Giydim yine her sabah alışkanlık haline gelen okul formamı . Kravat mı benden uzak Allaha yakın olsun . Sırtladım çantamı . Ucu çamurlu bağcıkları kopmuş sarı renkli olan uğurlu ayakkabımı giydim . Gözüm kapalı bile gidebileceğim okulun yoluna attım adımlarımı . Nedense okul yolunda benden başka okula gideni görmem çünkü ben okula giderken herkes ders dinliyor olur . Annem kaç kere uyandırmaya çalışır beni ama hayatta kendimi yakıştıramadım erken kalkmaya . Boz ayının kış uykusunda uyandırılmaya çalıştırıldığı sempozyumun içindeyim . Girdim okulun kapısından içeri .
Günaydinlar müdürün gelgitcisi olan fakat kendini sağkolu olarak bellemiş nönetçi arkadaş !
Günaydılar kıçı kırık , aklı gidik müdürüm . Tabi böyle demediğimi sizde biliyorsunuzdur .
Bir an gaza gelipte içinizde konuştuğunuz argolu sözlüğü dışarıya çevirmeyin . Mazallah biplenirsiniz .
'' Günaydin Erva .Yine mi geç kaldın . '' diye sordu müdür ?
'' Hocam erken gelmem için ders saatinin benim uyanıp toparlandığım saatden sonra olması lazım ! '' dedim .
- ( Güldü ) -
'' Geç şu dersine eşşek oğlum daha fazla geç kalma ! '' dedi . Hemencik koşup girdim sınıfıma ...
'' Günaydınlar Öğretmenim kusura bakmayın geç kaldım . '' dedim .
'' Alıştık Erva Bey buyrun ! '' dedi oturdum masama gıcık hoca ne varsa sanki düzgünce - önemli değil - desen .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen ve Ben (BAŞLANGIÇ) Wattys2015
Romance°ÖZET° Benim hikâyem evvel zaman içinde kalbur saman içinde diye başlayıp sayfanın sonunu göstermez . Ne güzel bitecek nede kötü bitecek bi son yok . iyi kalpli karakter , başkahraman da yok . Benim hikâyemde belli bi zaman yok elime kalemi ne zama...
