Jackery & Vincent

886 47 10
                                    


Uiteindelijk liet masky me het laatste gedeelte van het huis zien.
"Dankjewel masky" zei ik en glimlachte.
"Ah.... Het was niks" zei masky en deed zijn hand bij zijn nek.
"Ehm... Als je me nog nodig hebt, mijn kamer zit naast de jouwe" zei hij.
"Dankje, dan zie ik je nog" zei ik.
Masky knikt dan en loopt dan vervolgens naar boven met de trap. Ondertussen loop ik naar de keuken toe. *waarom moest ik een ontbijt voor Jeff maken... Tja.... Als slederman het zegt....* dacht ik en zucht dan. Ik kijk even in de koelkast en de la's en zoek dan wat ingrediënten bij elkaar.

Na een tijdje was het klaar. Een simpel omelet lag op het bord, met een gekookt eitje. Als ik het naar boven wou brengen stond slenderman voor me.
"Zo.. Zo een lekker ontbijtje gemaakt?" Zei hij enthousiast.
Ik knikte.
"Ehm... Jeff zei dat ik een ontbijt voor hem moest maken, dus ik maakte er een voor hem..." Zei ik.
Even hing er een paar seconde stilte. "Jeffrey leert het nooit...." Zei hij op een boze toon. Even legt hij zijn hand op mijn schouder.
"Je hoeft nooit zulke klusjes te doen en als ik je hulp nodig heb vraag ik het zelf" zei het op een vriendelijke toon. Ik knik dan naar hem en glimlach dan. Vervolgens loopt slenderman met luide stappen de trap op. Even voelde ik woede. Hij heeft me gewoon in de maling genomen. Als ik me omdraai zie ik een jongen met zwart haar en blauwe ogen.
"Hmm... Eet je je ontbijt niet op?" Vroeg hij.
Van de schrik deinsde ik iets naar achter en liet het bord met eten op het aanrecht bijna vallen. Een ander iemand had het nog net gevangen en weer netjes op het aanrecht gezet. Hij had precies hetzelfde gezicht, zwart haar met blauwe ogen...
"Ah.... Dat was close!" Zei hij.
Verbaasd keek ik ze allebei aan en realiseerde me dat het een tweeling is.

Project Creepypasta [Dutch voltooid]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu