Dear Diary

Hoofdstuk 7

Woensdag 15 juli - 10 u 38 - zetel

Ik meen me te herinneren dat ik een to do list had gemaakt... :/ Ik heb inderdaad nog maar twee dingen gedaan: Ik ben naar de kapper geweest en ik heb mijn kamer opgeruimd (min of meer). Ik ben bijna jarig, en daar stond ook wat van op mijn to do list, maar ik ga het niet vieren... op die dag moeten mijn mama en papa de papieren gaan tekenen voor de scheiding :(. Binnen twee weekjes, exact, op 29 juli word ik 17!! Mama zei dat ik dat wat meer uit mag :).

Jimmy heeft niks meer laten weten en papa heeft weer vijf sms'jes gestuurd en negen keer gebeld. In de sms'jes stonden dingen waardoor ik me misschien stilaan zorgen begin te maken...

- Jennifer, geef me a.u.b een kans! -

- Ik kan niet zonder jullie!! Kan je even laten weten hoe het met jullie is? - 

- Sorry dat het op je verjaardag valt! Ik moet je echt spreken Jen! Er is iets ernstig! - 

- Ik kan het niet via sms zeggen, ik moet het mondeling vertellen! Ik ga nu even bellen en ik hoop dat je opneemt! - 

- Jen! Bel me als je je bedenkt! -

Wat zou er zo ernstig zijn? Ik heb welgezegd dat hij mijn vader niet meer is, maar hij is mijn vader wel! Daar kan ik niets aan veranderen! Ja, ik ben boos op hem! Ja, hij heeft serieus dingen gedaan die niet juist waren! Maar wat als er echt iets heel erg is? Ik ga bellen...

11 u 15 - zetel :'(

'Jennifer? Oh, kind ik ben zo blij dat je eindelijk belt!'

'Wat is er zo erg?'

'Wel... ik vind het niet gemakkelijk om te zeggen. Het zou gemakkelijker zijn als ik het je rechtstreeks kon zeggen.'

'Doe het nu maar even zo.'

'Oké. Beloof dat je niet gaat gillen, of flippen.'

'Mij best.'

'Ik moest op maandelijkse controle, je weet wel, voor mijn hoofd.'

'Papa, zeg gewoon wat het is, want ik heb nog wat anders te doen vandaag.' Dat is niet echt waar, maar ik ken mijn papa en die kan nogal moeilijk ter zake komen.

'Ze hebben een tumor gevonden in mijn hoofd.'

'Hè? Dat wil dus zeggen... is die... goed of slecht?'

'Dat weet ik zo meteen.' Zachtjes dwarrelde er een traan over mijn wang. 'Schat? Ben je er nog?'

'Ja. Ben je in het ziekenhuis?'

'Ja, ik moet hier nog wel even blijven. Als je wil mag je me opzoeken, maar ik begrijp als je dat niet...'

'Jawel. Ik ga je nog komen bezoeken. Wie weet het nog?'

'Oma en opa.'

'Dus Tim en mama weten het nog niet?'

'Nee, maar ik ga het ze zelf vertellen.'

'Ik moet gaan. Welk ziekenhuis?'

'Het Stadsziekenhuis.'

Zonder nog iets te zeggen legde ik de telefoon neer. Tranen verschenen op mijn bloesje. Mijn mama kwam vrolijk de kamer ingewandeld, het was vrij duidelijk dat ze nog van niks wist. Ik droogde mijn tranen en rende naar boven. Ik voelde mama's ogen op mijn rug branden, maar ze zei niets.

15 u 34 - Bed

Ik voel me al een stuk beter. Papa heeft een goedaardige tumor dus hij moet geen chemo. Ze gaan hem zo snel mogelijk weghalen. Mama wil papa niet gaan bezoeken :(. Mijn broer weet het ook, maar ze wisten het allebei pas wanneer er al bevestigd was dat het een goedaardige was. Mijn broer en ik hebben een kaartje opgestuurd, maar hij wil papa niet gaan bezoeken en ik ga niet alleen. Hopelijk bedenkt broerboy zich nog! 

Ik ga zo meteen weer eens een cake bakken :). Ik heb een makkelijk recept gevonden in een kookboek van mama. Het enige minpunt is dat het boek vol hangt met bloem en boter... So what!?

16 u 21 - Keukentafel

Mijn cake zit in de oven, het zag er wel goed uit :). Daarnet toen ik de brievenbus had leeggemaakt vond ik een brief van Nicolas. Ik heb hem net gelezen en hij heeft veel geschreven, maar ik begrijp de boodschap niet... Hij zegt van alles over dat hij blij is dat hij mijn buur is, dat hij mij knap vindt en dat ik het later ver zal schoppen. En daar heeft hij dus 2 pagina's voor nodig?! 

Tijdens dat ik volop aan het bakken was verstoorde iemand mijn concentratie door op de deurbel te drukken. Omdat mijn broer naar Kyra was en mama was net bezig met Roos, ging ik open doen. Voor de deur stond een holbewoner met een wilde krullenbos en een baard waar nog wat in hing. Hij zei dat hij voor mijn moeder kwam. Ik heb dus gelogen dat ze niet thuis was en dat ze sinds kort een vriend heeft (allemaal niet waar). Hij keek me sip aan, ik haalde mijn schouder op, zei heel ongeïnteresseerd: 'Sorry meneer, dag meneer.' en ik smeet de deur dicht. Toen vroeg mijn mama wie het was, toen twijfelde ik of ik de waarheid moest zeggen, maar stel je voor dat ze hem leuk vind en dat hij mijn stiefvader wordt... MOOI NIET! Roos wil met me spelen :). Bye xx

18 u 47 - Zetel 

Mama was daarstraks nog even snel naar de winkel gegaan omdat ze geen groenten meer had om haar eten te maken. Toen ze terugkwam zei ze iets heel vreemd, vooral een een rare toon.

'Weet je wie ik daarnet ben tegengekomen?' Ik had toen een vermoeden dat het iemand was die wij al eeuwen niet meer hadden gezien, maar ik had niet door wat er daarna nog ging komen.

'Nee. Wie dan?' Mijn mama trok haar wenkbrauwen op en hing haar jas aan de kapstok.

'Richard. Een man waar ik vorige keer mee had afgesproken.'

'Ken ik die?'

'Blijkbaar. Hij zei dat je de deur deze namiddag had opengedaan en dat je had gezegd dat ik niet thuis was. Waar was ik dan als ik vragen mag?'

'Euhm... Hoe zag die eruit?' Ik wist wel dat het de holbewoner was, maar misschien vergat mama haar vorige vraag dan...

'Dat weet je wel.'

'Sorry, maar ik dacht niet echt dat dat een geschikte vriend voor je was.'

'Dus dan heb je maar gezegd dat ik een andere vriend had. Wie?'

'Mama! Ik wil geen stiefvader, oké?! Zijn wij niet goed genoeg?!'

'Bedankt.'

'Wat?! Idioot mens! Bedank je mij nu omdat ik tegen je roep?!'

'Jongedame! Hier wordt niet zo tegen elkaar gebruld! Bedankt dat je hem hebt weggejaagd. Hij zag er een beetje uit als een holbewoner. Niet?' Ik begon wel te lachen.

'Jha.' 

Nu ga ik Roos in bed leggen. Een beetje vroeg, maar mijn verhaaltjes lopen altijd een beetje uit. :) Slaapwel Diary x <3