Project Creepypasta [Dutch voltooid]

Welcome to Creepypasta ✨

Een vaag beeld komt in me op van een donker vaag bos. In de verte zag ik een gedaante...
"Ik Heb je eindelijk gevonden..." Zei de gedaante en verdween uit mijn zicht.
Langzaam open ik weer mijn ogen, dat is nog het enige wat ik me kon herinneren. Ik kijk om me heen, ik lag op een tweepersoons bed... de kamer was schemerig, het zag er ouderwets ,maar toch chique uit. "Waar ben ik..... Wie ben ik....?" Vroeg ik mezelf af. Met een duizelig zicht stap ik voorzichtig uit het bed. Ik kijk naar de deuropening en zie dan een man met een zwart pak. Hij is wit en had geen gezicht...
Ik voel aan mijn eigen gezicht.
*heb ik ook geen gezicht?....* dacht ik.
Achter de man met het zwarte pak zag ik nog een jongen met bruin haar en een witte masker, hij grinnikt even zacht.
"Ah.... Je bent eindelijk wakker" zei de man met het zwarte pak.
"Je ziet er niet als slenderman uit"
Zei hij met een zachte toon.
Ik merk dat hij wel verlegen is.
"Hmm.... Volgens mij ben je de "echte mensheid" vergeten" zei slenderman.
"Echte mensheid?..... W...wat bedoel je?" Vroeg ik verbaasd.
"Maak je er nu maar geen zorgen over, het is nu niet belangrijk" zei slenderman.
Voorzichtig kijk ik hem aan.
"W...wie ben ik eigenlijk dan?...." Vroeg ik.
"Je heet vanaf nu Kelly merdes, onthoud dat als je naam"
Zei slenderman vastberaden.
"Kelly merdes...." Dacht ik in mijn hoofd. Dat is blijkbaar vanaf nu mijn naam. De jongen met het witte masker stapt op me af en stak langzaam zijn hand uit.
"I...ik ben masky" zei hij.
Door het masker kon ik zijn gezicht uitdrukking niet zien, ik vraag me af waarom hij dat masker draagt...
"Hallow Masky" zei ik met een glimlach.
"Dit is vanaf nu jouw kamer, masky kan je rondleiden door het huis en als je mijn hulp nodig hebt, ik zit in de woonkamer." zei slenderman.
Ik knik naar hem, vervolgens loopt hij de kamer uit en was ik alleen met masky.
"Volg mij maar" zei masky met een zachte stem.
Vervolgens lopen we uit de schemerige kamer. De gangen waren lang en donker. Met mijn hand pak ik voorzichtig de shirt van masky vast om de weg niet kwijt te raken. Ik voel dat hij een beetje trilde toen ik hem vast greep.
"E...ehm deze kamers zijn de badkamers en wc's..." Zei masky met een monotone stem. Masky ging verder met zijn rondleiding terwijl ik mijn aandacht op de schilderijen van de muur richt. Ze waren moeilijk te zien in het donker. Op een gegeven moment voelde ik masky niet meer en hoorde ik hem ook niet meer. Voorzichtig kijk ik naar voren, hij was weg.
"M....masky?...." Zei ik en kijk dan om me heen. Hij was nergens....
Met kleine stappen loop ik verder en bleef ik zijn naam zeggen. Na een tijdje flitste een gedaante langs me heen. Ik spitste me oren en luisterde. Hij was vlug....
"Masky, ben jij dat...??" vroeg ik.
Geen antwoord. Diegene maakte plotseling een vlugge beweging van achter, met een snelle reactie pakte ik diegene bij zijn hand. Hij had een mes vast...
"Awhhh..... Slender zei dat je al een snelle reactie had, maar ik dacht niet zo snel.... Jeez" zei hij. Ik liet hem voorzichtig los en deed een paar stappen naar achteren. Hij zucht en kijkt me dan aan.
"Jeff, Jeff the killer" zei hij kort.