Project Creepypasta [Dutch voltooid]

Yui's history

Ik had het een beetje snel geschreven dus er kunnen Msh fouten inzitten xD

Ik was opgegroeid door draken... Daardoor waren mijn zintuigen verscherpt.
Waar mijn echte ouders zijn?...
Ik heb ze nooit gekend en zal er nooit achter komen waarom ze me hadden achter gelaten...

Toen ik 4 was.... Gebeurde het ergste wat me kon overkomen...

Met grote ogen kijk ik Aror aan, de draak die me heeft opgevoed en gevonden. Hij had een mooie lichte blauwe kleur met donkere blauwe ogen.
"Als ik groot ben wil ik net als jouw worden" zei ik met een glimlach.
"Dat duurt nog wel even, Yui" zei hij en ging met zijn kop bij me liggen.
Er kwamen nog twee andere draken, Pastel en Yakal.
Blij ren ik naar ze toe.
"Mag ik op jullie rug?" Vroeg ik smekend.
Pastel zucht even en keek me aan.
"Ik kan geen nee zeggen tegen zo een lief kind." Zei ze en glimlachte.
Ik klom op de rug van pastel.
"Hou je goed vast he kleintje" zei Yakal.
Ik knikte en hield me goed vast, pastel maakte even een paar stappen en voor ik het wist zaten we in de lucht.
Ik keek met grote ogen vooruit en genoot van het uitzicht.
Voordat ik wist zat ik rustig te slapen op de rug van pastel.

Toen ik wakker werd zag ik een groot gevecht.... De mensen vielen de draken aan.... De draken vochten terug maar er vielen veel doden.
"Aror!!" Schreeuwde ik huilend.
Ik zat op een veilige afstand... Hopeloos toe te kijken.
Even nam ik de moed bij elkaar en rende het gevechtsveld op.
"Aror!!" Schreeuwde ik.
In de verte zat de blauwe draak Aror in de lucht te vechten met de andere draken.
Als ik naar Aror wou toe rennen hield iemand me tegen.
"W...wie ben jij?...." Vroeg ik.
"Geen zorgen, je bent hier niet veilig" zei hij.
"M...maar... Aror.... En de andere draken" Zei ik huilend.
Hij tilde me op en nam me mee.
"Ik zal je beschermen..." Zei hij.
Voordat ik nog wat kon zeggen tikte hij zachtjes op mijn voorhoofd, voordat ik het wist werd alles zwart.

Langzaam kwam ik weer bij, om me heen zag ik gewoon een vredige bos met af een toe een vogeltje. Ik realiseerde me weer wat er gebeurt was. De man die me had meegenomen zat naast me...
Met een boos gezicht kijk ik naar hem en sloeg met mijn vuisten op hem.
"Waar zijn we?! Waar zijn de andere draken, waarom heb je me meegenomen, ik ken je niet eens!!" Zei ik schreeuwend.
Ik voelde al de tranen opkomen, maar ik probeerde ze in te houden.
"Ik haat je!" Riep ik en ging met mijn rug naar hem toe zitten.
"Je mag me haten" zei hij op een rustige toon.
Ik negeerde hem en bleef nog steeds op dezelfde positie.
Hij zucht even en keek mijn kant op.
"Ik ben Graves Welberg, sorry dat ik je mee nam maar als je het slagveld in bent gegaan zal je het niet over leven... En ik had toevallig iemand zoals jou nodig" zei hij.
"Z....zoals ik?...." Vroeg ik me verbaasd en draaide me een beetje om en luisterde naar hem.
"Ik ben een soort van strijder, die gemene wezens verslaat" zei het met een glimlach.
"Gemene wezens?" Vroeg ik.
"Gemene wezens zijn heel gemeen en als je niet op let.... WAAAAAAAGGHH" riep hij.
Ik schrok en deinsde naar achter. Uiteindelijk moesten we wel allebei lachen.
"Zo en hoe heet jij?" Vroeg hij.
"Ik ben Yui" zei ik. Even kijk ik hem aan.
"Z....zie ik ooit mijn familie terug?" Zei ik zacht.
"We gaan voor ze zoeken als het gevecht voorbij is" zei hij met een glimlach.
Ik kijk hem met een glimlach aan.
"M...maar waarom heb je me dan nodig??" Vroeg ik nieuwsgierig.
"Nou.... Je bent bijzonder, jij kan de gemene wezens met mij verslaan, dan ben je een superheld" zei hij.
"S...superheld?" Zei ik met glinsterende ogen.
Hij knikte. "Jaa en een sterke ook" zei hij.
"Ooohh een sterke superheld" zei ik vrolijk. 
"Wil je morgen naar je familie zoeken? Ik denk dat het niet zo lang gevecht is" Vroeg hij.
Ik knikte en keek hem blij aan.

De volgende ochtend zochte we waar de draken waren maar er was geen teken van de draken meer... Ik besloot om met hem mee te gaan... Hij leerde me hoe ik mijn emoties binnen moest houden en een perfecte moordenaar werd.... Ondanks dat hij me dat leerde was hij aardig en begripvol....