord voor mijn master...
Mijn master gaf me een lange zwaard die tot me toebehoorde, daarmee had ik tientallen wezens en mensen vermoord. Ik vermoorde ze zonder emoties... Maar door mijn geheugenverlies had ik mijn emoties weer en kon ze niet meer los laten.
"Vermoordt dit wezen, we zochte al naar de creepypasta's" zei hij.
Ik pak voorzichtig de katana aan en kijk dan vervolgens naar Jeff die op de grond lag.
Ik trilde een beetje en keek me master aan.
Hij zucht even. "Wat is er mis?" Vroeg hij.
"I...ik..." Verder kwam ik niet. Jeff was niet de aardigste maar ik kon hem niet vermoorden...
Mijn master draaide zich vlug om. Achter hem zat slenderman met zijn tentakels.
"Tss... Ik kom nog terug" Zei hij nog vlug en was in en flits weg.
Slenderman keek naar ons.
"Wat is er hier gebeurd?" Vroeg hij bezorgt.
"Jeff was neergeslagen door hem..." Zei ik snel.
Even denk ik aan de memories die ik weer terug heb en wie ik eigenlijk echt ben... Misschien vertel ik het later... Dacht ik.
"Hoe kom je aan de katana?" Vroeg slender.
"I...ik eh vond hem en probeerde Jeff te beschermen" loog ik.
Slenderman knikte toen.
Slender raapte Jeff voorzichtig op.
"We gaan naar het huis want hier is het tijdelijk niet veilig" zei hij. Ik knik dan en volg slender naar het huis toe.