kraliyet vampirleri 1

dejavu (7.bölüm)

ÖLÜYORDUM!

Mark'ın ağzından devam;

Mariayı revire götürmüştüm fakat durumun ağır olduğunu söylediler ve Ambulans çağırıp hastaneye götürdüler hepimiz burdaydık steve beyler hala ortalıkta yoktu. Sinirle koridorda dört dönüyordum korku bütün bedenimi sarmıştı maria içerde ölüyordu ve ben bişey yapamıyordum annemle babamızıda çağırmışlardı ben her ne kadar istemesemde çağırmışlardı ve şuan ikiside burdaydı. Aklıma yine Maria gelince elimi saçlarımın arasından sinirle geçiddim ve dişkerimi sıkıyordum. En sonunda dayanamadım ve duvara yumruğumu geçirdim babam hemen yanıam geldi herkes bana bakıyordu oturanlar yerinden kalkmıştı babam " mark sakin ol, maria güçlü kız ona bişey olmicak açıcak o gözlerini başka seçeneğide yok zaten!" Dedi sinirim azcıkta olsa yatışmış gibi görünmeye çalıştım fakat sinirim geçmiyordu. Hastaneden çıktım ve bahçedeki merdivenlere oturup cebimdeki sigara kutusunu çıkartıp içinden çakmakla bitane sigara aldım ve pakedi yanıma koyup sigarayı ağzıma yerleştirdim ve elimle siper yaparak sigarayı yaktım ve derincene bi içime çektim ve dertlice soludum. Pakedi cebime geri koydum. Bi adam elinde sigarasıyla yanıma oturdu ve
" içme be oğlum şu meleti biz bi zevkle başladık bırakamıyoz işte hiç başlama" dedi "siz zevk için içiyorsunuz ben ise ölmek için.." dedim adam tek kelime bile edemedi biraz sessizlik oldu ben sigaramı ciğerlerimin sonuna kadar yine içime çektim ve dertli bi şekilde geri üfledim kısa bi süreliğine görüş açım sislendi adam " ölümlemi mücadele diyor?" Dedi anlamamış gözlerle ona baktım anlamadığımı anlamış olucaktır ki " hastaneye girerken ki telaşınızı gördüm kız sevgilin mi ?" Dedi "kardeşim ve evet şuan ölüyor ve benim yapabildiğim tek şey onun ölüşünü kılımı bile kımıldatmadan izlemek" hayattan bezmiş bi sestonuyla söylemişyim içim yanıyordu ama kimse anlamıyordu. Canımdan bi parça ölmek izereydi benim kız versyonum ölüyordu ve ben burda otutmaktan başka bişey yapamıyordum en çok ta bu canımı yakıyordu ve hayatımda maria'ya yaptığım tek yanlış ve aşırı canımı yakan tek yanlış ise ona tokat atmam dı aklıma geldikçe içim yanıyordu sigarayı bitirmek istercesine derincene bi çektim ve yere atıp üstünü ezdim sonra hastaneye geri girdim ve doktora "odaya girmek istiyorum" dedim reddetti itiraz ettim zorluk çıkarmamalarını söyledim adam benimle uğraşmak istemedi ve izin verdi hazırladılar ve içeri girdim yanına oturdum elini sıkıca tuttum elleri bugibiydi ısırmak istercesince o küçük ellerini ellerimin içine aldım. çok bitkin gözüküyordu ölüyordu kanı çekiliyordu ellerimde ölüyordu gözümün önünde birden gözünden yaş aktı ama yüz kaslarından biri bile en ufak bi milim kımıldamıyordu. Göz yaşını sildim ve bağırarak "canı yanıyor yeter artık uyandırın çok canı yanıyo !.." diye bağırırken babmla john ve bikkaç hemşire girdi babamlar kollarımdan tutup beni dışarı çıkarttılar ağlıyordum bunun farkındaydım ama umrumda değil "uyandırın lütfen.." diye yorgun bir sesle yalvarıyordum gerisi karanlık.

Babalarının(bob'un) ağzından devam ;

Mark marianın kayatına kendi hayatından daha çok önem verirdi ve mariaya bişey olası onu çok üzdü bu üzüntü onu çok yıprattı sinirlerini bozdu sinir krizi hiç bu yaşına kadar geçirmemişti ama şuan sinirden ve korkudan bunları yaptığı çok belliydi zapdedemiyorduk hemşire iğneyi yaptı ve 2-3 saniyede kollarımda bayıldı. Bi odaya yatırdık.

Maria'nın ağızından devam;

Ölmek istemiyordum hışkırarak ağlıyordum ve ışıktan vazgeçmiştim istemiyordum ışık mışık. Ele doğru uzanmaya çalışıyordum elde bana uzanmaya çalışıyordu aramızda 2 santim vardı az kalmıştı biraz daha uzanması gerekiyordu ben dah fazla uzanamıyordum. Ama o ele ulaşmak istiyordum ölmek istemiyordum arkamda kimseyi bırakıp üzmek istemiyordum. Aşağıdan çekiyordu ve ben yukarı uzanmaya çalışıyordum parmakları parmaklarıma deydiğinde kurtulucağımı hissettim ölmeyecektik kurtarıcaktı beni evet evet ölmicektim yada erken seviniyordum.