Dear Diary

Hoofdstuk 18

23 u - ziekenhuis

In de kamer naast me is een mevrouw aan het huilen. Ik ken haar niet, maar ik zou graag willen weten wat er aan de hand is. Verschillende verplegers en verpleegsters zijn al voorbij gewandeld en ik hoorde er een op de gang roepen dat die vrouw geen pijnstiller mocht. Erg he!

Mama slaapt bij me op de kamer. Ze wou bij me zijn. Tante is op Roos aan het passen en Tim is naar een vriend. Ik wil hier zo snel mogelijk weg! Mijn arm doet pijn en ik wil slapen maar het lukt niet. Wat een rotgevoel!! Over rotgevoel gesproken, mama denkt dat de B&B niet meer voor dit jaar zal zijn O_o Ik hoop echt dat we snel kunnen verhuizen naar daar, maar dus niet :(. Ik ga stoppen, want ik begin moe te worden.

Donderdag 14 augustus - 14 u 52 - THUIS in de zetel

Ja, hoor, ik ben weer thuis. Na meer dan een week in het ziekenhuis ben ik weer waar ik defitig kan slapen en lekker eten krijg en mag doen wat ik wil, waar ik niet word volgepropt met medicijnen. Ja, ik besef nu pas hoe graag ik thuis ben, geloof me.

Binnen 4 dagen moet ik weer naar het ziekenhuis, voor een loopgips aan m'n been en een andere gips aan m'n arm.

Straks komt Vanessa, ik weet terug hoe alles ging met haar. Helder, van in het begin. Ze gaat me met vanalles moeten helpen. Ik zit in een rolstoel, ja wat wil je als je je been en je arm gebroken hebt... Mama heeft hem een beetje versierd, maar er mag niets op dat blijvend is want we huren het scharminkel. Mama is nu boven, de bedden aan het opmaken dus ik moet blijven zitten tot ze terug is. Het probleem is eigenlijk dat ik telkens ergens anders wil gaan zitten, maar dan moet mama me elke keer helpen en daar wordt ze dus een beetje gek van. Mijn bed staat beneden, het is de bank. Mama wou geen lift installeren of zo'n cool machine aan de trapleuning waarmee je naar boven kan gaan :( flauw vind ik.

Nu ga ik stoppen, want ik... ik ga stoppen.

Vrijdag 15 augustus - 16 u (of  16 u 30?) - Zetel 

Ik woon in deze zetel... gisteren heb ik nadat we hadden gegeten nog 7 keer gevraagd of ik ergens anders mocht gaan zitten, en nu moet ik blijven waar ik ben, behalve als ik naar de wc moet :(. Ik dacht dat de mensen mij hier gingen verwennen, NOT dus. Mama is bezig met de B&B en Tim durft me niet onder ogen komen. Oma (de mama van papa) daarentegen is vandaag al 3 keer langsgekomen. Ze had 2 keer iets bij om te knabbelen en ze heeft gezelschapsspelletjes met me gespeeld. Ze had dingen bij om mijn rolstoel te pimpen, en vond het dus 'debiel' dat we er niet op mochten tekenen. Er hangen nu allemaal vlaggetjes en lintjes en bloemetjes. 

Ow jaaa, Vanessa. Niet veel speciaals eigenlijk, ze was bezorgd, we hebben veel gelachen... dat is het zo'n beetje...

Zaterdag 16 augustus - 12 u 12 - zetel (nog steeds)

Ik heb niet veel te vertellen eigenlijk... 

Mama kan verder met de B&B, ik weet niet hoe het zo ineens komt, maar het kan dus. Papa heeft hier nog gestaan, hij mocht binnen vanwege 'deze uitzonderlijke situatie' zoals mama het zegt. Nu ik erover denk, er is wel iets te vertellen!!!

Papa heeft Hans gezien!!!! Hij zag hem en direct zo van: 'Wie is dat nu weer?' Waarop ik nogal onbewust droog op antwoordde: 'De nieuwe vriend van mama. Hans, papa. Papa, Hans.' Papa knikte en veranderde van onderwerp.

15 u 03 - zetel (idd, erg hè)

Nico stond ineens voor de deur... maar het erge was dat mama niet thuis was, dus ik kon de deur niet open doen. Gelukkig had Nico de deur naar de veranda gevonden :). We hebben wat gekletst en zo. Hij voelde zich schuldig omdat hij niet was langsgekomen in het ziekenhuis. Eigenlijk best wel erg, maar ik ben een goed mens en ik ga het hem vergeven :P

Roosje zit naast me... ze begint wat woordjes te leren :D. Echte woordjes, zoals blok en pasta en gsm (belangrijk voor later :P). Ik heb geprobeerd om haar nagellak te laten zeggen... maar ze weigerde. Hoe kan het ooit goed komen met haar als ze weigert om nagellak te zeggen?! HELUP!