Project Creepypasta [Dutch voltooid]

Final stage

Er hangt een stilte in het bos. Mijn master deed een stap achteruit en glimlachte.
"Dit had ik niet verwacht" zei hij.
Ik ren dan met de katana op hem af. Ik hoor exact zijn stappen die hij maakt. Hij probeert weg te flitsen, maar ik gooi dan een mes naar hem toe die hem raakte bij zijn hart. Snel ga ik op hem af en sloeg hem in het gezicht en gooi hem een paar meter van me vandaan.
Graves legt een hand op zijn zij en lag op de grond.
Ik loop langzaam naar hem toe. Ik kijk hem dan serieus aan, maar tot mijn verbazing gaf hij een glimlach naar me.
"Ik kan je nu je eigen weg laten gaan" zei hij. Ik kniel bij hem en kijk dan met grote ogen hem aan.
"Je bent nu sterk... Ik hoef niet meer op je te letten" zei hij en hoeste even.
Ik laat een traan vallen en bleef stil.
"Vaarwel Yui, dankjewel dat je aan mijn zijde stond, je leek een dochter voor me" zei hij.
Voorzichtig sluit hij zijn ogen.
"Neeee master verlaat me niet!" Schreeuw ik huilend.
"Ik wil je niet kwijt.... Het spijt me!" Zei ik naar hem.
Hopeloos zit ik te huilen op de grond als een klein kind.
Voorzichtig pak ik zijn pols... Hij had geen hartslag meer....
Ik voel dan een hand op mijn rug en draai dan om. Het was masky die met moeite naar me toe was gekomen.
Ik kon niks meer zeggen. Ik huilde uit op zijn borst. Voorzichtig legt hij een hand op mijn hoofd. Mijn drakenarm en aura verdween.
Ik werd stiller en voordat ik het wist was ik in slaap gevallen in Masky's armen.

Ik open voorzichtig weer mijn ogen. Ik lag tegen een boom aan. Ik kijk om me heen en zie dan een grote blauwe draak voor me.
"A...Aror?..." Zei ik en raak hem voorzichtig aan.
"D...droom ik..." Zei ik zachtjes.
"Nee je droomt niet" zei Jeff die naast me stond.
Ik schrik en kijk dan verbaast.
Iedereen was weer wat bijgekomen.
"M...maar Aror... Je was in de oorlog... E..en..." Stamelde ik.
Aror's hoofd kwam bij me en ze gaf me een kopje.
Ik knuffelde Aror.
"Ik had je gemist" zei ik zachtjes.
"M...maar hoe?" Vroeg ik.
"Ik voelde je aan, alle draken hebben deze wereld verlaten en een andere dementie gecreëerd." Zei Aror rustig. Even kijkt hij me dan aan.
"We hadden naar je gezocht maar we konden je niet meer vinden" zei Aror.
Even kijkt Aror naar de lucht.
"Yui, zou je met ons mee willen gaan?" Vroeg Aror.
Ik kijk even naar de rest.
Slenderman kwam bij me zitten.
"We zijn niet kwaad op je, we zijn je juist dankbaar" zei slender.
"Zonder jouw hadden we het niet kunnen doen" zei Vincent en jackery.
"We willen je graag bij de creepypasta's houden, maar je mag ook met Aror mee" zei slenderman.
Ik bijt even op me lip en kijk ze dan allebei aan. Want het was een moeilijke keuze...